دانلود مقالات ISI درباره سیرولیموس، راپامایسین + ترجمه فارسی

سیرولیموس یا راپامایسین یک داروی ماکرولید است که برای آغشته‌سازی استنت‌های شریان‌های کرونر قلب، جلوگیری از ردِ پیوند اعضاء و درمان نوعی بیماری ریوی نادر به نام «لنفانژیولیومیوماتوز» به‌کار می‌رود. جهت پیشگیری از رد پیوند کلیه این دارو با سیکلوسپورین و کورتیکواستروئیدها هرچه سریعتر بعد از پیوند تجویز می گردد. دوز بارگیری آن 6 میلی گرم به صورت خوراکی است که با یک دوز نگهدارنده 2 میلی گرمی در روز و 4 ساعت بعد از سیکلوسپورین پیگیری می شود. در بیماران بالای 13 سال با وزن کمتر از 40 کیلوگرم دوز بارگیری 3 میلی گرم بر متر مربع است با دوزهای نگهدارنده آغازین 1 میلی گرم بر متر مربع سطح بدن در روز ادامه می یابد بعد از 2 تا 3 ماه باید تجویز سیکلوسپورین تدریجاً متوقف گردد که این کار بایستی طی 4 تا 8 هفته صورت پذیرد و غلظت حاصل از سیرولیموس بین 12 تا 20 نانوگرم در میلی لیتر باشد. در بیمارانی که قطع مصرف سیکلوسپورین ناموفق است نباید سیرولیموس بیش از 3 ماه بعد از پیوند تجویز گردد. نشان داده شده است که سیرولیموس دارای خواص ضد قارچ و آنتی نئوپلاستیک نیز می باشد و تأثیر آن در ژن درمانی تحت بررسی است. فارماکوکینتیک: جذب: فراهمی زیستی دارو در محلول خوراکی 14 درصد و در مورد قرص 41 درصد است. زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی دارو برای محلول های خوراکی 1 تا 3 ساعت و برای قرص 1 تا 6 ساعت است. توزیع: 92 درصد از دارو به پروتئین های پلاسمایی متصل می شوند و حجم توزیع دارو 12 لیتر به ازای هر کیلو گرم وزن بدن می باشد. متابولیسم: توسط آنزیم CYP3A4 کبدی متابولیزه می شود. دفع: نیمه عمر دارو 2. 5 روز است و 91 درصد آن از طریق مدفوع از بدن خارج می شود. عوارض جانبی سیرولیموس: شایع ترین آنها عبارتند از ادم محیطی، لنفوسل، هایپرلپیدمی، هایپرکلسترولمی، تاکی کاردی، ترومبوآمبولی وریدی، اختلالات گوارشی، التهاب معده و آکنه و راش پوستی و نکروز استخوان و در دوزهای بالاتر آنمی و ترومبوسیتوپنی و لوکوپنی نیز ایجاد شده اند. درد مفاصل و هایپوکالمی و پیلونفریت نیز شایع هستند ندرتاً واکنش های افزایش حساسیت مثل واکنش های آنافیلاکتیک و پانکراتیت گزارش شده اند. هم چنین ایجاد عفونت هایی مثل سیتومگالوویروس و پنومونی پنوموسیسیت کارینی نیز شایع می باشند. ممکن است اختلال کلیوی ایجاد گردد و گزارش های نادری از ایجاد مسمومیت کبدی و نکروز کبدی نیز در دست می باشند. بیماریهای بینابینی ریوی نیز گزارش شده اند. داروهای تضعیف کننده ایمنی از شدت پاسخ به واکسن ها می کاهند و از مصرف واکسن های زنده باید پرهیز گردد. از وسایل داخل رحمی باید به دقت استفاده کرد چرا که خطر بروز عفونت بالا می رود.