دانلود مقالات ISI درباره ترومبوز سیاهرگی عمقی + ترجمه فارسی

ترومبوز سیاهرگی عمقی (به انگلیسی: Deep venous thrombosis) به معنای تشکیل لخته خونی در دیواره داخلی یک سیاهرگ عمقی است. این اختلال که به DVT معروف است، بیشتر سیاهرگ‌های اندام تحتانی را درگیر می‌کند. ایجاد لخته‌های خونی در مسیر عروق خونی اندام‌ها، باعث اختلال جریان خون شده و درنتیجه منجربه انسداد نسبی یا کامل عروق خونی می‌گردد. اگرچه ترومبوز سیاهرگی (وریدی) عمقی بیشتر در سیاهرگ‌های اندام تحتانی اتفاق می‌افتد، ولی به علت استفاده از کاتترهای ساب کلاوین، وقوع آن در اندام فوقانی نیز در حال افزایش است. یکی از مهمترین عوارض احتمالی ترومبوز سیاهرگی عمقی، آمبولی ریوی است که به علت انتقال لخته خونی به دستگاه گردش خون ریوی ایجاد می‌گردد. پیشگیری از آمبولی ریه مهمترین دلیل جهت درمان بیماران مبتلا به ترومبوز سیاهرگی عمقی است، چون ترومبوز در مراحل اولیه ممکن است سست و شکننده بوده و به خوبی به دیواره عروق متصل نباشد. آمبولی ریوی ممکن است منجربه مرگ بیمار گردد. از علایم آمبولی ریه، کوتاه شدن تنفس و درد قفسه سینه‌است که با تنفس عمیق شدت درد افزایش می‌یابد. سه عامل اصلی در ایجاد ترومبوز در عروق خونی نقش دارند: رکود جریان خون افزایش انعقادپذیری ضایعه دیواره رگ بسیاری افراد با وجود داشتن ترومبوز سیاهرگی عمقی، هیچگونه علامتی ندارند، اما سایرین ممکن است علایم و نشانه‌های زیر را بروز دهند: تغییر دما به صورت گرمی و تغییر رنگ پوست به صورت قرمزی در ناحیه احتمال خیز محیطی درد اندام درگیر که ممکن است مبهم یا شدید باشد حساسیت در مسیر سیاهرگ درگیر به هنگام لمس عمیق احتمال سیانوز که کمتر دیده می‌شود اتساع سیاهرگی سطحی که نادر است احتمال داشتن علایم مربوط به آمبولی ریه خستگی و احساس ناخوشی تب خفیف