دانلود مقالات ISI درباره رادیوی شناختی + ترجمه فارسی

رادیوی شناختی یک تکنولوژی مخابرات بیسیم هوشمند است که از محیط بیرونی اش آگاه است و با توجه به آن، پارامترهای عملکردش از قبیل توان ارسالی، فرکانس حامل و روش مدولاسیون را تنظیم می کند تا بتواند هر زمان و در هر مکان که احتیاج شد، مخابره ی قابل اطمینانی داشته باشد و نیز استفاده ی بهینه ای از طیف در دسترس صورت گیرد. پس با سیستم رادیوی شناختی، فرستنده به طورهوشمندانه ای می تواند بفهمد که کدام باندهای فرکانسی در حال استفاده و کدام باندها خالی هستند و میتواند از آنها برای مخابره ی داده ی خود استفاده کند. این تکنولوژی باعث استفاده ی بهینه از منابع طیفی دردسترس و کمتر کردن تداخل روی بقیه ی کاربران میشود. برخلاف شبکه های سیمی که در آن ها انتقال اطلاعات بین گره ها از طریق سیم های مجزا صورت می گیرد، در شبکه های بی سیم این انتقال از طریق یک رسانه مشترک انجام می شود که برای این نوع انتقال داده، امکان ایجاد تداخل بین داده های ارسالی از گره های مختلف نیز وجود دارد در واقع در مخابرات بی سیم، در یک محدوده، تنها یک رسانه فیزیکی وجود دارد و در نتیجه احتمال تداخل بیشتر است. تکنولوژی استفاده از شبکه های بی سیم در دهۀ اخیر به یکی از تکنولوژی های مطرح تبدیل شده است. اختصاص طیف در شبکه های بی سیم فعلی به صورت استاتیک می باشد بر طبق گزارشات صادره توسط کمیسیون مرکزی مخابرات آمریکا، بهره گیری از طیف با توجه به موقعیت ها و زمان های مختلف از حدود 15 درصد تا ماکزیمم 85 درصد می باشد. در سال های اخیر به خاطر افزایش تقاضا برای دسترسی به طیف، این نحوه تخصیص فرکانس با کمبود طیف آزاد در باندهای خاصی مواجه شده است. به علاوه، مقدار زیادی از طیف اختصاص داده شده به صورت بهینه استفاده نمی شود، یعنی کاربران مجاز در آن باند، در تمامی زمان ها از کل پهنای باند اختصاص داده شده بهره نمی برند. محدودیت در طیف قابل استفاده و همچنین بازده کم روشهای تخصیص طیف قدیمی، استفاده از روشی نوین در مخابرات با به کارگیری تکنیک هائی جدید در تخصیص طیف را ایجاب می کند. روش های جدید می بایست به صورت غیرمتمرکز و دینامیک بوده و مشتمل بر منابعی پخش شده در محیط با قابلیت های محاسباتی بالا باشند.