دانلود مقالات ISI درباره دریای جنوبی چین + ترجمه فارسی

دریای جنوبی چین دریایی حاشیه‌ای است که بخشی از اقیانوس آرام به شمار می‌آید و ناحیه‌ای در حدود ۳ و نیم میلیون کیلومتر مربع از سنگاپور تا تنگهٔ تایوان را دربر می‌گیرد. پس از پنج اقیانوس جهان این دریا بزرگ‌ترین ناحیهٔ دریایی جهان است. جزیره‌های واقع بر دریای جنوبی چین که با هم یک مجمع‌الجزایر را تشکیل می‌دهند بالغ بر صدها عدد هستند. این جزیره‌ها که عمدتاً خالی از سکنه هستند و همچنین خود دریا مورد جدال کشورهای مختلف بوده‌اند. به همین علت حتی نام‌های متفاوتی برای اشاره به این دریا به کار می‌رود که البته «دریای جنوبی چین» نام پذیرفته شدهٔ بین‌المللی، حداقل در انگلیسی و زبان‌های اروپایی است. ویتنامی‌ها بعضاً این دریا را «دریای شرق» می‌نامند و در فیلیپین بعضاً از اصطلاح «دریای لوزون» (اشاره به جزیرهٔ لوزون در کشور فیلیپین) استفاده می‌شود. قلمرو آبی جمهوری خلق چین تقریباً بر کل دریا و کشورهای ویتنام، فیلیپین، مالزی، برونئی و تایوان هریک بر بخش‌هایی از آن ادعای مالکیت دارند. همچنین این کشورها بر سر جزایر غنی از نفت و گاز اسپراتلی و پارسل اختلاف دارند. ایالات متحده این دریا را از آب‌های بین‌المللی می‌داند و بر حق قانونی کشتی‌ها و زیردریایی‌هایش در رفت‌وآمد در این دریا تاکید می‌ورزد. جزایر دریای جنوبی چین در این دریا بیش از ۲۰۰ جزیره موجود است. بعضی از آن‌ها از این قرارند: جزایر اسپرتلی (پراکنده) هاینان (ساحل چین) لوزون (ساحل فیلیپین) پالاوان (ساحل فیلیپین) جزایر ناتونا (ساحل اندونزی) کو چانگ (در خلیج تایلند) آموی (در تنگهٔ تایوان) لابوآن (ساحل مالزی شرقی) تیومان (ساحل مالزی غربی) ردانگ (ساحل مالزی غربی) جزایر پرهنتیان (ساحل مالزی غربی)