دانلود مقالات ISI درباره مداخله کرونری از راه پوست + ترجمه فارسی

درمان کاهش خون رسانی سرخرگ‌های قلب همکنون به دو روش صورت می‌پذیرد: «روش مداخله‌ای ماورای پوستی کرونری» (PCI) که توسط پزشکان قلب صورت پذیرفته و در جامعه به عنوان «بالون زدن و فنر» شناخته شده است و روش عمل جراحی باز خونرسانی که به عمل بای پس (دور زننده) مشهور است. در این روش رگ مسدودشده توسط بادکنکی به نام بالون که در نوک کاتتر داخل عروقی قرار دارد، متسع و چند ثانیه در این حالت نگه داشته می‌شود تا رگ باز شود؛ گاهی نیز برای جلوگیری از انسداد مجدد رگ وسیله فنرمانندی به نام استنت داخل رگ مسدود قرار داده می‌شود. بیماری قلبی - عروقی شایع ترین بیماری مزمن در اغلب نقاط جهان است. بیماری عروق کرونر علت عمده ناتوانی و مرگ و میر ناشی از بیماری ها است و مداخلات عروق از راه پوست (PCI) به عنوان رایج ترین روش درمانی آن در حال افزایش است و عوارض عفونی این روش هر چند ناشایع است ولی با پیامدهای وخیم و کشنده همراه است باکتریمی بعد PCI از لحاظ کلینیکی غیرقابل اهمیت می باشد و باید PCI با حداقل زمان و در شرایط استریل انجام شود و پروفیلاکسی روتین قبل از انجام آن توصیه نمی شود. یکی از درمان های مداخله ای پیشرفته و نسبتا جدید دربیماران علامت دار با بیماری عروق کرونر است که در سه دهه گذشته بصورت دراماتیکی گسترش یافته است و با فراهم شدن وسایل تشخیصی و درمانی جدید و داروهای بسیار موثر و کسب تجربه متخصصین قلب و پرسنل کار آزموده به روشی بسیار موفق و موثر درمانی و بسیار کم عارضه در درمان بیماریهای عروق کرونر تبدیل شده و تعداد زیادی از بیماران قلبی را از انجام جراحی باز عروق کرونر نجات داده است. روش درمانی اولین بار درسال 1977میلادی انجام شده و فقط در ده درصد بیماران علامتدار عروق کرونرکه تنگی یک رگ و تنگی فوکال و محدود به ابتدا ی رگ انجام می شد. ولی با پیشرفت امکانات و تجهیزات پزشکی و داروهای جدید این روش درمانی سریعا گسترش پیدا کرد و در طیف وسیعی از بیماران با تنگی چند رگ یا انسداد کامل رگ و تنگی عروق پیوندی و یا درمان فاز حاد انفارکتوس قلبی و در بیماریهای عروقی مثل تنگی عروق کلیه یا تنگی عروق اندامها و تنگی عروق مغزی با موفقیت بسیار بالا و بصورت کم عارضه انجام می شود. دربیمارانی که تنگی شدید عروق کرونر دارند و با کوچکترین فعالیتی دچار درد قفسه سینه می شوند یا دچار تنگی نفس یا طپش قلب می شوند یا علیرغم درمان های دارویی بیمار همچنان دچار علایم است یا از نظر موقعیت آناتومیک تنگی رگ کرونر بصورتی است که با انسداد آن منطقه بخش وسیعی از عضله قلب ازبین می رود. دراین بیماران برای کنترل علایم بیمار و بهبود توانایی فعالیت بیمار و کیفیت زندگی و کاهش نیاز به داروهای متعدد از آنژیوپلاستی و قرار دادن استنت در عروق تنگ کرونر استفاده کرد البته به شرطی که از نظر آناتومیک رگ کرونر مناسب باشد و همچنین میزان موفقیت این روش بالا و خطر عوارض احتمالی حداقل باشد. دراین روش درمانی مشابه آنژیوگرافی عروق کرونر از طریق بی حسی موضعی از عروق محیطی با کنترل فلوروسکوپی با کاتتر هاو گاید وایر های خاصی که مشابه وسایل آنژیوگرافی است وارد سرخرگ های تغذیه کننده قلب یا عروق کرونر شده و پس از عبور از محل تنگی رگ ابتدا با بالون رگ را باز کرده و برای جلوگیری از تنگی مجدد در محل بالون شده از وسیله ای بنام استنت استفاده می شود که معمولا دونوع استنت فلزی و استنت دارویی وجود دارد که با تشخیص پزشک معالج بیمار و شرایط خاص بیماری و بیماری های همراه و محل و خصوصیات آناتومیک تنگی نوع و اندازه استنت انتخاب می شود شانس تنگی مجدد با استنت های فلزی درحدود 20-30درصد و تنگی مجدد در استنت های دارویی در حدود3-5دصد است.