دانلود مقالات ISI درباره رتینوئید + ترجمه فارسی

رتینوئیدها retinoids یک کلاس از ترکیبات شیمیایی هستند که از نظر شیمیایی به ویتامین A مرتبط هستند. رتینوئیدها، عمدتاً به دلیل روش آن ها در تنظیم رشد بافت پوششی در پزشکی استفاده می شوند. از سال ۱۹۷۱ که اولین رتینوئید برای درمان آکنه تایید شد، این داروها توسط بسیاری افراد، بعنوان درمان تمامی مشکلات پوستی شناخته می‌شدند. اگرچه رتینوئیدها درمانی برای تمام مشکلات پوستی نیستند، اما بسیاری نتایج تائیدکننده آن هستند. ترتینوئین، اولین رتینوئید تایید شده از طرف FDA برای درمان چروک‌ها بود. این دارو که نیازمند نسخه پزشک است، محرک تولید کلاژن است. دانشمندان معتقدند ضدآفتاب و رتینوئید تنها موادی هستند که برای جلوگیری از پیری به آن نیاز داریم و لازم نیست هزینه بیشتری را برای خرید محصولات دیگر بپردازیم. استفاده از این دو ماده کمک می‌کند در عین مراقبت از پوست در مقابل آفتاب، پوست انعطاف پذیر و محکم با رنگ یکنواخت و روزنه‌های کوچک‌تری داشته باشیم. رتینوئید ماده‌ای چندکاره است و مستقیما روی ترکیبات سلولی پوست اثر می‌گذارد و عملکرد سلولی را تقویت می‌کند. عملکرد سلولی معمولا پس از سی سالگی کندتر می‌شود به همین دلیل استفاده از این ماده در این سن و پس از آن توصیه شده است. با افزایش عملکرد سلول‌های پوست چرخه تولید سلول‌های جدید و سالم سریع‌تر صورت می‌گیرد و لایه بیرونی پوست نازک‌تر و لایه دوم پوست ضخیم‌تر می‌شود در نتیجه پوست درخشان‌تر و محکم‌تر به نظر می‌رسد. اما تاثیر رتینویید تنها محدود به لایه خارجی پوست نیست بلکه استفاده از آن فرآیند تولید کلاژن را نیز در لایه‌های زیرین افزایش داده و مانع از ایجاد چروک می‌شود. شواهد حاکی از آن است که استفاده از رتینوئید با تولید گلیکوزامینوگلیکان‌ها به مرطوب ماندن پوست کمک می‌کند و همچنین باعث کاهش تولید چربی در سطح پوست می‌شود و به این شکل از ایجاد جوش نیز پیشگیری می‌کند.