دانلود مقالات ISI درباره گوش داخلی + ترجمه فارسی

به طور کلی گوش از سه بخش اصلی ساخته شده با نام های گوش خارجی، گوش میانی، گوش داخلی. هر یک از این بخش ها وظایف خاصی را بر عهده دارند. گوش داخلی پستانداران متشکل از یک سری مجاری و ساک‌های غشایی (لابیرنت غشایی) است که درون پوششی استخوانی (لابیرنت استخوانی) قرار گرفته‌اند. لابیرنت استخوانی نیز درون استخوان تمپورال قرار دارد. لابیرنت غشایی محتوی اپی‌تلیوم حسی شنوایی و وستیبولار است و درون آن مایع آندولنف قرار دارد. ترکیب یونی مایع آندولنف به مایعات درون سلولی نزدیک است یعنی دارای غلظت بالای پتاسیم (K+) و غظت پایین سدیم (Na+) است. بین لابیرنت غشایی و استخوانی نیز مایع پری لنف وجود دارد که غلظت سدیم آن بالا و غلظت پتاسیم آن پایین است و از این حیث با مایعات خارج سلولی و مغزی- نخاعی مشابه می‌باشد. برای حفظ این اختلاف یونی بین آندولنف و پری لنف، لابیرنت غشایی توسط یک لایه اپی‌تلیومی دارای چندین نقطه اتصال، احاطه گردیده است. نتیجه تحقیقات نشان می دهد که اندامک های گوش داخلی دارای یک اثر مستقیم در جریان خونی هستند که به مغز می رسد و این اثر به طور مستقل از فشار خون بدن و همچنین میزان CO2 موجود در خون اعمال می گردد. گروهی از محققان دریافته اند که گوش داخلی نقشی بیش از حفظ تعادل بدن را برعهده دارد و جریان خون را به مغز نیز کنترل می کند. به نظر می رسد که اندامهای ظریفی که در اعماق گوش داخلی وجود دارد جریان خون را به مغز تنظیم می کند. محققان از این مطالعه که بر روی ۲۴ نفر انجام دادند، نتیجه گرفتند که این ارتباط احتمالا این توانایی را به انسان اولیه داده است که مستقیم بایستد و در این حالت نیز خون به مغز انتقال یابد. شایع‌ترین بیماری‌های گوش داخلی که موجب سرگیجه می‌شود عفونت ویروسی مایع گوش داخلی است که در فصل پاییز و زمستان بیشتر اتفاق می‌افتد. ویروس به مایع داخل گوش حمله می‌کند، گوش داخلی دچار التهاب شده و فرد احساس سرگیجه می‌کند.