دانلود مقالات ISI درباره کوآنزیم کیو ۱۰، کوآنزیم Q10 + ترجمه فارسی

کوآنزیم کیو ۱۰ یا (CoQ10) و یا مکمل ubiquinone یک نوع مکمل گیاهی بدون نیاز به نسخه است که می توانید آن را از داروخانه های تهیه کنید. مکمل های گیاهی به طور گسترده ای برای درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرند. متأسفانه این مکمل ها داروی محسوب نمی شوند و بنابراین توسط اداره غذا و دارو آمریکا (FDA) مورد تست قرار نمی گیرند. فقدان مقررات در مورد این مکمل ها به این معنی است که مزایای تبلیغ شده بسیاری از این مکمل ها به صورت علمی ثابت نشده است. کوآنزیم کیو ۱۰ اولین بار توسط Crane و همکارانش در سال 1957 در میتوکندری قلب گاو یافت شد. کوآنزیم کیو ۱۰ برای درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد و برخی مطالعات نشان داده اند که برای بعضی از بیماران مبتلا به بیماری های خاص خواص زیادی را به دنبال دارد. به عنوان مثال، بیماری های قلبی عروقی یکی از علل اصلی مرگ در سراسر جهان است. از طرفی کوآنزیم کیو ۱۰ در بافت ها و اندام های بدن و بیشتر در قلب وجود دارد. همچنین تحقیقات نشان داده است که بیماران مبتلا به نارسایی قلبی دارای غلظت پایین تری از CoQ10 در بدن هستند. بنابراین افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند نارسایی احتقانی قلب (CHF)، ایسکمی و فشار خون بالا (HTN) ممکن است بتوانند از خواص کوآنزیم کیو ۱۰ بهره مند شوند. تولید و جذب: این کوآنزیم در تمام سلول های بدن به ویژه در قلب، کبد، کلیه و لوزالمعده از اسید آمینه تیروزین ساخته می شود و نقش مهمی را در تولید انرژی داخل سلولی آن ها دارد. برای سنتز این ماده در بدن به چندین کوفاکتور از جمله ویتامین های B12، B6، B2، اسید فولیک، نیاسین، پانتوتنیک اسید و ویتامین C نیاز است. توانایی تولید کوآنزیم Q10 در بدن با افزایش سن کاهش می یابد. جذب کوآنزیم Q10 موجود در غذا (یا مکمل ها) از روده باریک و تحت تاثیر حضور غذا صورت می گیرد، یعنی با معده خالی، کمتر و به همراه غذای چرب، بیشتر جذب می شود. مصرف مکمل کوآنزیم Q10: به دلیل اینکه کوآنزیم Q10 محلول در چربی است، وقتی به صورت کپسول های ژله ای نرم روغنی مصرف شود، نسبت به فرم های دیگر مکمل آن مثل قرص ها و کپسول ها، جذب بهتری خواهد داشت. البته مصرف مکمل کوآنزیم Q10 در زنان باردار و شیرده و کودکان توصیه نمی شود. عوارض جانبی: به نظر می رسد کوآنزیم Q10 کاملا بی خطر باشد، اما گاهی در دوزهای بالاتر از 200 میلی گرم در روز، بروز علایم خفیف گوارشی مانند: تهوع و علایمی مانند گیجی و راش های پوستی حاصل از مصرف آن گزارش شده است.