دانلود مقالات ISI درباره بطن چپ + ترجمه فارسی

بطن‌ها دو حفرهٔ تحتانی قلب هستند که توسط دیواره‌ای قطور و محکم ماهیچهای از یک‌دیگر جدا شده‌اند. اندازهٔ بطن‌ها از دهلیزها بزرگ‌تر است؛ و وظیفهٔ آن‌ها تلمبه کردن خون به خارج از قلب است. ۱. دهلیز راست ۲. دهلیز چپ ۳. بزرگ سیاهرگ زبَرین ۴. آئورت ۵. سرخرگ ششی ۶. سیاهرگ ششی ۷. دریچه میترال (دو لتی) ۸. دریچه آئورتی ۹. بطن چپ ۱۰. بطن راست ۱۱. بزرگ‌سیاهرگ زیرین ۱۲. دریچه سه‌لتی ۱۳. دریچه ششی هر تحتانی طن دارای دو دریچه‌است که یکی از آن‌ها موجب ورود خون از طریق دهلیزها به بطن؛ و دیگری موجب خروج خون از بطن به خارج از قلب و اندام‌های دیگر می‌شود. بطن راست خون را از طریق دریچهٔ سه‌لتی از دهلیز راست دریافت می‌کند؛ و سپس آن را از طریق دریچهٔ ششی به سرخرگ ششی و به سوی شش ها می‌فرستد. بطن چپ خون اکسیژنه را از طریق دریچهٔ میترال (دولختی) از دهلیز چپ دریافت کرده و آن را از طریق دریچهٔ آئورتی به آئورت و به این ترتیب به سراسر بافت‌های بدن می‌فرستد. دیوارهٔ بطن‌ها از دیوارهٔ دهلیزها قطورتر است، چرا که فشار خونی که به دهلیزها می‌ریزد یا از آن‌ها خارج می‌شوند بسیار کم‌تر از فشار خونی است از از بطن‌ها به داخل سرخرگ ها (آئورت و سرخرگ ششی) تلبمه می‌شود. بنابراین، قطر و استحکام دیوارهٔ بطن‌ها مقاومت آن‌ها را در برابر این فشار ممکن می‌سازد. بطن چپ یکی از چهار حفره قلبی است که خون اشباع‌شده از اکسیژن را به داخل آئورت پمپ می‌کند. بطن چپ بزرگترین و ضخیم‌ترین حفره قلبی بوده و بیشترین کار قلب که شامل پمپاژ خون به سامانه هدایتی رگ‌هاست را به عهده دارد. خون اشباع‌شده از اکسیژن از طریق سیاهرگ‌های ریوی به دهلیز چپ می‌رسد و در جریان فراخیدگی (دیاستول) بیشتر آن از طریق دریچه دولختی (دریچه میترال) وارد بطن چپ می‌شود. عملکرد بطن چپ خون را با فشار ۸۰ میلی‌متر جیوه از دهلیز چپ دریافت می‌کند و با فشار ۱۲۰ میلی‌متر جیوه به درون آئورت پمپ می‌کند. تقریباً تمام رأس قلب از این بطن درست شده است. ضخامت جدار این بطن سه برابر ضخامت بطن راست می‌باشد. اختلالات در اکثر موارد نارسایی‌های قلبی، بطن چپ دچار اختلال شده و نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را در پمپاژ خون به آئورت ایفا کند. هیپرتروفی هیپرتروفی به افزایش اندازه سلول‌ها گفته می‌شود که منجر به افزایش اندازه عضو نیز می‌شود. به بیان دیگر در هیپرتروفی خالص هیچ سلول جدیدی به وجود نمی‌آید و فقط سلول‌ها بزرگ‌تر شده‌اند و این افزایش حجم به دلیل افزایش سنتز (ساخت) اندامک‌ها و پروتئین‌های ساختمانی رخ می‌دهد. هیپرتروفی زمانی رخ می‌دهد که سلول‌ها قادر به تقسیم شدن نیستند. هیپرتروفی می‌تواند فیزیولوژیک یا پاتولوژیک باشد. (فیزیولوژیک باشد یعنی در شرایط طبیعی بدن رخ دهد ولی پاتولوژیک باشد یعنی در شرایط غیرطبیعی و آسیب شناختی رخ داده باشد) پاتولوژیک (آسیب شناختی): هیپرتروفی بطن چپ بزرگ شدن ماهیچه‌های بطن چپ قلب است که در نتیجه افزایش فشار خون یا تنگی دریچه آئورت رخ می‌دهد. هیپرتروفی بطن چپ بیماری ژنتیکی نسبتاً شایع است (یک درصد افراد جامعه). اختلال ژنتیکی در مبتلایان به این بیماری منجر به افزایش ضخامت عضلات قلب می‌شود که مشخصه آن بوده و در اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می‌شود. نشانه‌های نارسایی قلب شامل موارد زیر است: سابقه مرگ ناگهانی در اقوام نزدیک ثبت آریتمی بطنی در هولترمونیتورینگ سابقه حملات سنکوپ در فرد مبتلا افزایش بسیار شدید ضخامت عضلات قلبی افت فشارخون در هنگام تست ورزش اختلال و در نفس کشیدن واحساس تنگی نفس