دانلود مقالات ISI درباره فشار خون متوسط شریانی + ترجمه فارسی

فشار خون متوسط شریانی (به انگلیسی: Mean arterial pressure) که نشانگر فشار خون رسانی بافتی است، بر اساس فشار خون‌های دیاستولی و سیستولی محاسبه می‌شود. رقم حاصله مرجعی برای بسیاری از اقدامات درمانی است. به فرض در بیمار فشار خونی زمانی که می‌خواهید فشار خون بیمار را کاهش دهید بجای استفاده از فشارهای سیستولی و یا دیاستولی، رویکرد عموما بر اساس فشار متوسط شریانی است. با کنترل این فشار می‌توان بدون بروز اختلال در خون رسانی به بافت های بدن اقدام به کاهش مناسب و درمانی فشار پرداخت. معمولاً فشار خون در هر دو دست یکسان است (تقریباً mmHg 7/120) اما فشار سیستولیک در پاها mmHg ۱۰-۲۰ بالاتر است. فشارخون نامتقارن دست‌ها ناشی از آترواسکلروز آئورت، دیسکسیون آئورت و تنگی شریان‌های ساب کلاوین یا بی‌نام است. در کوارکتاسیون آئورت و اترواسکلروز شدید آئورت یا شریان‌های فمورال یا ایلیاک، فشار خون پاها کمتر از دست است. در نارسایی آئورت به طور شایع فشار خون پاها بیش از mmHg ۲۰ از دست‌ها بالاتر است (نشانه Hill). اگر اندازه بازوبند برای بازوی بیمار کوچک باشد، فشار خون اشتباهاً بیش از آنچه هست نشان داده می‌شود. برعکس در صورت بزرگ بودن بازوبند فشار خون کمتر از میزان واقعی- نشان داده می‌شود. در بررسی شریان، باید نبض شریان‌های کاروتید، رادیال، باراکایال، فمورال، پوپلیتئال، تیبیال خلفی و دورسالیس پدیس را نیز لمس کرد، هرچند نبضی کاروتید بهتر از بقیه، نبض مرکزی آئورت را نشان می‌دهد. در لمس باید ریتم، قدرت، شکل و تقارن نبض مورد توجه قرار گیرد. نبض شریان به طور طبیعی در ابتدای سیستول سریعاً اوج می‌گیرد، در اوج می‌ماند و سپس فرو می‌افتد. موج فشار نزولی، براثر بسته شدن دریچه آئورت دچار شکستگی و دندانه‌دار می‌شود. در پاره‌ای از بیماری‌های قلبی عروقی این الگو تغییر می‌یابد. ارتفاع موج نبض در نارسایی آئورت، آنمی، حاملگی، و تیروتوکسیکوز افزایش می‌یابد و در شرایطی مانند هیپوولمی و تاکی‌کاردی، نارسایی بطن چپ و تنگی شدید میترال کاهش می‌یابد. اندازه گیری فشار خون شریانی در کنار بررسی نبض شریانی، یکی از متداولترین روشهای ارزیابی وضعیت همودینامیک در بیماران می باشد. فشار خون شریانی به دو روش قابل اندازه گیری می باشد: 1. اندازه گیری غیر مستقیم یا غیر تهاجمی 2. اندازه گیری مستقیم یا تهاجمی