دانلود مقالات ISI درباره خونریزی + ترجمه فارسی

خونریزی (به انگلیسی: Haemorrhage) به از دست دادن خون یا خروج خون از دستگاه گردش خون گفته می‌شود. خونریزی می‌تواند داخلی، داخل بدن، رخ دهد که به صورت خروج خون از رگ‌های داخلی است (مانند پارگی طحال و خون‌ریزی به داخل حفره صفاقی به دنبال تروما) یا خارجی که از دهان، بینی، گوش، مهبل یا مقعد، یا از یک پارگی در پوست خارج می‌شود. کم‌حجمی خون به از دست دادن مقدار زیادی خون گفته می‌شود و فوت به خاطر از دست دادن خون ذبح گفته می‌شود. اگرچه فرد می‌تواند بدون به وجود آمدن مشکلات جدی پزشکی ۱۰-۱۵٪ خون خود را از دست بدهد و در اهدای خون بین ۸ تا ۱۰ درصد خون فرد گرفته می‌شود. به خروج خون از داخل عروق خونی در نتیجه جراحت و بریدگی خون ریزی گویند. اگر مویرگ ها و رگ های کوچک محل اصلی خونریزی باشند، خون به سرعت لخته شده و خونریزی قطع می شود در حالیکه اگر سیاهرگ ها یا سرخرگ ها کانون خونریزی باشند خطر ناک است و باید اقدامات خاصی برای قطع خونریزی به عمل آید. انواع خونریزی: خونریزی شریانی: در حالت عادی خونی که در شریانها جریان دارد کاملا اکسیژن دار بوده و رنگ آن قرمز است. این خون مستقیما از قلب می آید و به این جهت دارای فشار است و جهش دارد. خونریزی وریدی: در حالت طبیعی رنگ خونی که در وریدیها جریان دارد قرمز تیره است، چون اکسیژن کمتری دارد. جریان خون سیاهرگها دارای فشار کمتری نسبت به خون شریانها است و جهش ندارد. اگر یک سیاهرگ اصلی پاره شود خون زیادی به بیرون جریان پیدا می کند. خونریزی مویرگی: مویرگها دارای هر دو بخش شریانی و وریدی هستند. خونریزی مویرگی معمولی ترین نوع خونریزی است و در هر زخمی وجود دارد. در این خونریزی معمولا خون لخته شده و خونریزی بند می آید. در بعضی موارد لازم است که امدادگر حدود ۵ دقیقه محل زخم را فشار دهد.