دانلود مقالات ISI درباره آمفتامین‏ ها + ترجمه فارسی

آمفتامین‏ ها (Amphetamine) گروهى از مواد محرک مغزى هستند که معمولاً به شکل پودرسفیدرنگ و گاهى سفید متمایل به قهوه‏اى روشن یا سفید چرک مشاهده مى‏شوند. برخى انواع آمفتامین‏ها داراى ‏مصارف طبى هستند و تحت نظارت کامل پزشک در مواردى‏ چون ‏افسردگى‏ها، اختلالات پرتحرکى، کم‏توجهى کودکان و حمله‏هاى خواب‏مورد استفاده قرار مى‏گیرند. از جمله آثار مصرف آمفتامین بی‌خوابی، افزایش تمرکز، کاهش خستگی و کاهش اشتها می‌باشد. اصلی‌ترین کاربرد دارویی ترکیبات آمفتامین اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی است. آمفتامین با مهار آنزیم مونوآمین اکسیداز و جلوگیری از جذب مجدد کاتکول آمینها (دوپامین، نوراپی نفرین) باعث افزایش فعالیت این مواد و افزایش فعالیت مغزی و کاهش خواب‌آلودگی می‌شود. آمفتامین و مشتقات آن در انتهای قرن نوزدهم و بیستم سنتز شدند و قصد از ساختن آنها استفاده های درمانی بود. آمفتامین در دهه ۱۹۳۰ به عنوان ضد اشتها و کاهش دهنده وزن وارد بازار دارویی شد. اما به زودی به خاطر خطر وابستگی و سایر عوارض از بازار خارج شد. آمفتامین هاآمفتامین ها نوعی از مواد مخدر تحریک کننده و محرک هستند و اثراتی شبیه به کوکائین دارند. این مواد با تاثیر گذاری بر پیام رسان های عصبی مغز، سرعت ارتباط بین مغز و بدن را افزایش می دهند. برخی از انواع آمفتامین به صورت قانونی توسط پزشکان برای بیماری هایی چون “اختلال کاهش تمرکز و بیش فعالی” (ADHD) و یا “حمله خواب” یا “خواب بارگی” (میل غیر قابل کنترل به خوابیدن) تجویز می شود. با این حال نوعی از آمفتامین ها که از آنها با نام های “سرعت”، “سریع”، “بالاتر” و. . نام برده می شود در حقیقت در زمره مواد مخدر و غیر قانونی بوده و برای نشئه شدن مورد استفاده قرار می گیرد. آمفتامین خیابانی معمولا در آزمایشگاه های خانگی و غیر استاندارد تولید شده و گاها با سایر مواد نیز ترکیب می شود؛ بنابراین می تواند تاثیراتی به مراتب مخرب تر برجای بگذارد. از جمله عوارض جسمانى مصرف آمفتامین‏ها مى‏توان به‏افزایش ضربان قلب و فشار خون، خشکى دهان، تعریق، افزایش انرژى،کاهش اشتها، تهوع و استفراغ و بى خوابى اشاره کرد. از جمله عوارض روانى آن نیز احساس سرخوشى، احساس قدرت،افزایش توانایى تمرکز، نوسانات خلقى، برآشفتگى و تحریک‏پذیرى‏است. مصرف مداوم آمفتامین‏ها منجر به ایجاد تحمل و وابستگى مى‏شود؛ به‏نحوى که با قطع ناگهانى آنها علایمى همچون تحریک‏ پذیرى، گرسنگى‏شدید، اختلال خواب و افسردگى حاد بروز خواهد کرد و در مصارف ‏طولانى‏مدت، امکان بروز حالات جنون شبیه به اسکیزوفرنى وجوددارد. آمفتامین ها را با انواع روش های بلعیدن، کشیدن، تزریق و یا حتی کشیدن از طریق بینی مصرف می کنند. افراد به دلایل بسیار زیادی اقدام به مصرف آمفتامین ها می کنند. برخی برای نشئگی و انرژی که به دست می آورند، و برخی نیز برای کاهش خستگی، افزایش قدرت جسمانی، بیدار ماندن طولی، افزایش تمرکز، بهبود کارایی در زمان ورزش یا کار و یا برای افزایش اعتماد به نفس اقدام به مصرف این نوع مواد می کنند. افرادی که به طور دائم از آمفتامین ها استفاده می کنند به تدریج به بیماری اعتیاد مبتلا شده و به مصرف این ماده معتاد می شوند. در چنین شرایطی قطع ناگهانی مصرف، باعث بروز علائم خماری در فرد می شود. برخی از نشانه های خماری عبارتند از: کاهش میزان تمرکز و انرژی، بی تفاوتی، تحریک پذیری، افسردگی، اضطراب، هراس، پارانویا، خستگی مفرط و دائمی، درد در کل بدن، گرسنگی دائمی، افزایش اشتها، بی قراری و اختلالات خواب.