دانلود مقالات ISI درباره هیدرولیز آنزیمی + ترجمه فارسی

هیدرولیز معمولاً یک واکنش جدا شدن پیوندهای شیمیایی به واسطه اضافه کردن آب است. هیدرولیز یک واکنش شیمیایی است که در طی آن یک یا چند مولکول آب به یونهای هیدروژن و هیدروکسیل شکسته می‌شود که این ممکن است باعث ادامه یافتن حضور آن در واکنش‌های دیگری شود. در واکنش آبکافت، ممکن است همراه با تجزیهٔ آب مولکول‌های دیگری نیز شکسته شوند که طی آن گروه هیدروژن به یک قسمت و گروه هیدروکسیل به قسمت دیگر مولکول شکسته شده اضافه می‌شوند. هیدرولیز واکنشی است که در محیط آبی منجر به یونیزاسیون ماده می‌شود. ترکیب شدن یک نمک با آب و تولید اسید و باز را هیدرولیز یا آبکافت گویند و به معنی تجزیه بوسیله آب است. در آبکافت از برق و قطبهای آن برای تجزیه ماده محلول در اب استفاده می‌شود زیرا آب یک ترکیب یونی و دارای بار الکتریکی داخلی است و ترکیبی که در آن حل می‌شود نیز باید یونی باشد با اتصال یک جریان برق ملکول‌های حل شونده دارای بار مثبت به سمت قطب منفی می‌روند واز آن الکترون می‌گیرند وبه حالت خنثی بر می‌گردند همین عامل سبب تجزیه ماده محلول در آب می‌شود اگر اینکار را با نمک خوراکی انجام دهیم پس از مدتی بوی کلر از ظرف متصاعد می‌شود؛ پس نمی‌توان گفت همیشه موادی که در این حال تجزیه شده‌اند قابل بازیابی هستند هیدرولیز یک فرایند تجزیه شیمیایی است که در آن از آب برای گسستن پیوندهای شیمیایی یک ماده استفاده می‌شود. این مشخصه واکنش هیدرولیز یا آب کافت با واکنشهایی است که مولکول آب به ترکیب اضافه شده، اما تکمیلی صورت نمی‌گیرد. به عبارتی ترکیب شدن یک نمک با آب و تولید اسید و باز را هیدرولیز یا آبکافت گویند و به معنی تجزیه بوسیله آب است. آنزیمها ساختار پروتئینی با ترکیبات پیچیده بر پایه زنجیر آمینواسید متصل شده به یکدیگر با پیوندهای پیپتیدی می باشد. فاکتورهای متعددی وجود دارد که یک آنزیم را از دیگر آنزیمها مشخص میکند و این فاکتورها شامل حضور آمینواسید مخصوص، نظمی که آنها باهم متصلند و حضور یا غیاب یونهای آهنی است، مهمتر از همه، شکلگیری یا فرم ساختار پروتئینی است. تمام آنزیمها محلول در آب هستند؛ زنجیرهای آمینواسید در فرمهای مختلفی موج دار شده که پروتئین های هیدروفوب در داخل و به سمت داخل آرایش یافته، سبب حداکثر اتصال هیدروژنی مولکولی داخلی با آب یا دیگر مولکولها می گردد. بدون تردید، آب محیط ضروری فراهم سازنده عملکرد تمام آنزیمها است آنزیمها کاتالیستهای فوق العاده موثری هستند که اجازه میدهند واکنشی که تحت شرایط عادی به سادگی اتفاق نمیافتد، اتفاق بیفتد و آن هم در نرخ سرعت بالا صورت گیرد. آنها کاتالیستهای واقعی هستند که در واکنش مصرف نمیشوند اما مسیر انرژی پایینتر را برای آنکه واکنش صورت گیرد، فراهم میسازند. آنزیمها بسیار ویژه هستند و کاتالیست تنها یک واکنش میتوانند باشند و بر دیگر ترکیبات سیستم اثر ندارند. آنزیمها در تمام ارگانیزمهای موجودات زنده، جائیکه آنها واکنشهایی را که برای حیات ضروری باشد تضمین کنند، وجود دارند. آنها تنها واکنشهای بسیار ساده را تسریع میبخشند، هیچ آنزیمی به تنهایی قادر به کاتالیز واکنشهای بسیار پیچیده و چند مرحلهای نیست محیط کاری آنزیم در عملکردشان بسیار مهم است. بعضی از آنها نیازمند حرارت و PHمخصوصی هستند. برای مثال، در حرارت و PH بالاتر از حد توان، آنزیم کشته میشود و فعالیت خود را از دست میدهد و در حقیقت اگر محدوده عملیات خارج از رنج فعالیت آنزیم باشد عملکرد آنزیم غیرفعال می شود آنزیمها میتوانند در فشار اتمسفر و شرایط ملایم نسبت به حرارت و اسیدیته عمل کنند. بهینه عملکرد بیشتر آنها در درجه حرارت 70-37 درجه سانتیگراد و PH نزدیک به نقطه خنثی می باشد. امروزه آنزیمهای مخصوصی توسعه یافتهاند که در درجه حرارتهای بالاتر و در کاربردهای ویژه عمل میکنند از آنجائیکه آنزیمها در تمام ارگانیزمهای زنده موجود هستند، در تئوری، انتظار میرود که آنزیمهای فراوانی وجود داشته باشد و پیوسته تولید میگردند. در حالیکه از نظر اقتصادی، استخراج آنها ممکن است محدود باشد. امروزه آنزیمها از نمونههای باکتری و قارچی مخصوصی تولید میگردند لایه تحت عمل واکنشهای کاتالیستی آنزیم را سابسترات مینامند. هر آنزیمی مشخصه کاملاً مخصوصی دارد و بر سابسترات یا سابستراتهای ویژهای برای تولید محصول یا محصولات مخصوص عمل میکند. تمام آنزیمها پروتئینی هستند، هر چند که، آنزیم بدون حضور ترکیب پروتئینی را کوفاکتور می نامند. بسیاری از آنزیمهای پروتئینی فاقد فعالیت کاتالیستی هستند. در این مورد، ترکیب پروتئینی غیرفعال آنزیم تحت عنوان آپوآنزیم و آنزیم فعال شامل کوفاکتور؛ هالوآنزیم نامیده میشود