دانلود مقالات ISI درباره سندرم دیسترس تنفسی حاد + ترجمه فارسی

سندرم دیسترس تنفسی حاد (Acute respiratory distress syndrome) یا به طور اختصار ARDS: این بیماران دچار نارسایی حاد تنفسی هستند. ریه ها در نتیجه تجمع مایع در ریه ها سفت شده اند. مایع در بافت ریه (بینابینی) و آلوئول ها تجمع می یابد. این مایع و سفتی ریه موجب می شود که توانایی ریه ها برای حرکت هوا به داخل و خارج از ریه (تهویه) به مخاطره بیفتد و تضعیف شود. بافت ریه دارای یک پاسخ التهابی است. آسیب به سورفکتانت داخل آلوئول ها موجب کولاپس آلوئولی می شود، که باعث مخاطره هر چه بیشتر تبادل گازی می شود. تلاش برای ترمیم آسیب آلوئولی ممکن است منجر به فیبروز ریه شود. حتی با وجود افزایش ریت تنفسی، اکسیژن کافی نمی تواند وارد گردش خون عمومی شود (هیپوکسمی). اشباع اکسیژن کاهش می یابد. اسیدوز تنفسی رخ می دهد، و بیمار با زجر و دیسترس تنفسی ظاهر می شود. سیر طبیعی ARDS به سه فاز اگزوداتیو، پرولیفراتیو و فیبروتیک که هر کدام با نماهای بالینی وپاتیولوزیک خاص مشخص میشود تقسیم میشود. • فاز اگزوداتیو: در این فاز سلول های آندوتلیوم مویرگ آلوئولی و پنوموسیت نوع یک صدمه میبینند که منجر به تخریب سد محکم الوئولی در برابر مایعات و ماکرو مولکول ها میشود مایع ادم که غنی پروتئین است در فضاهای آلوئولی تجمع می یابند غلظت های قابل توجه سیتوکنین ها مثل اینتر لوکین 1و8 و فاکتور نکروز تومور آلفا وواسطه های چربی مثل لوکو ترین B 4 در فاز اولیه در ریه وجود دارند. فاز اگزو داتیو شامل 7 روز اول بیماری پس از تماس با یک عامل خطر ساز تسریع کننده ARDS است که بیمار در طی آن شروع نشانه های تنفسی را تجربه میکند. • فاز پرولیفراتیو: این فاز ARDS معمولا از روز 7 تا 21 ام به طول میانجامد بیشتر بیماران به سرعت بهبود یافته و در طی این فاز از دستگاه تهویه مکانیکی جدا میشوند علی رغم این بهبودی بسیاری از بیماران هنوز دچار تنگی نفس وتاکی پنه وهایپوکسمی خواهند بود برخی از بیماران در طی فاز لیفراتیو دچار اسیب پیش رونده ریوی و تغییرات اولیه فیبروز ریوی میشوند از نظر بافت شناسی اولین علائم بهبودی در این فاز آشکار میشود. • فاز فیبروتیک: در حالی که در بسیاری از بیماران مبتلا به ARDS عملکرد ریه 3 تا 4 هفته پس از آسیب اولیه بهبود مییابد برخی از بیماران وارد فاز فیبروتیک میشوند که به حمایت طولانی مدت با ونتیلاتورهای مکانیکی یا اکسیژن مکمل نیاز دارند. از نظر بافت شناسی ادم آلوئولی و اگزوداهای التهابی فازهای اول در این فاز به فیبروز بینابینی ومجرائی وسیع تبدیل میشود. ساختارهای آسینی به طور قابل توجهی از هم گسیخته شده و منجر به تغییرات شبیه آمفیزم همراه با بولاهای بزرگ میشود. عوامل خطر این بیماری عبارتند ازعواملی که باعث آسیب مستقیم ریه می‌شوند (مثل پنومونی، آسیب استنشاقی، کوفتگی ریه) وعواملی که آسیب غیرمستقیم ریه می‌شوند (مثل سپسیس غیر ریوی، سوختگی‌ها، آسیب حاد ریه ناشی از تزریق خون). عوامل خطر در کودکان مشابه بزرگسالان است به علاوه اختلالات مرتبط با سن خاص، مانند عفونت با ویروس سنسیشیال تنفسی و آسیب ناشی از آسپیراسیون حالت نزدیک به غرق‌شدگی. جدول 1 شامل علایم و نشانه‌های بیانگر علل خاص ARDS است.