دانلود مقالات ISI درباره نوتروپنی + ترجمه فارسی

نوتروپنی، یک نارسایی ایمنی ناشی از نقص نوتروفیل است. تعداد نوتروفیل کمتر از ۲۰۰۰ در میلی مترمکعب غیرطبیعی است، که در نتیجه کاهش تولید نوتروفیل یا افزایش تخریب این سلول‌ها حادث می‌شود. در بزرگسالان، کمتر از ۱۵۰۰ نوتروفیل در هر میکرولیتر خون نوتروپنی در نظر گرفته می شود و وقتی این تعداد زیر ۵۰۰ نوتروفیل در هر میکرولیتر خون می رسد، یک مورد شدید در نظر گرفته می شود. در موارد شدید، حتی باکتری که معمولا در دهان، پوست و روده وجود دارد می تواند عفونت های جدی ایجاد کند. نوتروپنی می تواند به دلیل کاهش تولید نوتروفیل، استفاده سریع از نوتروفیل، افزایش تخریب نوتروفیل ها، و یا ترکیبی از هر سه عامل ایجاد شود. این بیماری می تواند موقت (حاد) و یا طولانی مدت (مزمن) باشد. این وضعیت را می توان به دو دسته مادرزادی (حضور آن از بدن تولد در بدن) و یا اکتسابی (ایجاد آن در مراحل بعدی زندگی) تقسیم کرد. اغلب، بیماران مبتلا به سرطان، در اثر شیمی درمانی به این بیماری مبتلا می شوند. داروهای شیمی درمانی، داروهای هستند که برای از بین بردن نوتروفیل همراه با سلول های سرطانی آن ها طراحی شده اند. علائم و تشخیص نوتروپنی: این بیماری به خودی خود هیچ علائمی ندارد. اغلب موارد ابتلا به آن نیز در طول آزمایشات معمولی خون یا انجام تست برای یافتن علت مشکلات دیگری تشخیص داده می شود. به همین دلیل، بیماران تحت شیمی درمانی که در معرض خطر ابتلا هستند، باید به صورت منظم آزمایش خون بدهند. جدی ترین نگرانی در مورد ابتلا به این بیماری عفونتی است که بدون حضور نوتروفیل ها می تواند به راحتی و بدون کنترل در سراسر بدن پخش شده و مشکل ایجاد کند. به همین خاطر باید علائم عفونت را شناخت و در صورت مشاهده آن ها، از آزمایشات لازم استفاده کرد. علائم عفونت عبارتند از: تب بالا یا دمای پایین بدن، لرز و عرق کردن، علائم شبیه سرماخوردگی، بی قراری، موکوزیت (التهاب دردناک و زخم شدن غشاء مخاطی دستگاه گوارش)، درد شکم، اسهال و استفراغ، تغییر در وضعیت ذهنی، گلو درد، دندان درد، یا زخم های دهانی، احساس درد در نزدیکی مقعد، احساس سوزش هنگام دفع ادرار، افزایش ادرار، سرفه، مشکلات تنفسی، قرمزی و تورم در اطراف زخم ها، ترشحات غیر معمول واژن درمان: بر اساس علت ایجاد نوتروپنی، درمان آن متفاوت است. در نوتروپنی ناشی از مصرف دارو، در صورت امکان داروی مسبب باید قطع شود. در درمان نئوپلاسم، نوتروپنی ممکن است موقتاً تشدید و با بهبودی مغز استخوان برطرف گردد. در صورتی که اختلالات ایمنولوژیک عامل ایجاد کننده باشد، کورتیکواستروئید تجویز می‌شود. قطع یا کاهش شیمی درمانی یا پرتو درمانی ایجادکننده نوتروپنی نیز می‌تواند در رفع آن مفید واقع شود. گر چه در مورد درمان‌های قطعی تجویز فاکتور رشد برای دستیابی به حداکثر تاثیر ضدتوموری ترجیح داده می‌شود. در صورت بروز تب در بیماران مبتلا به نوتروپنی، باید بلافاصله در بیمارستان بستری و از نظر عفونت تحت نظر قرار گیرد. از خون، ادرار و خلط بیمار باید کشت تهیه گردیده و عکس برداری از قفسه سینه انجام شود. برای اطمینان از انجام درمان علیه ارگانیسم مسبب، آنتی بیوتیک وسیع الطیف قبل از جواب کشت تجویز می‌شود، ولی پس از دستیابی به جواب کشت، ممکن است نوع آنتی بیوتیک تغییر داده شود.