دانلود مقالات ISI دربارههیدروتریتینگ، تصفیه هیدروژنی + ترجمه فارسی

هیدروتریتینگ یا تصفیه هیدروژنی یک فرآیند هیدروژناسیون است که برای خارج کردن حدود 90 درصد مواد آلوده کننده نیتروژنی، سولفوری، اکسیژن دار و فلزات از برش های نفتی مایع مورد استفاده قرار می گیرد. این مواد آلاینده درصورتی که از سیالات نفتی جدا نشوند، مادامی که از درون لوله های واحدهای پالایش می گذرند، می توانند اثرات مخربی روی تجهیزات، کاتالیست ها و کیفیت محصولات نهایی داشته باشند. اولین واحدهای تصفیه هیدروژنی در سال ۱۹۴۶ مبتنی بر کاتالیست بوکسیت و البته بدون استفاده از هیدروژن توسعه داده شده است. در سال ۱۹۵۰ نیز با استفاده از کاتالیست کبالت/مولیبدن بر روی پایه بوکسیت عملکرد این کاتالیست و فرایند بهتر گردید. در ادامه با تزریق هیدروژن در حین فرایند تصفیه هیدروزنی بازدهی این فرایند ارتقا پیدا کرد. نهایتا از گاما آلومینا به عنوان پایه در این کاتالیست به جای بوکسیت استفاده گردید که موجب بهینه شدن عملکرد این کاتالیست گردید. در حال حاضر با توجه به برش هیدروکربوری مورد نظر جهت تصفیه، کاتالیست های مختلفی مبتنی بر دو نوع ماده فعال کبالت/مولیبدات و همچنین نیکل/مولیبدات بر روی پایه گاما آلومینا مورد استفاده قرار می گیرد. بررسی ها حاکی از آن است که با گذشت زمان و سنگین تر شدن نفت خام ورودی به پالایشگاه ها، میزان ترکیبات گوگردی نیز در برش های هیدروکربوری از برج تقطیر نیز بیشتر شده است. از طرف دیگر با توجه به اعمال مقررات زیست محیطی مبنی بر تولید فراورده های پالایشی از جمله بنزین و دیزل منطبق با استانداردهای کیفی و زیست محیطی، پالایشگران را به سمت استفاده از فرایندهای کاهش میزان گوگرد و ترکیبات آلاینده در برش های هیدرورکربوری هدایت کرده است. در این بین یکی از مهمترین فرایندهای کیفی سازی موجود در صنایع پالایشی، فرایندهای تصفیه هیدروژنی برش های مختلف موجود در یک پالایشگاه است.