دانلود مقالات ISI درباره انعقاد درونرگی منتشر، اختلال انعقادی منتشر + ترجمه فارسی

انعقاد درونرگی منتشر Disseminated intravascular coagulation به اختصار DIC یا اختلال انعقادی منتشر که به معنی فعال شدن پاتولوژیک سیستم انعقاد خون به صورت منتشر در رگ های مختلف بدن است. این بیماری یک سندرم اکتسابی است که بافعالیت انعقاد داخل عروقی سیستمیک مشخص شده و منجر به ته نشینی فیبرین در جریان خون می‌شود. انعقاد درونرگی منتشر یک مشکل تهدید کننده حیات است که از لخته شدن طبیعی خون جلوگیری می کند. ممکن است باعث خونریزی شدید در سر تا سر بدن شود، ادرار را کاهش دهد، مشکلات تنفسی ایجاد کند، توانایی ذهنی و هوشیاری را کاهش دهد، باعث از بین رفتن بافت ( نکروز) و شوک شود. در تنظیم انعقاد خون در این بیماری، بدن به درستی کار نمی کند و در نتیجه پلاکت ها به هم متصل می شوند و رگ های خونی کوچک کل بدن بسته می شود. این لخته شدن شدید، به اندام ها آسیب می زند، سلول های خونی را تخریب می کند و مقدار پلاکت ها و سایر عوامل انعقاد خون را حذف می کند، پس بدن نمی تواند مدت زیادی به لخته سازی طبیعی ادامه دهد و اغلب خونریزی شدید رخ می دهد، هم خونریزی داخلی و هم خارجی. دلایل ایجاد بیماری: عوامل محرک مهم و معمول شامل: 1- سرطان (مخصوصا آدنوکارسینوما به دلیل ترشح موسین) 2- عوارض بارداری و زایمان (به دلیل ترومبوپلاستین بافتی موجود در مایع امنیوتیک) 3- عفونت (مسمومیت عفونی با E. coli و Neisseria meningitidis، به دلیل سیتوکین‌ها و آندوتوکسین ها) 4- مارگزیدگی، مخصوصا زهر مارزنگی Rattlesnake bite 5- لوکمی پرومایلوسیتی حاد (Acute promyelocytic leukemia، به دلیل گرانول‌های اولیه که در بردارنده ی فعال‌کننده‌های انعقاد خون هستند). درمان: درمان اورژانس، بیمارستانی، پیچیده و دشوار است. برای درمان ابتدا باید عامل محرک اولیه ی دی ای سی مشخص و درمان شود. چرا که دی آی سی به خودی خود بروز نمی کند و یک بیماری ثانویه است. انتقال خون: انتقال فرآورده ی خونی کرایوپرسیپیت (Cryoprecipitate، حاوی عوامل انعقاد خون می‌باشد) در صورت الزام.