دانلود مقالات ISI درباره دام (حیوان) + ترجمه فارسی

دام یا چارپایان اهلی یا احشام به مجموعه حیوانات چارپای اهلی گفته می‌شود که در دامداری‌ها یا مزرعه‌ها برای مصرف خوراکی و پوشاکی و کمک در کار، پرورش داده می‌شوند. پرورش دام‌ها به خاطر بدست آوردن سود و منفعت و استفاده از محصولات آنها می‌باشد که در تقسیم‌بندی‌های مدرن دامداری زیر مجموعه کشاورزی محسوب می‌گردد. فرایند تولید دامداری ها به تدریج به سمت صنعتی شدن پیش می رود، بیش از ۷۰% درصد شیر و گوشت مورد نیاز کشور را دامداری های سنتی و خرد روستایی تأمین می کنند و سهم دامداریهای صنعتی کمتر از ۳۰% درصد است. در حال حاضر۵۳ میلیون گوسفند، ۲۶ میلیون بز و بزغاله و حدود۵/۵ میلیون گاو، گاومیش و شتر جمعیت دامهای سبک و سنگین کشور را تشکیل می دهند. چند نکته برای مقایسه بین دامداری ایران و هلند: ۱- هلندی ها در دهه اخیر توفیق یافته اند که نه تنها بر پاکسازی بیماریها فائق آیند، بلکه در امر اصلاح نژاد گاو هلشتاین نیز به رکورهایی رسیده اند، البته ناگفته نماند که ایرانی ها هم در همین فاصله زمانی به پیشرفت های قابل توجهی در پیدایش جمعیت گاوهای هلشتاین پر بازده دست یافته اند. ۲- در هلند، بررسی مستمر شکل ظاهری گاوها، روش جدیدی برای پی بردن به مدیریت تغذیه صحیح گاوهاست که این روش در ایران توسط معدودی از دامپروران انجام می شود. ۳- در هلند نزدیک به ۵۰ نوع مواد اولیه برای تهیه کنسانتره دامی وجود دارد که در ایران حداکثر ۱۰ نوع بیشتر یافت نمی شود. ۴- در هلند تلیسه ها در ۱۴ – ۱۵ ماهگی تلقیح می شوند و باروری به ازای هر تلقیح ۳/۱ است. در حالی که در واحد گاوداری تحت مطالعه کارآموز تلیسه ها در۱۷ – ۱۸ ماهگی تلقیح می شوند و باروری به ازای هر تلقیح ۵/۱ – ۶/۱ می باشد. ۵-در هلند دام ها بیشتر از علوفه سبز و موادی مثل ذرت علوفه ای و انواع علوفه هایی مانند ری گراس و تیموتی گراس استفاده می کنند. در همین حال روی کیفیت علوفه هم کار می کنند و موجب کی شوند که قیمت تمام شده خوراک به ازای یک کیلو شیر پایین بی آید. ۶- وضعیت بیمه کشاورزی در هلند با ایران متفاوت است یعنی در ایران محصولات دامی یا واحد های دامداری صنعتی را بیمه می کنند زیرا احتمال خسارتشان زیاد است و بیمه به این صورت کمک می کند یعنی سیستمی را بیمه می کنند که مطمئن هستند خسارت می بیند ولی در هلند اینطور نیست، در هلند بیمه سود میبرد، چون سطح مدیریت ها بالاست، در این کشور دامی که متولد می شود ابتدا شماره گوش می خورد سپس طی یک هفته تمام اطلاعاتش وارد کامپیوتر مرکزی می شود یعنی دام در تمام نقاط هلند شناخنه شده است. ولی بیمه، به طور کانل آنها را حمایت نمی کند فقط در مقابل بیماری FDM، تب برفکی و امثال هم را حمایت می کند. که این نشان دهنده آن است که به دلیل مدیریت بسیار بالایی که در کشور هلند است، کسی دنبال بیمه نمی رود. ولی در ایران متاسفانه این طور نیست با توجه به اینکه مدیریت واحدهایمان بسیار پایین است بیمه بصورت گسترده عمل میکند. ۷- دامدار هلندی استرس و نگرانی و دلهره ندارد برای استفاده از اسپرم در حالی که دامدار ایرانی برای استفاده از اسپرم در بی اعتمادی و نگرانی از کننده کار و کیفیت اسپرم به سر می برد که باعث شده نسبت به اسپرم ایرانی بی اعتماد باشد ضمن اینکه تولید کننده اسپرم ایرانی تبلیغات لازم را در مورد اسپرم های خودش انجام نداده و پشتوانه استفاده از اسپرم هم ضعیف است یعنی وابسته به سیستم دولتی است و در کل برای اسپرم های ایرانی تبلیغات صورت نگرفته است. ۸- سیستم حمل و نقل شیر در هلند به صورت تعاونی است. برای تلقیح مصنوعی هم همین طور. سیستم های جالبی است که باید آنها را الگو قرار داده تا بتوانیم از طریق تعاونی هایمان این سیستم را در کار علوفه، توزیع علوفه و حمل و نقل شیر به کار ببریم که یک کار فرهنگی است و فکر میکنم در کشور ما کاری مشکل باشد. ۹- در هلند یک واحد پروار بندی ۲۰۰ راسی یا یک واحد ۱۰۰ راسی شیری فقط توسط یک نفر اداره می شود. اما در ایران باید یک مدیر، یک معاون و ۱۰ کارگر در کنارش داشته باشد در حالی که در هلند یک خانواده ۲ یا ۳ نفره گاوداری را مدیریت می کنند و بقیه پیمانکارانی هستند که خدمات می دهند. ۱۰- مساله نیروی انسانی است که زن ومرد در یک خانواده کار می کنند و مشکلی ندارند. اما در کشور ما مسائل جنبی و هزینه در بردارد. در صنعت دامداری ما یک نیروی عظیم دختران و زنان هستند که نمی توانند کار کنند در حالی که در هلند، دختران و زنان در صنعت دامداری کار می کنند و در محیط کارشان مشکلی ندارند ولی ما داریم.