دانلود مقالات ISI درباره آلودگی نفتی + ترجمه فارسی

ریزش­های نفتی در آب معمولاً به دو صورت پایدار و ناپایدار وجود دارند. در حالت ناپایدار نفت به سرعت تمایل به پراکندگی در سطح آب دریا داشته و نوع پایدار که چنین تمایلی را نسبت به سطح آب ندارد. نفت­های ناپایدار معمولاً به صورت نفت سفید با ضریب ثقل کمتر از 8/0 هستند. نفت­های پایدار نیز به صورت نفت سیاه و ضریب ثقل بیش از 8/0 دارند. زمانی که نفت وارد محیط آبی می شود به شکل های متفاوتی از جمله فیزیکی، شیمیایی و فرایندهای زیستی دچار تغییر و تحول شده و بر محیط آبی اثر می گذارند. به محض ورود آلودگی نفتی به محیط‌های آبی، فرآیند تغییرات فیزیکی و شیمیایی آغاز می‌گردد. این مراحل شامل مراحل ذیل است: تبخیر، گسترده شدن / انتشار، امولسیون سازی، تجزیه و فساد، تبادل های هوایی و دریایی و ته‌نشینی. اکسیداسیون شیمیایی برخی از ترکیبات نفت اغلب به کمک نور خورشید صورت می گیرند. ترکیبات تجزیه شده این فرایند ها شامل توده های شناور قیر مانند، حل شدگی و ذره ذره شدن مواد هیدروکربنی در ستون و سطوح آبی و مواد ته نشین شده در بستر دریا هستند. همراه فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی، فرایند زیستی هم به آرامی به صورت می پذیرد. از مهمترین فرایندهای زیستی می توان به تجزیه مواد نفتی توسط میکرو ارگانیسم ها و تبدیل به دی اکسید کربن ویا مواد آلی در فاز حد واسط، اکسید اسیون،حمل به سطوح بالای آب توسط ارگانیسم های بزرگ و متابولیت ها، ذخیره سازی و تخلیه اشاره نمود. اطلاع از اثرات بادها و جریان­های محلی از جمله اطلاعات ارزشمند برای تعیین سرعت پخش یک لکه نفتی محسوب می شود. در آبهای گرمی مانند دریای عمان و خلیج‌فارس بدلیل افزایش دمای هوا، بخش­های سبکتر ریزش­های نفتی موجود در آب، تبخیر می‌شوند. آلودگی بالای نفت موجب افزایش فعالیت های باکتری های تجزیه کننده بخش­های سنگین‌تر نفت میگردد. آثار زیانبار نشت نفت بر انسان این بخش برگرفته از تجارب رخدادهای عظیم نفتی مانند حادثه دریایی مکزیک است. پس از نشت شدید مواد نفتی، پاکسازی محیط و جمع آوری مواد نشت یافته یکی از اولین فعالیت های مقابله است که توسط گروه پاکسازی انجام می گیرد. در فعالیت تماس طولانی مدت افراد با مواد نفتی نشت یافته آثار بالینی بر جای می گذارد که داشتن آگاهی های لازم در زمان وقوع حادثه کمک بسیاری در کاهش خسارات جانی خواهد داشت. خطرات ناشی از نشت نفت بروز بیماری در کارگران تمیز کننده لکه نفتی معمولا نشت نفت با انتشار بخارات نفتی و گرمای حاصل از آتش سوزی همراه است که استنشاق این مواد سمی سلامت کارکنان گروه پاکسازی را پیش از سایر افراد به خطر می اندازد. گاه جهت پاکسازی لکه های نفتی از ترکیبات شیمیایی خاص و کمیاب استفاده می گردد که در بسیاری از موارد این مواد می توانند منتج به سوزش و اختلالات پوستی و یا در سطوح بالاتر سبب بروز سرطان شود. ریزش­های نفتی در آب معمولاً به دو صورت پایدار و ناپایدار وجود دارند. در حالت ناپایدار نفت به سرعت تمایل به پراکندگی در سطح آب دریا داشته و نوع پایدار که چنین تمایلی را نسبت به سطح آب ندارد. نفت­های ناپایدار معمولاً به صورت نفت سفید با ضریب ثقل کمتر از 8/0 هستند. نفت­های پایدار نیز به صورت نفت سیاه و ضریب ثقل بیش از 8/0 دارند. زمانی که نفت وارد محیط آبی می شود به شکل های متفاوتی از جمله فیزیکی، شیمیایی و فرایندهای زیستی دچار تغییر و تحول شده و بر محیط آبی اثر می گذارند. به محض ورود آلودگی نفتی به محیط‌های آبی، فرآیند تغییرات فیزیکی و شیمیایی آغاز می‌گردد. این مراحل شامل مراحل ذیل است: تبخیر، گسترده شدن / انتشار، امولسیون سازی، تجزیه و فساد، تبادل های هوایی و دریایی و ته‌نشینی. اکسیداسیون شیمیایی برخی از ترکیبات نفت اغلب به کمک نور خورشید صورت می گیرند. ترکیبات تجزیه شده این فرایند ها شامل توده های شناور قیر مانند، حل شدگی و ذره ذره شدن مواد هیدروکربنی در ستون و سطوح آبی و مواد ته نشین شده در بستر دریا هستند. همراه فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی، فرایند زیستی هم به آرامی به صورت می پذیرد. از مهمترین فرایندهای زیستی می توان به تجزیه مواد نفتی توسط میکرو ارگانیسم ها و تبدیل به دی اکسید کربن ویا مواد آلی در فاز حد واسط، اکسید اسیون،حمل به سطوح بالای آب توسط ارگانیسم های بزرگ و متابولیت ها، ذخیره سازی و تخلیه اشاره نمود. اطلاع از اثرات بادها و جریان­های محلی از جمله اطلاعات ارزشمند برای تعیین سرعت پخش یک لکه نفتی محسوب می شود. در آبهای گرمی مانند دریای عمان و خلیج‌فارس بدلیل افزایش دمای هوا، بخش­های سبکتر ریزش­های نفتی موجود در آب، تبخیر می‌شوند. آلودگی بالای نفت موجب افزایش فعالیت های باکتری های تجزیه کننده بخش­های سنگین‌تر نفت میگردد آثار زیانبار نشت نفت بر انسان این بخش برگرفته از تجارب رخدادهای عظیم نفتی مانند حادثه دریایی مکزیک است. پس از نشت شدید مواد نفتی، پاکسازی محیط و جمع آوری مواد نشت یافته یکی از اولین فعالیت های مقابله است که توسط گروه پاکسازی انجام می گیرد. در فعالیت تماس طولانی مدت افراد با مواد نفتی نشت یافته آثار بالینی بر جای می گذارد که داشتن آگاهی های لازم در زمان وقوع حادثه کمک بسیاری در کاهش خسارات جانی خواهد داشت. خطرات ناشی از نشت نفت بروز بیماری در کارگران تمیز کننده لکه نفت معمولا نشت نفت با انتشار بخارات نفتی و گرمای حاصل از آتش سوزی همراه است که استنشاق این مواد سمی سلامت کارکنان گروه پاکسازی را پیش از سایر افراد به خطر می اندازد. گاه جهت پاکسازی لکه های نفتی از ترکیبات شیمیایی خاص و کمیاب استفاده می گردد که در بسیاری از موارد این مواد می توانند منتج به سوزش و اختلالات پوستی و یا در سطوح بالاتر سبب بروز سرطان شود. مخاطره افتادن حیات دریایی لکه های نفتی انتقال یافته به زیر آب در تماس بیشتری با آبزیان زیر دریا هستند، لذا این نوع آلودگی در مدت زمان کم آثار زیانباری به بار می آورند تشدید بیماری های موجود افرادی که از بیماری هایی همچون آسم و یا دیگر بیماری های مشابه ریوی رنج می برند نسبت به سایر افراد بیشتر در معرض خطرات ناشی از آلودگی های نفتی و ترکیبات شیمیایی آن هستند. لذا این افراد باید بسرعت منطقه حادثه را ترک کنند خطرات برای زنان باردار نفت شامل بسیاری از ترکیبات شیمیایی فرار و سمی است که استنشاق برخی از آنان توسط زنان باردار می تواند موجبات تولد نارس نوزاد، وزن کم نوزاد و یا سقط جنین را فراهم آورد. بنابراین مناطق حادثه دیده برای زنان باردار بسیار خطرناک بوده و باید بسرعت از این مناطق دور شوند اختلالات عصبی تجارب ناشی از حوادث نفتی نشان داده است که برخی از صیادانی که در مدت طولانی در معرض آلودگی های نفتی قرار گرفته اند دستخوش مشکلات عصبی شدند. بیماری ریوی کورکسیت ( Corexit) بعنوان یکی از ترکیبات سمی و خطرناکی که در اثر نشت نفت در محیط دریایی پخش می شود می تواند مشکلات جدی ریوی برای افراد پاک کننده و کارگرانی که بخارات و ذرات متصاعد شده را بدون پوشیدن تجهیزات تنفس سالم (ماسکهای استاندارد و مطمئن) استنشاق می کنند، ببار آورد. شناسایی مناطق امن در موارد بروز حوادث نفتی جهت انتقال زنان باردار، کودکان و بیماران الزامی است. در شرایط حاد مخاطرات نفتی تا زمان عادی شدن شرایط می باید از ماسک استفاده شود. دود در آتش سوزی های نفتی علاوه بر نشت نفت بر سطح اقیانوس ها، ذرات حبس شده در دود به سمت زمین شناور شده و در نهایت به چشم ها و شش های انسانها می رسند، که این می تواند مشکلاتی برای سلامتی برخی افراد ایجاد کند. در اثر آتش سوزی های نفتی علاوه بر دود مواد سمی و خطرناک نیز متصاعد می شوند که گاه آثار زیان بار آنها تا مسافتهای دور نیز محسوس است. میزان آسیب افراد از بخارات سمی فوق به میزان و شدت استنشاق افراد باز می گردد. در اثر آتش سوزی های نفتی علاوه بر دی اکسید کربن، آب و ذرات، گازهای سمی مانند دی اکسید گوگرد، دی اکسید ازت، منو اکسید کربن و مواد آروماتیک نفتی (PAHs) وارد محیط می شوند. » دی اکسید گوگرد (SO2) ماده ای تحریک کننده بی رنگ با بوی بسیار زننده و خفقان آور و سنگین تر از هوا است و در حضور رطوبت به اسید سولفوریک تبدیل شده و می تواند چشم ها و ریه را تحریک کند. تحریک ریه از علائم بالینی مسمومیت با این گاز است. این گاز حس بویایی را زایل و مرکز تنفسی را فلج می نماید. در نوع تماس مزمن ریزش آب از بینی، خارش حلق، حالت سستی و خستگی عارض می شود. فردی که در معرض SO2 قرار گرفته به هوای تازه انتقال داده در صورت نیاز تنفس مصنوعی انجام شود. در صورت مواجه چشم ها با این گاز با مقدار زیاد آب شستشو شود. » هیدروژن سولفوره (H2S) گازی است فوق العاده سمی و خطرناک از نوع گاز های اسیدی که در تاسیسات نفتی، سر چاه ها، شبکه خطوط لوله نفت، اطراف مخازن ذخیره نفت خام و پیت های باز میتواند پراکنده باشد. در صورت انتشار، در غلظت های کم، بوی تخم مرغ گندیده را می دهد در غلظت های بالا حس بویایی را مختل می کند. این گاز سنگین تر از هوا است و در گودال ها و یا سطح زمین تجمع می یابد و در اثر برخورد با منبع اشتعال، سریعاً شعله ور می گردد. حد اکثر مقدار مجاز آب این گاز در هوا برای 8 ساعت تماس 10 PPM میباشد و 1000 PPM آن باعث بیهوشی و مرگ شخص می شود مگر آنکه مسموم فوراٌ تحت درمان تنفس مصنوعی قرار گیرد. 100 PPM این گاز باعث تحریک موضعی چشم و بینی، استنشاق 200 PPM آن در مدت 1 ساعت باعث نحریک چشم ها و دستگاه تنفسی و استنشاق 500 PPM آن برای 15 تا 30 دقیقه تحریک چشم و دستگاه تنفسی و حتی جراحت ششها ومرگ شخص را موجب می گردد. علائم مسمومیت در فرد مصدوم با ناراحتی معده، سرفه سر درد، و ورم لبها ظهور می نماید. مقدار کم این گاز با حس بویایی قابل تشخیص است ولی در اثر تماس طولانی عصب بویایی فلج شده و حس بویایی از کار می افتد بنابر این نباید برای تشخیص آلودگی هوا به حس بویایی اعتماد نمود. در صورت مواجهه با فرد مصدوم در صورتی که خطر گازگرفتگی در فرد یاری دهنده شما را تهدید نمی نماید، مصدوم باید به محیط سالم و عاری از آلودگی منتقل و در صورت آشنایی با عملیات تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی شروع به امداد رسانی به فرد نموده و در اسرع وقت به بیمارستان انتقال یابد. در صورت احساس وجود این گاز افراد بلافاصله باید محل فوق را به سمت منطق امن ترک کنند. » دی اکسید نیتروژن بعنوان گازی سمی و تحریک کننده از جمله دیگر گازهایی است که در اثر سوانح نفتی متصاعد می شود. این گاز نسبت به گاز دی اکسید گوگرد قابلیت انتقال به قسمتهای انتهایی ریه را دارد و حتی در غلظت های پایین مشکلات ریوی ایجاد می کند. بخارات دی اکسید گوگرد و دی اکسید ازت حتی تا چندین مایل دور تر از منطقه حادثه نیز منتقل می شوند. بنابراین این دو آلاینده می توانند سلامت ساکنان اطراف منطقه حادثه دیده را به خطر بیاندازند » منواکسید کربن گازی بی رنگ، بی بو، بی مزه و بسیار سمی و سبکتر از هوا است که از سوختن ناقص مواد هیدرو کربن بوجود می آید. این گاز از جمله گازهای تولیدی در اثر آتش سوزی در حوادث نفتی است که با گرفتن اکسیژن خون از اکسیژن رسانی به سلولهای بدن جلوگیری می کند. فردی که در معرض CO قرار گرفته است باید سریعاً به هوای تازه منتقل گردد و در صورت نیاز به وی تنفس مصنوعی داده شود. » ترکیبات نفتی آروماتیک(PAHs) تعدادی از ترکیبات هستند که در ساختمان مولکولی خود چندین حلقه بنزنی دارند به این جهت برخی ترکیبات آنها مشکوک به سرطان زایی در پوست و ششها هستند. فشار بخار این ترکیبات پایین است و نسبت به سایر ترکیبات نفتی از قابلیت آتش زایی کمتری برخوردارند. این ترکیبات در نفت نسوخته و نیز در دود ناشی از سوخت مواد نفتی یافت می گردند کاهش اکسیژن پس از نشت نفت، میکروبهای تجزیه کننده مواد نفتی فعال تر شده و در نتیجه میزان اکسیژن محلول کاهش می یابد. کاهش اکسیژن محلول اکسیژن رسانی به بافت های آبزیان را تحت الشعاع قرار داده که این خود ناهماهنگی و عدم تعادل و بروز آسیب های جدی به آبزی را به همراه دارد. آلودگی غذایی نحوه انتقال آلودگی نفتی در زنجیره غذایی هنوز کاملاً مشخص نیست، هر چند عقیده بر این است که آلودگی نفتی رخ داده در منطقه ای بعنوان یک میراث آلودگی در منطقه وجود خواهد داشت.