دانلود مقالات ISI درباره تحریک عمقی مغز + ترجمه فارسی

تحریک عمقی مغز(به انگلیسی: Deep brain Stimulation) نوعی روش درمانی (جراحی) در پزشکی است که در طی آن الکترودهایی در داخل مغز بیمار قرار داده می‌شوند. این الکترودها پس از کاشته شدن در مغز به یک دستگاه مولد پالس الکتریکی متصل می‌شوند. پالس الکتریکی تولید شده توسط دستگاه پالس ژنراتور از طریق الکترودهای کاشته شده در مغز به بافت‌های عمقی مغز انتقال یافته و از این طریق اثر درمانی خود را اعمال می‌نماید. روش درمانی تحریک عمقی مغز برای اولین بار در انسان در سال ۱۹۸۷ توسط جراح مغز و اعصاب فرانسوی علیم-لویی بن عبید (Alim-Louis Benabid) به کار گرفته شد. در حال حاضر از این روش درمانی جهت معالجه بیمار پارکینسون و تعدادی از بیماری‌های عصبی و روانی استفاده می‌گردد. تحریک عمقی مغزی شامل کار گذاشتن الکترودها در مناطق مشخصی از مغز است. این الکترودها با تولید ایمپالس‌های الکتریکی ایمپالس‌های غیر طبیعی را تنظیم می‌کنند و یا سلول‌ها و مواد به خصوصی را در مغز تحت تاثیر قرار می‌دهند. میزان تحریکات به کمک یک مولد که در قفسه سینه زیر پوست جای گذاری می‌شود، کنترل گردیده و سیمی از زیر پوست این مولد را به الکترودهای مغزی متصل می‌کند. تحریکات عمقی مغزی برای درمان تعدادی از اختلالات نورولوژیک از قبیل موارد زیر استفاده می‌شود: •لرزش (Essential tremor) •بیماری پارکینسون •دیستونی •صرع •سندروم تورت (Tourette syndrome) •درد‌های مزمن •اختلال وسواس فکری همچنین تحریک عمقی مغز به عنوان یک روش آزمایشی در درمان افسردگی شدید، بهبود سکته مغزی، اعتیاد و دمانس مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایشات بالینی برای داوطلبین این روش موجود است. کاربرد تحریک عمقی مغز در درمان اختلالات حرکتی از قبیل ترمور، پارکینسون و دیستونی همچنین به تازگی در درمان اختلال وسواس فکری استفاده می‌شود. این درمان برای افرادی که قادر به کنترل علائم اختلالات به کمک دارو نیستند، تجویز می‌شود. خطرات با وجود آنکه تحریک عمقی مغز خطری ندارد اما هر گونه جراحی خطرات و مشکلات خاص خود را دارد. همچنین تحریک مغز ممکن است عوارض جانبی نیز به همراه داشته باشد. به صورت کلی نحوه جراحی تحریک عمقی مغز بدین صورت است؛ •جراحی مغز. در بخش جراحی مغز، اعضا تیم پزشکی ابتدا سر را به کمک یک دستگاه ویژه به نام Stereotactic head frame ثابت نگه می‌دارند؛ سپس به کمک دستگاه MRI محل جای گذاری الکترودها را در مغز می‌یابند. یک متخصص بیهوشی پیش از جراحی پوست فرق سر را بی‌حس می‌کند؛ اما چون خود مغز فاقد گیرنده‌های درد است نیاز به بی‌حسی ندارد. جراح تعدادی سیم سربی متصل به الکترود انتهایی را در نقاط خاصی از مغز کار می‌گذارد و یا یک سیم در هر طرف از مغز قرار داده می‌شود (در کل دو عدد). یک سیم در زیر پوست به مولد جای گرفته در نزدیکی استخوان ترقوه متصل می‌گردد. در بیشتر موارد شخص به هوش و هوشیار است در این حالت نورولوژیست می‌تواند با او صحبت کند تا از صحیح بودن مناطق تحریک شده اطمینان حاصل نماید. پاسخ‌های بیمار به تیم پزشکی این امکان را می‌دهد تا با کمترین عوارض جانبی الکترودها را در نقاط صحیح قرار دهند. در طول عمل، جراح و نورولوژیست هر دو به طور دقیق وضعیت مغز را بررسی می‌کنند تا از جای گیری صحیح الکترودها در مغز مطمئن شوند. •جراحی قفسه سینه. در طول بخش دوم جراحی که در همان روز و یا زمان دیگری انجام می‌شود، جراح مولد حامل باتری را در زیر پوست قفسه سینه، نزدیک استخوان ترقوه، قرار می‌دهد. در طول این جراحی بی حسی عمومی استفاده می‌شود. سیم‌های الکترودهای مغزی در زیر پوست شما قرار گرفته و به مولد حامل باتری متصل می‌شود. مولد به طور مداوم تحریکات الکتریکی را به مغز ارسال می‌کند و فرد می‌تواند به کمک یک کنترل مخصوص آن را خاموش و روشن کند