دانلود مقالات ISI درباره فیستول شریانی وریدی + ترجمه فارسی

فیستول شریانی وریدی (Arteriovenous fistula) به ارتباط غیرطبیعی و یا مجرای ارتباطی بین یک شریان و یک ورید گفته می شود. فیستول شریانی‌وریدی نوعی آناستوموز و پیوند بین یک سرخ‌رگ و یک سیاه‌رگ است. این مشکل گاه مادرزادی است این مشکل گاه مادرزادی است یا ناشی از تروما و انوریسم ولی گاه به دلایل پزشکی تعمداً ایجاد می‌شود. استفاده از فیستول شریانی وریدی باعث پیشرفت‌های بزرگی در اداره بیماران نیازمند به دیالیز مکرر شده است. با توجه به محدودیت محل‌های ایجاد این فیستول‌ها در هر فرد و برای جلوگیری از صرف هزینه‌ها و مراجعات مکرر بیمارستانی، میزان کارآیی فیستول‌های شریانی- وریدی و شناخت عوامل مؤثر بر آن از اهمیت زیادی برخوردار است. فیستول شریانی‌وریدی باعث بالا رفتن جریان خون درون سیاه‌رگ شده و در فرایند همودیالیز خون بیشتری را بدون عبور از مویرگ برای عبور از ماشین دیالیز فراهم می‌کند. در فیستول می‌توان با لمس ورید (مانند گرفتن نبض رادیال) ضربان شریانی را به راحتی احساس نمود که در پزشکی به آن تریل گفته می‌شود و نیز توسط استتوسکوپ (گوشی پزشکی) صدای خون را شنید که در پزشکی برآن بروت نام می‌نهند. در ایجاد فیستول بر روی ساعد، بیش‌تر ورید سفال را به شریان رادیو یا شریان براکیال، آناستوموز می‌کنند. پس از جراحی و ایجاد فیستول باید چند هفته صبر نمود تا به اصطلاح فیستول بالغ و آماده استفاده شود.