دانلود مقالات ISI درباره محدودیت رشد داخل رحمی + ترجمه فارسی

محدودیت رشد داخل رحمی اشاره به یک بیماری است که در آن نوزاد متولد نشده کوچکتر از حالت نرمال است زیرا آن به مقدار طبیعی در داخل رحم در حال رشد نیست. محدودیت رشد داخل رحمی از عوارض بارداری است که با اختلال در رشد جنین و عملکرد ناکافی جفت مشخص می شود. یعنی انتظاری رشدی که برای یک نوزاد در حالت عادی وجود دارد رخ نداده است. دلایل محدودیت رشد داخل رحمی: محدودیت رشد داخل رحمی می‌تواند دلایل بسیاری داشته باشد. یکی از دلایل شایع آن، مشکلات مربوط به جفت است. جفت بافتی است که مادر و جنین را به هم پیوند می‌دهد، اکسیژن و مواد مغذی را به جنین می‌رساند و مواد زاید را از بدن جنین دفع می‌کند. محدودیت رشد داخل رحمی ممکن است به دلیل وجود مشکلات زیر در مادر اتفاق بیفتد: دیابت پیشرفته، فشارخون بالا یا بیماری قلبی، بیماری کلیوی یا ریوی، سوءتغذیه یا کم‌خونی، کم‌خونی داسی شکل، سیگار کشیدن، مصرف الکل یا مواد مخدر، عفونت‌هایی مثل سرخجه، سیتومگالوویروس، توکسوپلاسموز و سیفلیس. همچنین وجود مشکلاتی در جنین مثل نقص‌های کروموزومی یا بارداری چندقلو نیز ممکن است باعث بروز این عارضه شود. علائم IUGR: علامت اصلی IUGR شامل کوچکتر بودن کودک از سن حاملگی است به طور خاص، وزن برآورد کودک زیر صدک ۱۰ و یا کمتر از ۹۰ درصد از نوزادان همان سن حاملگی می باشد. بسته به علت IUGR، نوزاد ممکن است در نگاه کوچکتر و یا دچار سوء تغذیه به نظر آید کودک ممکن است نازک و کم رنگ و پوست شل و خشک داشته باشد. بند ناف به جای ضخامت و براق بودن اغلب نازک و کسل کننده است. تشخیص IUGR: پزشکان راه های بسیاری برای برآورد اندازه نوزادان در دوران بارداری دارند یکی از ساده ترین و رایج ترین اندازه گیری فاصله فوندوس مادر ( بالای رحم ) تا استخوان شرمگاهی است بعد از هفته۲۰ بارداری، اندازه گیری در سانتی متر معمولاً با تعداد هفته از بارداری مربوط است اندازه گیری بیش از حد انتظار پایین ممکن است نشان دهد که نوزاد آن گونه که باید در حال رشد نیست. روش های دیگر برای تشخیص IUGR و ارزیابی سلامت کودک شامل موارد زیر است: 1- سونوگرافی: آزمون اصلی برای چک کردن رشد نوزاد در رحم، سونوگرافی شامل استفاده از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از کودک است. 2- جریان داپلر: جریان داپلر یک تکنیک است که با استفاده از امواج صوتی مقدار و سرعت جریان خون در رگ های خونی را اندازه گیری می کند. 3- چک وزن: پزشکان به طور معمول وزن مادر را در هر معاینه و پیش از زایمان چک و ثبت می کنند افزایش وزن در مادر می تواند برای اندازه گیری رشد کودک متولد نشده اش هم استفاده شود. 4- نظارت بر جنین: این آزمون شامل قرار دادن الکترود حساس در روی شکم مادر است الکترود در محل توسط یک وزن سبک به یک مانیتور متصل می شوند. 5- آمینوسنتز: در این روش، یک سوزن از طریق پوست شکم مادر در رحم و مقدار کمی از مایع آمنیوتیک برای آزمایش برداشته می شود. درمان: انتخاب بهترین راه برای کنترل محدودیت رشد داخل رحمی، با توجه به شدت این عارضه و زمان بروز آن خواهد بود. تحت مراقبت قرار دادن جنین با استفاده از روش‌هایی نظیر سونوگرافی معمولی، سونوگرافی داپلر و مانیتورینگ ممکن است در درمان این عارضه مؤثر باشد. اقدامات موثر دیگر: 1- بهبود تغذیه: طبق برخی تحقیقات، تغذیۀ مناسب مادر می‌تواند باعث افزایش وزن جنین و رشد بهتر او در رحم شود. 2- استراحت: استراحت مطلق در بیمارستان یا در منزل ممکن است باعث بهبود خون‌رسانی به جنین شود. 3- زایمان: اگر این عارضه سلامت جنین را با خطر مواجه کند، ممکن است پزشک تصمیم به انجام زایمان زودرس بگیرد.