دانلود مقالات ISI درباره هالوپریدول + ترجمه فارسی

هالوپریدول (Haloperidol) دارویی است که برای درمان روان‌پریشی تجویز می‌شود. درمان علائم اختلالات حاد و مزمن سایکاتیک مانند اسکیزوفرنی، حالات مانیک و سایکوز ناشی از دارو همچنین برای درمان مشکلات شدید رفتاری در کودکان و درمان سندرم Tourette (تورت)مصرف شود. هالوپریدول به دو شکل ۵ میلی گرم و نیم میلی گرم در داروخانه ها موجود است. دوز بیشتر این قرص برای اختلالات عصبی شدی و دوز نیم میلی گرم برای درمان ناراحتی های عصبی تجویز می شود. در واقع دوز کمتر به عنوان داروی ضد اضطراب مصرف می شود. هالوپریدول اثر درمانی خود را عمدتاً با انسداد گیرنده‌های دوپامینی اعمال می‌نماید. گیرنده‌های آلفا-آدرنرژیک و موسکارینی نیز توسط هالوپریدول تا حدودی مسدود می‌شوند. موارد مصرف هالوپریدول شامل این موارد است: برای رفع اختلالات سایکوتیک، سندروم توهم شنیدن صدا، انواع تیک های عصبی، دلیریوم و مشکلات رفتاری کودکان، قرص هالوپریدول مصرف می شود. سیستم اکستراپیرامیدال یا سیستم خارج هرمی (بخشی از سیستم اعصاب مرکزی است که کنترل حرکات را بر عهده دارد) از مهم ترین عوارض جانبی مصرف قرص هالوپریدول می باشد. عوارض و یا علایم خارج هرمی ( پیدایش اختلالات در حرکات عضلانی به دو شکل تاخیری و یا حاد) مخصوصا واکنش های آکاتزی (ناتوانی در بی حرکت بودن) و دیستونیک (منقبض شدن عضلات گردن) شایع تر هستند. از عوارض دیگر مصرف این قرص عبارتند از خواب آلودگی و داشتن آرامش بیش از حد، کابوس های شبانه، بی ثباتی خلقی، سرخوشی و بی خوابی می باشد. در مصرف طولانی مدت نیز شخص ممکن است دچار دیسکینزی (یک نوع اختلال حرکتی است که باعث کند شدن حرکات ارادی و یا ایجاد حرکات غیر ارادی مثل تیک می گردد) شود. عوارض دیگری مثل خشکی دهان، یبوست، تار شدن دید، خستگی و احساس ضعف، احتقان یا گرفتگی بینی، احتباس ادرار (تخلیه ناکامل مثانه) که گاها بروز می کنند، از عوارض مصرف قرص هالوپریدول می باشند. همچنین مصرف این قرص موجب کاهش و یا افزایش تعداد گلبول های سفید و افزایش تست عملکرد کبد (انجام آزمایش های خون برای مشخص شدن وضعیت کبد) و در سیستم قلبی و عروقی نیز موجب تغییرات EKG، هیپوتانسیون، تاکی کاردی و هیپرتانسیون می شود. برای بهبود عوارض مصرف این نوع قرص پزشک داروهای دیگری تجویز می کند. به طور کلی چون این نوع دارو اثر طولانی مدت دارد، به زمان بیشتری هم برای رفع عوارض آن نیاز است. مصرف انواع آنتی اسیدها و داروهای ضد اسهال حاوی منیزیم و آلومینیوم، میزان جذب هالوپریدول را کاهش می دهند. ۲ ساعت و یا بیشتر بین مصرف داروها فاصله گذاشته شود. ریفامپین کارایی و سطح درمانی قرص هالوپریدول را کاهش می دهد.