دانلود مقالات ISI درباره پادبَند یا ضد انعقاد + ترجمه فارسی

پادبَند یا ضد انعقاد (به انگلیسی: Anticoagulant) ماده‌ای با ویژگی‌های دارویی‌است که از لخته شدن خون جلوگیری می‌کند. انعقاد یا دَلَمه شدن خون فرایندی است که موجب لخته شدن خون می‌شود. این فرایند از دو مسیر داخلی وخارجی موجب تبدیل فیبرینوژن به فیبرین، فعال شدن فاکتورهای انعقادی و تجمع پلاکت‌ها می‌شود. پادبندها به طور طبیعی در بدن زالوها و حشراتی که از خون دیگر موجودات تغذیه می‌کنند، مانند پشه وجود دارد. گروهی از داروها به نام داروهای ضد انعقاد می‌توانند برای درمان ترومبوز و گرفتگی‌های درون‌تنی استفاده می‌شوند. برخی از داروهای ضد انعقاد در تجهیزات پزشکی مانند لوله‌های آزمایش، کیسه‌های انتقال خون، و تجهیزات دیالیز کلیوی استفاده می‌شوند. داروهای ضد انعقادخون داروهایی هستند که جهت پیشگیری از لخته شدن خون یا پیشگیری از بزرگ تر شدن لخته موجود تجویز می شوند. آنها می توانند از ایجاد لخته های خطرناک در قلب، سیاهرگ ها و سرخرگ ها جلوگیری نمایند. لخته ها می توانند سبب انسداد جریان خون شده و منجر به بروز سکته مغزی یا حمله قلبی شوند. در یک بررسی جدید، اطلاعات مربوط به تعدادی بیمار که از داروهای ضدلختگی خون موسوم به داروهای «ترومبولیتیک» برای از بین رفتن لخته‌های خطرزا در ریه‌هایشان استفاده کرده بودند، بازبینی شد. نتایج بررسی‌ها تایید کرد به رغم آنکه این داروها توانسته بودند در حفظ طول عمر بیماران نقش داشته باشند، اما از سوی دیگر آنان را با خطر خونریزی به خصوص در ناحیه مغز مواجه کرده بود. داروهای ضد انعقاد خوراکی باید توجه داشت که اثر داروهای ضد انعقاد خوراکی با مصرف برخی داروهای دیگر تغییر می‌یابد. بنابراین با مصرف برخی داروها باید مقدار مصرف داروهای ضد انعقاد کمتر یا بیشتر شود. مصرف کنندگان داروهای ضدانعقادی باید فهرست هشدار دهنده‌ای را از داروهایی که نباید مصرف کنند یا باید با احتیاط مصرف نمایند، در اختیار داشته باشند. داروهای ضدانعقاد خوراکی از طریق دستگاه گوارش جذب شده و قبل از دفع در ادرار به شکل وسیعی متابولیزم می‌شوند. برخلاف داروهای ضدانعقاد تزریقی داروهای ضدانعقاد خوراکی، از جفت عبور نموده و ممکن است باعث خونریزی در جنین و اختلال در شکل‌گیری جنین شوند. شایعترین عارضه جانبی داروهای ضدانعقاد خوراکی خونریزی می‌باشد، که ممکن است از نظر شدت از یک خون دماغ خفیف تا خونریزی تهدیدکننده زندگی باشد. بنابراین به بیماران باید آموزش داده شود تا هر علامت خونریزی، شامل پیدایش خون در ادرار و خونریزی زیرپوستی را گزارش کنند. داروهای ضدانعقاد خوراکی به طور اولیه برای درمان طولانی مدت بیمارانی که اختلال آمبولی لخته‌ای مانند لخته ورید عمقی یا فیبریلاسیون دهلیزی دارند و بیمارانی که دریچه قلب مصنوعی دارند به کار می‌رود. آنها همچنین همراه با هپارین برای درمان سکته قلبی به کار می‌روند. هدف داروهای ضدانعقاد خوراکی منع پیدایش آمبولی و بنابراین جلوگیری از نتایج خطرناک و مرگبار لخته شدن می‌باشد. درمان خونریزی به هنگام مصرف داروهای ضد انعقاد خوراکی اگر خونریزی روی دهد، داروی ضدانعقاد خوراکی باید قطع گشته تا اینکه خونریزی بتواند ارزیابی شده و PT بیمار مشخص گردد. درمان خونریزی ممکن است شامل کاهش مقدار دارو و تزریق فیتونادیون (ویتامین K۱) باشد. مشتقات کومارین (آنتاگونیست ویتامین کا) وارفارین به طور کامل پس از مصرف خوراکی جذب می‌گردد. حدود ۹۹ درصد این دارو به پروتئینهای پلاسما وصل شده، و تقریباً به طور کامل به وسیله دو آنزیم سیتوکروم P۴۵۰) CYP۱A۲ و CYP۲C) متابولیز می‌شود. آنی سیندیون آنی‌سیندیون (Anisindione) خواص دارویی مشابه به داروهای ضدانعقاد کومارین داشته از تشکیل فاکتورهای II، VII، IX، و X جلوگیری میکند اما حالت سمی بیشتری دارد. مانند سایر اینداندیون‌ها، این دارو ممکن است باعث مسمومیت کلیوی شود که به وسیله نکروز (بافت مردگی) حاد لوله‌ای مشخص گردیده یا ممکن است باعث فقدان گلبولهای سفید گردد.