دانلود مقالات ISI درباره عطرمایه یا اسانس + ترجمه فارسی

عطرمایه یا اسانس(Essential oil) محلول یا عصارهٔ الکلی همراه با روغن فرار است. اسانس ترکیبی فرار است که مجموعه‌ای از اجزای ترپنی را دارا می‌باشد. اسانس‌ها و سایر مواد معطر گیاهی به وسیله روش‌های مختلفی همچون: استخراج با فشار سرد، تقطیر، استخراج بوسیلهٔ حلال، تقطیر در شرایط خلأ بوسیلهٔ مایکروویو، خیساندن و استخراج با روغن‌های جاذب از مواد گیاهی استحصال می‌شوند. محصولات حاصل از استخراج معمولاَ به نام‌های عصاره تام (کانکرت)، ابسولوت، پماد یا رزینوئید خوانده شده و اسانس نامیده نمی‌شوند. عنوان «اسانس» فقط برای روغن‌های تقطیر شده یا استخراج شده به کار می‌رود. ویژگیهای اسانسها: اسانسها ترکیباتی هستند که در اندامهای مختلف گیاهان وجود دارند و به علت تبخیر شدن در دمای پایین روغنهای فرار نامیده می شوند. اسانسها به طور کلی بی رنگند ولی در مجاورت هوا اکسیده شده و تیره رنگ می گردند. اجزای تشکیل دهنده اسانسها معمولا مایع و در بعضی موارد نیمه جامد و به ندرت جامد هستند که در آب نامحلول بوده و عمدتا توسط بخارآب از گیاهان استخراج می شوند. اسانسها دارای بوی مشخص و ضریب شکست قوی بوده و اکثرا روی نور پلاریزه موثرند. قدرت چرخش نوری توسط اسانسها از عوامل خاص شناسائی آنها است. این مواد بنا به طبیعت خود قابلیت اختلاط با آب را ندارند ولی می توانند به مقدار بسیار کم در آب حل شده و بوی خود را به آب منتقل کنند اما در الکل، اتر و حلالهای آلی محلول می باشند. به دلیل قابلیت تبخیر اسانسها می توان آنها را بوسیله فرایند تقطیر از منبع طبیعی استخراج کرد. اسانسهای طبیعی شامل مواد فرار با منشاء ترپنوئیدی و یا غیر ترپنوئیدی می باشند که در بخش شیمی اسانسها به آن اشاره خواهد شد. همه اینها هیدروکربنی و یا مشتقات اکسیژنه آنها هستند، در عین حال بعضی از آنها ممکن است حاوی مشتقات نیتروژن یا گوگرد باشند. همه آنها به فرمهای شیمیایی مختلف از جمله، الکلها، اسیدها، اترها، اپوکسیدها، الدهیدها، کتونها، آمینها، سولفیدها و غیره وجود دارند. مونو ترپنها، سسکویی ترپن ها و حتی دی ترپنها ترکیب اصلی بسیاری از اسانسها را تشکیل می دهند. علاوه براینها، فنیل پروپانوئیدها، اسیدهای چرب و استرهایشان و همچنین ترکیبات ناشی از تجزیه آنها تشکیل دهنده مواد فرار هستند. در بعضی موارد اسانسها به کربوهیدراتها متصل شده و تشکیل گلیکوزیدها را می دهند. در چنین مواردی آنها باید توسط هیدرولیز از پیوندگلیکوزیدی آزاد شوند. که این امر بوسیله واکنش آنزیمی و قبل از تقطیر صورت می گیرد