دانلود مقالات ISI درباره سنگواره شناسی + ترجمه فارسی

سنگواره شناسی (به انگلیسی: Taphonomy) دانش بررسی فرایند گندیدن جانداران در گذر زمان و چگونگی تبدیل آنها به فسیل است. این دانش که خود زیر شاخه‌ای از دانش دیرینه شناسی است در سال ۱۹۴۰ توسط دانشمند روسی ایوان یفرموو برای مطالعهٔ دقیق تر سنگواره‌ها معرفی شد. این دانش به بررسی دقیق تر فرایند تشکیل سنگواره می‌پردازد که مباحثی چون تاثیر موجودات میکروسکوپی بر فرایند گندیدن یا تاثیر شرایط محیطی بر این فرایند، انواع فسیل‌ها، کیفیت فسیل‌ها و غیره را در بر می‌گیرد. سَنگواره (یا فُسیل که از لغت Fossilis از زبان لاتین کلاسیک گرفته شده که به معنای واقعی کلمه «به دست آمده از حفاری» هست) به بازمانده‌های کانی‌شده جانوران و گیاهان یا بازمانده‌های دیگر مثلآ ردپا گفته می‌شود. فرایند سنگواره‌شدن فرایندی کم‌اتفاق است زیرا کانی‌های طبیعی معمولاً تجزیه شده و دوباره وارد چرخه مواد می‌گردند. برای اینکه یک سازواره (ارگانیسم)، سنگواره شود می‌بایست روی آن هرچه سریعتر با مواد رسوبی پوشیده شود. سنگواره‌ها و روند سنگوارگی انواع گوناگونی دارند. سنگواره‌ها معمولاً از خود مواد بازمانده از سازواره تشکیل شده‌اند، ولی هستند سنگواره‌هایی که تنها شامل اثر و رد یک سازواره مثلآ رد پای یک دایناسور یا خزنده می‌شوند. به اینگونه سنگواره‌ها، سنگواره‌های ردّی می‌گویند. دانش بررسی سنگواره‌ها دیرین‌شناسی نام دارد. از مناسب‌ترین مکان‌ها برای تشکیل سنگوارها می‌توان به حاشیه دلتاها و پیرامون کوه‌های آتشفشانی قدیمی که خاکستر از آنها متصاعد می‌شود و دریاهای کم عمق و یخچال‌ها و باتلاق‌ها نام برد. بیشتر دانشمندان معتقدند که فسیل‌ها در دریاهای قدیمی قرار داشته‌اند و در بین مواد رسوبی قرار گرفته‌اند و در اثر فشار و گرمای زیاد، به این شکل درآمده‌اند. موارد استفاده سنگواره‌ها فسیلها در زمین شناسی کاربرد زیادی دارند و در تمام کارهای صحرایی از آنها در مقیاس وسیع استفاده می‌شود. اهمیت ویژه آنها شاید در مطالعه روند تکاملی جانداران در طول تاریخ باشد. علاوه بر آن در چینه شناسی و بعضی از صنایع از سنگواره‌ها بهره می‌گیرند. سنگواره‌ها درباره حوضه‌های رسوبی گذشته، شرایط آب و هوا، پیدایش و انقراض جانداران و وضعیت دریاها و خشکیها اطلاعات خوبی در اختیار ما قرار می‌دهند که مسلما در تفسیر سرگذشت زمین اهمیت خاصی دارد. چگونگی نامگذاری سنگواره‌ها کارل لینه با پیشنهاد نامگذاری دو اسمی کاری اصولی انجام داد و سبب شد که نامگذاری از یک نظم خاص و منطقی برخوردار شود. در این روش هر جانداری با دو اسم مشخص می‌شود. اولی اسم جنس است که همیشه حرف آن بزرگتر نوشته می‌شود و دومی اسم گونه است که با حروف کوچک نوشته می‌شود، برای مثال نومولیتس گلوبلوس. در مواردی که ویژگیهای یک گونه جدید بطور کامل معلوم نشده است، در این حالت آن را به یک جنس شناخته شده همان گروه نسبت می‌دهند، مانند نومولیتس اسپ (Nummulites. sp) که نومولیتس اسم جنس و اسپ مخفف گونه مشخص نشده است. جمع آوری سنگواره‌ها باید دانست که ارزش سنگهای رسوبی از نظر دستیابی به سنگواره‌ها متفاوت است. سنگهای آهکی، ماسه‌ای، رسی و کنگلومراها به ترتیب اهمیت قرار دارند. از سنگهای ته‌نشین شده در نواحی آبهای کم عمق، سنگهای کربناته اکثرا دارای فسیل هستند. در این میان سنگهای دولومیتی بعد از سنگهای آهکی قرار دارند، زیرا بر اثر پدیده دولومیتی شدن، فسیلها اغلب از بین می‌روند. ماسه سنگهای ریزدانه تقریبا از نظر سنگواره غنی هستند و در آنها بیشتر قالبهایی از جانداران محفوظ مانده است.