دانلود مقالات ISI درباره کلاریترومایسین + ترجمه فارسی

کلاریترومایسین Clarithromycin نوعی آنتی بیوتیک است. این دارو در درمان انواع بخصوصی از عفونت های باکتریال، همچون عفونت های ریوی، عفونت های پوست و بافت نرم، عفونت های گوش و گلو و نیز عفونت هلیکوباکتر پیلوری، که احتمالا در بروز زخم های معده نقش دارد، بکار می رود. کلاریترومایسین در بیماران مبتلا به ایدز (نقص ایمنی اکتسابی) برای پیشگیری از بروز پنومونی (عفونت ریه) مایکوباکتریوم آویوم تجویز می شود. کلاریترومایسین به شکل قرص های پوشش دار و سوسپانسیون (محلول خوراکی) در دسترس است. مکانیسم اثر کلاریترومایسین: کلاریترومایسین از طریق نفوذ به دیوار سلولی باکتری عمل می کند و بطور قابل برگشت به زیرمجموعه 50 S ریبوزوم باکتری یا درنزدیکی “P” یا محل دهنده متصل می شود بطوریکه اتصال tRNA به محل دهنده مسدود می باشد. مانع از تغییر مکان پپتیدها از “A”یا محل گیرنده به “P” یا محل دهنده می شود و متعاقبا سبب مهار سنتز پروتئین می گردد. داروی کلاریترومایسین تنها بر روی ارگانیسم های دارای تقسیم سلولی فعال موثر می باشد. هشدارها و عوارض جانبی: در صورت بروز خون‌ریزی یا کبودی غیرعادی با پزشکتان تماس بگیرید. سایر علایم که ممکن است رخ دهند و فقط در صورتی که مشکل‌ساز شوند نیاز به گزارش دارند عبارت‌اند از: مزه‌های غیرطبیعی (احساس مزه بد دهان)، تهوع، استفراغ، احساس ناراحتی شکمی، اسهال، یا سردرد. موارد احتیاط: در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف کلاریترومایسین، پزشکتان را مطلع سازید: حساسیت به کلاریترومایسین، اریترومایسین، یا دیگر آنتی‌بیوتیک ها. بارداری یا شیردهی. مصرف داروهای دیگر، به ویژه کاربامازپین، ریفابوتین، استمیزول، سیزاپراید، ضدانعقادهای خوراکی (مانند وارفارین‌)، تئوفیلین، یا زیدووودین. ابتلا به یا سابقه بیماری کلیوی یا کبدی. فارماکوکینتیک: 1- جذب: دارو به سرعت از دستگاه گوارش جذب می‌شود؛ زیست دستیابی مطلق‌دارو 50 درصد است. با وجودی که غدا منجر به اندکی تأخیر در شروع جذب می‌شود، ولی از آن‌جایی که غذا میزان کلی داروی جذب شده را تغییر نمی‌دهد، می‌توان کلاریترومایسین را بدون توجه به غذا مصرف نمود. 2- پخش: این دارو پخش وسیعی دارد. به دلیل نفوذ سلولی خوبی که دارد غلظت بافتی دارو بالاتر از سطوح پلاسمایی آن است. نیمه‌عمر پلاسمایی آن وابسته به دوز می‌باشد؛ در دوزهای mg 250 هر 12 ساعت نیمه‌عمر آن 4-3 ساعت می‌باشد که با دوزهای mg 500 هر 12 ساعت به 7-5 ساعت افزایش پیدا می‌کند.