دانلود مقالات ISI درباره مرده‌زایی + ترجمه فارسی

مرده‌زایی به مرگ نوزاد جنین بعد از هفته بیستم بارداری گفته می‌شود. یک نوزاد ممکن است در اواخر بارداری (مرگ داخل رحمی) بمیرد، بیشتر غیر منتظره است که یک نوزاد در طول به دنیا آمدن بمیرد، نوازد مرده غیر معمول است اما متاسفانه نادر نیست. این وضعیت با خاتمۀ بارداری پیش از هفتۀ ۲۰ که به آن سقط ناخواستۀ جنین می‌گویند متفاوت است. بیشترین موارد مرده‌زایی برخلاف اسم آن پیش از زایمان اتفاق می‌افتد. دلایل مرگ جنین در رحم: بسیار نادر است که یک نوزاد در حین زایمان به طور غیر منتظره بمیرد، اغلب نوزادان موقعی می میرند که در رحم مادر هستند. در بسیاری از موارد، با وجود بررسی‌های جامع، علت مرگ هرگز مشخص نمی‌شود و در موارد دیگر ممکن است مرگ جنین بیش از یک علت داشته باشد. علتهای شایعی که می‌تواند باعث مرگ جنین شود عبارت است از: رشد کند جنین: کودکانی که سرعت رشد آهسته‌ای دارند، ریسک بسیار بالاتری برای مرگ جنینی دارند، به خصوص آن دسته از کودکانی که رشدشان دچار مشکل شده باشد. جدا شدن زودرس جفت: دلیل شایع دیگر برای مرگ جنین زمانی است که جفت قبل از زایمان، از دیوارۀ رحم کنده می‌شود. مشکلات مادرزادی: ناهنجاری‌های کروموزومی، ژنتیکی و مشکلات ساختاری می‌تواند باعث مرگ جنین شود. برخی جنین‌های مرده در رحم به چندین نقص مادرزادی مبتلا هستند. عفونت: عفونت مادر، جنین یا جفت از دیگر علت‌های شایع مرگ جنین است، به خصوص اگر عفونت پیش از هفتۀ ۲۸ بارداری اتفاق بیفتد. عفونت‌های شناخته‌شده‌ای که در مرگ جنین تأثیر دارند شامل بیماری پنجم یا پاروویروس، سیتومگالوویروس، لیستریوز و سیفلیس است. مشکلات مربوط به بند ناف: مشکلات مربوط به بند ناف در تعداد اندکی از مرگ‌های جنینی مؤثر است. در صورت وجود گره در بند ناف یا اتصال نامناسب بند ناف به جفت، اکسیژن کافی به جنین نمی‌رسد و محرومیت از اکسیژن ممکن است باعث مرگ شود. ناهنجاری‌های بند ناف بین کودکان سالم نیز رایج است و به ندرت تنها دلیل مرگ جنین در رحم است. اتفاق‌های دیگری از جمله کمبود اکسیژن در طول فرایند زایمان، مشکل یا آسیب جدی به مادر مانند تصادف ماشین نیز می‌تواند باعث مرگ جنین در رحم شود. اقداماتی پس از خارج کردن جنین: بعد از خارج کردن جنین از رحم، تیم پزشکی می‌تواند با انجام آزمایش به تشخیص علت‌های مرگ جنین بپردازد. بلافاصله پس از خروج جنین از رحم، جفت، غشاها و بند ناف مورد بررسی قرار می‌گیرند. در صورت موافقت خانواده، آزمایش‌های ژنتیک و رادیوگرافی اشعۀ ایکس یا MRI روی جنین انجام خواهد شد تا علت‌های احتمالی مرگ جنین بررسی شود. هرچند ممکن است معاینات و بررسی‌ها نتواند دلیل قطعی مرگ جنین را مشخص کند، اما اطلاعات مناسبی در اختیار پزشک قرار می‌دهد. پزشک می‌تواند با استفاده از اطلاعاتی که به دست آورده است، به زوج مورد نظر برای بارداری بعدی مشاوره‌های مناسبی بدهد.