دانلود مقالات ISI درباره لیدار + ترجمه فارسی

لیدار (به انگلیسی: LiDAR)یکی از فناوری‌های سنجش از راه دور است که از طریق روشن کردن هدف با لیزر و تجزیه و تحلیل نور منعکس‌شده، فاصله‌ها را اندازه‌گیری می‌کند. فناوری لیدار مشابه اصول رادار کار می‌کند که بعضی اوقات نیز رادار لیزری نامیده می‌شود. اختلاف اصلی بین لیدار و رادار در واقع نوع طول موج‌های تابشی مورد استفاده‌است. رادار از طول موج‌هایی در ناحیه رادیویی استفاده می‌کند در حالی که لیدار طول موج‌های لیزری بکار می‌برد. لیدار یعنی شناسایی و هدف گیری نوری. درست مثل رادار که شناسایی و هدفگیری رادیویی است. لیدار یک تکنیک سنجش از دوری جهت جمع آوری اطلاعات از سطح اشیا است که بر مبنای اندازه گیری فاصله بوسیله لیزر عمل می کند. اندازه گیری لیدار بر این اصل استوار هست که مختصات هر نقطه روی زمین با مشخص بودن مختصات محل ارسال لیزر، اندازه گیری طول فاصله مایل بین نقطه ارسال پالس و سطح زمین و اندازه گیری زاویه ارسال موج از محل ارسال پالس تا سطح زمین قابل محاسبه می باشد. در واقع تکنولوژی لیدار ابزار مکملی جهت اخذ اطلاعات سه بعدی در کنار فتوگرامتری فضایی و سنجش از دور است. لیدار یک تکنولوژی جدید و رو به رشد است که امکان ایجاد مدل رقومی سطح زمین (DTM) را با سرعت بالاتر و با دقت قابل مقایسه با روشهای سنتی نقشه برداری، فتوگرامتری فراهم می سازد. این سیستم مجهز به دستگاهی است که به جای امواج رادیویی نور لیزر را در هوا می تاباند و دریافت می کند. در کل آنها یک سری سنسورهایی هستند که فقط به منابع نوری پاسخ می دهند و با منابع انرژی فعال نمی شوند و در روز و شب اجرامی که در هوا هستند را شناسایی می کنند. بر اساس اطلاعات به دست آمده از بررسی و کنترل، این سیستم دارای دو بخش اصلی است: گسیل کننده و دریافت کننده. گسیل کننده در واقع یک لیزر از طول موج قابل دید است. نوری که از گسیل کننده ساطع می شود در فضا به صورت یک خط موازی سیر می کند. هرچه این نور از منبع تولید کننده دور می شود بخشی از آن به وسیله برخی اشیایی که در سر راهش قرار می گیرند یا توسط خود جو به دریافت کننده ها بازمی گردد. این تکنیک شناسایی، بیشتر برای شناسایی اجرام و ویژگی های هواشناسی خود اتمسفر مثل ابرها، افشانه ها و لایه های جوی اتمسفر استفاده می شود. اما با تنها گسیل یک پالس نور به سطح زمین در زمان سپری شده سطح زمین مورد بررسی قرار گرفته و سپس به منبع باز می گردد. لیدار به راحتی می تواند از پوشش گیاهی عبور کرده و سطح زمین را نقشه برداری کند که این کار موفقیت بزرگی برشیوه سنتی نقشه برداری هوایی و فتوگرامتری است. دقت عمودی بالای ۱۵ سانتی متری و تراکم بالای نقاط مورد اسکن در هر متر مربعرزولیشن بالای دستگاه لیدار باعث ایجاد مدلهای دقیق تر و بهتر می گردد. سنسورهای لیدار معایب شیوه های سنتی را ندارد و پرتوهای آن در شرایطی مثل نقشه برداری از سیل هم اطلاعات توپوگرافی را مهیا می سازد. تراکم نقاط هوایی در لیدار بسیار بیشتر از شیوه سنتی است. اطلاعات به دست آمده از لیدار را می توان برای پیش بینی تغییراتی که در اثر بالا آمدن آب دریا پیش می آید بکار برد. داده های لیدار را می توان مستقیما در سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) به کار برد. عواملی که دقت لیدر را تحت تاثیر قرار می دهند: بادهای در ارتفاع بالا، برف خیس، باران، مه و…. شرجی بودن هوا و وجود ابر در ارتفاع پایین. پر هزینه بودن استفاده از لیدار. هنگامی که در معرض امواج رادیویی و مخابراتی قرار می گیرد دقت آن کاهش می یابد. فرمت داداه های لیدار برای تمام کاربران شناخته شده نیست. واژه لیدار (LIDAR) مخفف Light Detection and Ranging به معنی آشکارسازی نور و مسافت‌یابی است. در سامانه لیدار، لیزر ساطع می‌شود و نور منعکس شده از جسم توسط یک حسگر دریافت می‌شود. اغلب حسگرهای لیدار برای نقشه‌برداری محیط در خودروهای خودرانکاربرد دارند. مدت زمان انتشار نور و انعکاس آن اندازه‌گیری می‌شود. به زمان رفت و برگشت نور، زمان پرواز (ToF) گفته می‌شود. با دانستن سرعت نور و مدت زمان ToF می‌توان فاصله جسمی را که نور از آن منعکس شده، به دست‌آورد. این مقدار توسط حسگر محاسبه می‌شود. حسگر‌های لیدار معمولا از طیف نور فروسرخ و مرئی و فرابنفش استفاده می‌کنند. روش‌های به کاربرده شده برای به دست آوردن فاصله جسم تا حسگر متنوع است. برخی حسگرها به جای روش ToF از روش مثلث (Triangulation) برای محاسبه موقعیت جسم استفاده می‌کنند. این نوع حسگرها که روش مثلث را به کار می‌برند، دقت و وضوح بالایی دارند. پرتوی لیزر حسگر لیدار می‌تواند متمرکز باشد وگسترده نشود. متمرکز بودن پرتوی لیزر وضوح بالاتر را نتیجه می‌دهد.