دانلود مقالات ISI درباره انگل یا پارازیت + ترجمه فارسی

انگل یا پارازیت(Parasite) به گیاه یا حیوانی که برروی یا داخل بدن موجود زنده دیگری زندگی کرده و از این زندگی فایده می‌برد یا تغذیه می کند، گفته می‌شود. زمانی که انگل وارد بدن می شود، شرایط مناسبی برای ایجاد عفونت و التهاب در بدن مهیا می گردد. البته شدت، مدت و مخصوصا محل عفونت به نوع انگل بستگی دارد. حدود ۷۰٪ انگل ها از نظر بزرگی جزو میکروارگانیسم ها هستند، مانند پارازیت بیماری مالاریا، در حالیکه طول برخی از انگل ها بیش از ۳۰ متر است. انگل‌شناسی علمی است که به وسیله آن شکل خارجی و داخلی و سیر تکامل و طرز سرایت انگل به انسان و حیوان مورد مطالعه قرار می‌گیرد. زندگی انگلی عبارتست از یکی از اشکال هم‌زیستی فیزیولوژیکی بین دو حیوان از دو جنس مختلف که یکی از آنها (انگل) معمولاً کوچک‌تر و ضعیف‌تر بوده و در سطح یا داخل بدن جنس قوی‌تر (میزبان) زندگی و تغذیه می‌کند و در بدن او ایجاد اختلال می‌نماید. این هم‌زیستی ممکن است دایم یا موقت باشد. چون بیشتر انگل ها بخصوص در مراحل اولیه دیده نمی شوند بیشتر وقت ها ما را فریب می دهند. گاهی پزشکان و متخصصان با تجویز آنتی بیوتیک ها آنها را از بین می برند و گاهی هم آنتی بیوتیک نمی تواند تاثیری داشته باشد. آن ها با تغذیه از تک تک اعضای بدن حتی مغز، و تکثیر زیادشان نیاز به غذای بیشتری دارند. با تغذیه بیشتر از طریق بدن میزبان آن قدر زیاد می شوند که روده، کبد، مغز و ریه ها را تسخیر می کنند و گاهی هم از همین طریق به علت این که جایشان تنگ می شود از بدن خارج می شوند. تمام مواد مفید بدن را می خورند. با تولید مواد سمی سیستم ایمنی بدن را نابود می کنند. کار آن ها خوردن مداوم و تخلیه تولید مواد سمی در بدن است. فرد مدام دچار بیماری و خستگی همیشگی است. در بیشتر مواقع، انگل ها دستگاه گوارش را محل زندگی خود قرار می دهند. پس از مدتی به محل دیگری رفته و در ناحیه جدید نیز منجر به عفونت می شوند. صدها نوع انگل به دو گروه اصلی دسته بندی می شوند: پروتوزوآ (Protozoa) و هلمینت ها (Helminths). دسته اول تک سلولی هایی هستند که با چشم دیده نمی شوند. مثل ژیاردیا. و دسته دوم بزرگ و بلند که در مرحله بلوغ شان به راحتی دیده می شوند. مثل اسکاریس. آب یا غذا یا سبزیجات آلوده، گوشت های خوب پخته نشده، دستشویی های نه چندان تمیز، حیوانات خانگی، استخرها یا حتی کف پا، عدم رعایت بهداشت فردی و سوء تغذیه، تغذیه نامناسب و زندگی پراسترس طولانی مدت، شرایط خوبی برای ورود این مهمان ناخوانده به بدن است. یبوست هم وضعیت را بدتر می کند چون مدت طولانی تری مدفوع در روده ها می ماند و حالتی سمی به خود می گیرد. این فرآیند باعث تولید نوعی شکر در دستگاه گوارشی می شود که انگل ها از آن تغذیه می کنند. مواد دفع نشده فاسد شده در روده ها گازهای سمی تولید می کند که منجر به ورم و نفخ شکم می شود. این بهترین محیط برای زندگی یک انگل است.