دانلود مقالات ISI درباره نکروز آواسکولار، بافت مردگی بی خونی + ترجمه فارسی

نکروز آواسکولار به از بین رفتن بافت استخوانی، بدلیل کمبود خون گفته میشود. نکروز آواسکولار، استئونکروز نیز نامیده میشود. این عارضه منجربه ایجاد ترک های کوچک در استخوان و در نهایت فروپاشی استخوان میگردد. چنانچه استخوان دچار شکستگی و مفاصل دچار در رفتگی شوند، عبور جریان خون به بخشی از استخوان قطع میشود. نکروز آواسکولار همچنین با مصرف بلند مدت داروهای استروئیدی با دوز بالا و مصرف بیش از حد الکل نیز در ارتباط است. هر فردی میتواند به نکروز آواسکولار مبتلا گردد. با این حال، این عارضه در سنین 30 تا 60 سال شایعتر می باشد. از آنجاییکه این محدوده سنی، جوان محسوب میشود، نکروز آواسکولار عواقب عمده ای در بلند مدت در بر خواهد داشت. تاریخچه: استئونکروز سر استخوان ران برای اولین بار در سال 1738 توسطMunro توصیف شد. از سال 1962 هنگامی که Mankin، 27 علت AVNرا تشریح کرد تعداد موارد گزارش شده AVN به طور پیوسته افزایش یافته است. نکروز آوسکولار خفیف: چنانچه سطح عروقی کوچک باشد و در مجاورت سطح مفصلی نباشد بیمار ممکن است بدون علامت باشد و ترمیم ممکن است خود به خود رخ دهد، یا اینکه بیماری ممکن است تشخیص داده نشده باقی بماند یا به طور اتفاقی در طی بررسی سایر موارد کشف گردد. نکروز آواسکولار شدیدتر: هنگامیکه AVN ایجاد می شود، ترمیم در سطح مابین استخوان زنده و استخوان مرده شروع می شود. قانون، جذب بی اثر استخوان مرده در مرکز نکروتیک است. استخوان مرده تنها به طور نسبی تحلیل می یابد. استخوان واکنشی و ترمیمی بر روی ترابه کولا های مرده قرار گرفته و موجب ایجاد یک حاشیه اسکلروتیک ترابه کولای ضخیم شده در مقابل یک بافت پرخون، ملتهب استخوان تحلیلی و فیبروز می شود. تحلیل ناقص استخوان مرده یک نمای مخلوط اسکلروتیک و کیستیک در عکس های رادیولوژی دارد. نکروز و ترمیم در مراحل مختلف تکامل در یک ضایعه منفرد در حال انجام هستند. نکروز آواسکولار هنگامی رخ میدهد که جریان خون به استخوان قطع میشود یا کاهش میابد. کاهش خون به دلایل زیر اتفاق می افتد: آسیب مفصل یا استخوان. رسوب چربی در عروق خونی. بیماری های خاص مانند کم خونی داسی شکل یا بیماری گوچر. علت قطع جریان خون در حدود 25% افراد مبتلا به نکروز آواسکولار ناشناخته است. درمان و داروها: در مراحل اولیه، علائم نکروز آواسکولار با دارو و درمان کاهش میابد. همچنین پزشک موارد زیر را تجویز می کند: 1- مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم. 2- مصرف داروهای پوکی استخوان مانند آلندرونات. 3- مصرف داروهای کاهش دهنده کلسترول و چربی. 4- مصرف داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین. 5- استراحت کردن. 6- ورزش کردن (تحت نظر یک درمانگر فیزیکی). 7- تحریک الکتریکی. مداخله جراحی: درمان جراحی AVN به طور وسیع بصورت روش های پیشگیرانه (برای موارد پیشرونده تاخیری ) و یا روشهای بازسازی (بعد از فروپاشی سر استخوان ران ) تقسیم بندی می شود. ضایعات کوچک بدون علامت نیاز به مداخله جراحی نداشته و به دقت با معاینات متوالی کنترل می شوند. چنانچه علائم اضافه شد، تصویربرداری مکرر و درمان جراحی لازم است.