دانلود مقالات ISI درباره غدد فوق کلیوی، غده‌های آدرنال + ترجمه فارسی

غدد فوق کلیوی یا غده‌های آدرنالAdrenal یک جفت غده درون‌ریز هستند که هر کدام بر روی کلیه‌ها قرار دارند و وزن هر غده حدود ۵ گرم است. هر غده از دو بخش قشرCortex و مغز یا مدولاMedulla تشکیل شده‌است که هرکدام از این دو بخش هورمون‌های جداگانه‌ای ترشح می‌کند. ساختمان بخش قشری و هورمون‌های مترشحه از آنقشر فوق ‌کلیوی از سه لایه مجزا تشکیل شده است: 1- ناحیه گلومروله Glomerolar: لایه خارجی قشر فوق ‌کلیه است و ساخت هورمون‌هایی را بر عهده دارد که سطح مواد معدنی بدن را تنظیم می‌کند. این هورمون‌ها مینرالوکورتیکوئید(Mineralocorticoid) نام دارند و مهم‌ترین آن‌ها آلدسترون است. 2- ناحیه فاسیکوله Facicular: لایه میانی قشر فوق‌ کلیه است که پهن‌ترین لایه بوده و حدود 75 درصد قشر فوق ‌کلیه را تشکیل می‌دهد. این لایه، ساخت هورمون‌های موثر در متابولیسم یا سوخت و ساز مواد قندی را بر عهده دارد و با نام گلوکوکورتیکوئید(Glucocorticoid) شناخته شده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها کورتیزول نام دارد. هم‌چنین مقدار کمی از هورمون‌های جنسی به نام آندروژن، نیز از این بخش ترشح می‌شود. 3- ناحیه رتیکوله Reticular: عمقی‌ترین لایه قشر فوق ‌کلیه است که مشبک بوده و هورمون‌های جنسی یا آندروژن‌ها و استروژن‌های فوق‌ کلیوی را ترشح می‌کند. هم‌چنین مقادیر کمی از گلوکوکورتیکوئیدها نیز در این لایه تولید می‌شوند. بنابراین عملکرد طبییعی غده فوق ‌کلیه از سه لحاظ اهمیت دارد: تنظیم متابولیسم و پاسخ‌های ایمنی از طریق گلوکوکورتیکوئیدها. تنظیم فشار خون، حجم عروقی و الکترولیدها از طریق مینرالوکورتیکوئیدها. بروز صفات ثانویه جنسی از طریق آندروژن‌ها در جنس مونث. اثرات گلوکوکورتیکوئیدها: به علت وجود گیرنده‌های کورتیزول در نقاط مختلف بدن این هورمون آثار فیزیولوژیک وسیعی را در همه جای بدن موجب می‌شود. مهمترین اثر کورتیزول افزایش مقاومت بدن در مواقع استرس است. اثرات عمده کورتیزول عبارتند از: 1- اثر در سوخت و ساز مواد قندی: اثر اصلی کورتیزول هنگامیکه گلوکز مورد احتیاج نباشد، افزایش ذخیره گلیکوژن در کبد و به مقدار کمتر در عضلات و قلب است. ولی در شرایط بی غذایی موجب می‌شود که بافتهای مهم بدن گلوکز کافی دریافت کنند، اگر فردی از خوردن غذا خودداری کند پس از مدتی ذخیره گلوکز تمام می‌شود، در صورتی‌که وجود گلوکز برای فعالیت مغز ضروری است. در چنین شرایطی کورتیزول از طرق مختلفی قند خون را افزایش می‌دهد. 2- اثر بر سیستم عصبی: تغییرات میزان کورتیزول سبب تغییراتی در آستانه حس‌ها، حافظه، هوش و تمرکز مغزی می‌شود. این اثرات در کمبود کورتیزول به صورت افسردگی، خمودگی و ندرتاً روان پریشی و نیز تغییراتی در حس‌های شنوایی، چشایی و بویایی می‌گردد. این تغییرات احتمالاً از طریق کاهش جریان خون مغزی و اثر بر هدایت جریان‌های عصبی و تحریک‌پذیری سلول‌های عصبی ایجاد می‌شوند. 3- اثرات ضد التهابی: کورتیزول از طریق کاهش نفوذپذیری مویرگ‌ها از نشت پلاسما بداخل بافتها جلوگیری کرده و سبب کاهش التهاب و التیام سریعتر زخم‌ها می‌گردد. 4- سایر اثرات: همچنین کورتیزول در متابولیسم مواد پروتئینی و چربیها، حفظ فشار خون طبیعی، مقاومت عضلات، افزایش اسید معده، تکامل رشد ریه در جنین، جذب آب و سدیم در کلیه‌ها و کاهش لنفوسیت‌های خون نقش موثری ایفا می‌نماید.