دانلود مقالات ISI درباره بیماری سرخرگ تاجی یا بیماری شریان کرونری + ترجمه فارسی

بیماری سرخرگ تاجی یا بیماری شریان کرونری (به انگلیسی: Coronary artery disease) (به اختصارCAD)، نوعی بیماری فراگیر قلبی است. این بیماری بخصوص در جوامع پیشرفته و بخصوص در سنین بالا قربانیان زیادی می‌گیرد. بیماری عروق کرونر قلب به علت اکسیده شدن LDLها و خوردن شدن آن ها به وسیله ماکروفاژها، سلول های کف مانند را تولید می کند. تجمع این سلول ها اولین ضایعه قابل مشاهده آترواسکلروز (تصلب شرایین)، یعنی رگه چربی را تشکیل می دهد. آزاد شدن آنزیم ها و مواد سمی به وسیله ی ماکروفاژها موجب برهنه شدن آندوتلیوم و در نتیجه چسبیدن پلاکت ها به محل آسیب می شود. با رسیده شدن پلاک آترواسکلروز، عوارض رشد منشأ گرفته از پلاک ها و ماکروفاژ، مهاجرت و تکثیر سلول های عضله صاف و فیبروبلاست را تحریک می کنند و در نتیجه، ضایعه فیبروتیک اَنتیما (داخلی لایه رگ) ایجاد می شود. بیماری عروق کرونر قلب با رشد بیشتر پلاک، مجرای رگ مختل می شود و جریان خون از رگ اختلال پیدا می کند. معمولاً ۷۰% کاهش در قطر مجرای یک سرخرگ کرونر، برای محدود شدن جریان خون در حضور افزایش نیاز عضله قلب به خون(مثلاً در هنگام ورزش یا فعالیت بدنی) کافی است و تنگی ۹۰ درصدی می تواند جریان خون در حالت استراحت را محدود سازد. عدم توانایی سرخرگ کرونر مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب، برای تقویت جریان خون در این وضعیت منجر به بروز الگوی بالینی آنژین پایدار (Stable angina) می شود. عوامل متعددی موجب افزایش احتمال ایجاد بیماری عروق کرونر قلب و سختی سرخرگ ها (تصلب شرایین) در افراد می شوند. افزایش سن، جنسیت مذکر و سابقه فامیلی تصلب شرایین زودرس از عوامل خطر غیر قابل تعدیل بیماری عروق کرونر قلب هستند. میزان بروز بیماری عروق کرونر قلب با افزایش سن بیشتر می شود. بیماری عروق کرونر زمانی رخ میدهد که شریان های کرونر (رگهای اصلی خون که با رساندن خون، اکسیژن و مواد مغذی قلب را حمایت می کنند) آسیب دیده یا معیوب شوند. شریان کرونر احتیاج تغذیه ای عضله قلب را براورده میکند شریان های کرونر نخستین شریان هایی هستند که بعد از دریچه ائورت از ائورت سوا میشوند و منافذ بیرونیانها در سینوس والسالوای ائورتی قرار دارد به این سوراخ ها استیوم (ostia) گفته میشود و در پشت لت های دریچه ائورتی قرار دارد هنگامی که دریچه ائورت در دیاستول بسته میشود خون به داخل این سوراخ ها جریان پیدا میکند تا شریان های کرونر را پر نماید عضله قلب تنها عضله ای هست که در هنگام دیاستول قلبی خون گیری مینماید و به همین علت فشار دیاستول برای قلب حائز اهمیت میباشد شریان های کرونری چپ وراست به شریان های دیگری تقسیم می شود که به قسمت های مختلف میوکارد خون رسانی می کند. معمولاً کلسترول شامل رسوبات (پلاک) روی سرخرگها را مقصر اصلی ایجاد این بیماری می دانند. پلاکها که انباشته شوند سرخرگهای کرونر را تنگ کرده و باعث میشوند قلب خون کمتری دریافت کند. نهایتاً این جریان خون کاهش یافته ممکن است باعث درد قفسه ی سینه (آنژین) کوتاهی تنفس یا دیگر علایم و نشانه های بیماری عروق کرونر شود. یک انسداد کامل میتواند باعث حمله قلبی شود. مهمترین نشانه بیماری عروق کرونری قلب، آنژین است. این آنژین در نتیجه نرسیدن اکسیژن کافی به ماهیچه قلب می‌باشد که خود ناشی از کاهش جریان خون رگ‌ها است. آنژین همراه با احساس سنگینی، گرفتگی و یا درد در میانه قفسه سینه است که این احساس ممکن است به بازوان، گردن، چانه، صورت، کمر یا شکم کشیده و یا اینکه فقط این اندام را تحت تأثیر قرار دهد. آنژین بیشتر در هنگام فعالیت به سراغ افراد می‌آید. سایر نشانه‌های حمله قلبی عبارتند از: تعریق، سردردهای خفیف، تهوع و تنگی نفس. این نشانه ها نیز برخلاف آنژین با استراحت تسکین نمی یابند. بیماری عروق کرونر چون اغلب درطی چندین دهه ایجاد میشود بدون توجه باقی مانده تا زمانی که باعث ایجاد حمله قلبی شود، اما راهکارهای زیادی برای پیشگیری و درمان این بیماری وجود دارد که اولین قدم شروع یک سبک زندگی سالم میباشد.