دانلود مقالات ISI درباره وارفارین + ترجمه فارسی

وارفارین(Warfarin)، یک داروی ضدانعقادی است که کار آن پیشگیری از لخته شدن خون است. گاهی به این دارو، (رقیق کننده خون) گفته می‌شود. البته این نام گمراه کننده است زیرا وارفارین خون را رقیق نمی‌کند، لخته‌هایی را که قبلاً تشکیل شده‌اند، را هم حل نمی‌کند. بلکه فرایند لخته شدن خون را کند می‌کند؛ به عبارتی دیگر وارفارین کمک می‌کند که خون راحت‌تر در بدن گردش کند و لخته نشود. این دارو برای اولین بار در گیاه شبدر شیرین فاسد شده کشف و مورد استفاده قرار گرفت و از آن ممکن است در فیبریلاسیون دهلیزی، تعویض دریچه قلب، سکته قلبی یا مغزی، ترمبوز ورید عمقی، آمبولی ریه، حمله قلبی، بیماری اختلال دریچه قلب از داروی وارفارین استفاده شود. ویتامین K ویتامینی است که به ایجاد لخته در خون و جلوگیری از خونریزی کمک می‌کند، بنابراین دارای نقش متضادی با وارفارین می‌باشد. در بیمارانی که وارفارین مصرف می‌کنند دریافت زیاد ویتامین K باعث کاهش اثر دارو می‌گردد. بنابراین باید این بیماران در مورد مصرف این منابع غذایی کاملاً هوشیار باشند. به همین دلیل بسیار مهم است که میزان این ویتامین در رژیم، ثابت باقی بماند تا کنترل میزان دارو مشکل نباشد، یعنی باید از تغییر ناگهانی در میزان دریافت منابع غذایی حاوی این ویتامین جلوگیری نمود. این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود: دیابت شدید، زایمان اخیر، عیب شدید کار کلیه، ضربه شدید به ویژه به سیستم اعصاب مرکزی، ضایعات دستگاه تنفسی یا ادراری،واسکولیت شدید، کارسینوم احشاء عیب شدید کار کبد یا سیروز، کمبود ویتامینC و K، بیحسی ناحیه‌ای، سوراخ کردن نخاع، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی و پلی آرتریت. مقدار وارفارین را نمی توان مثل سایر داروها بر اساس سن و وزن بدن تعیین کرد. مقدار داروی مورد نیاز در افراد مختلف بسیار متفاوت بوده و به شدت وابسته به قدرت متابولیسم این دارو در بدن است. (مثلا در یک بیمار با یک چهارم قرص یک روز درمیان و در بیمار دیگر با بیش از دو قرص در روز به هدف درمانی میرسیم) پس در حین مصرف این دارو باید مکرراً آزمایش خون (PT- INR) داده شود تا سرعت لخته شدن خون اندازه گیری شود. پزشک براساس سرعت لخته شدن خون مقدار وارفارین را تعیین می کند تا در حالی که از لخته شدن خون جلوگیری می شود، خطر خونریزی خودبه خودی وجود نداشته باشد. عوارض این دارو عبارتنداز: کبودی یا درد انگشتان پا، ادرار کدر یا تیره، ادرار کردن مشکل یا دردناک، زخم یا لکه‌های سفید در دهان، گلودرد، تب و لرز، تورم پا و ساق پا، خستگی، افزایش وزن غیرعادی، زردی چشم‌ها یا پوست، خونریزی خارجی مثل خونریزی از لثه‌ها هنگام مسواک‌زدن، کبودی وسیع بدون ضربه، خون دماغ، خونریزی شدید و غیرعادی از بریدگی‌ها، خونریزی شدید و غیرعادی هنگام عادت ماهانه است.