دانلود مقالات ISI درباره اقیانوس آرام + ترجمه فارسی

اقیانوس آرام Pacific Ocean بزرگ‌ترین پهنه آبی کره زمین است. گستره این پهنه ۱۶۵۷۲۱۰۰۰ کیلومتر مربع است که ۴۶٪ تمام آب‌های روی زمین را شامل شده و بیش از یک سوم سطح زمین را می‌پوشاند. به این اقیانوس پسیفیک و افیانوس کبیر نیز گفته می‌شود که نام پسیفیک توسط دریانورد پرتغالی فردیناند ماژلان در سال ۱۵۲۰ میلادی روی این اقیانوس گذاشته شده است. با این که از عمر کهن‌ترین بخش پوسته اقیانوس عظیم آرام کمی بیش از 200 میلیون سال می‌گذرد، با این حال خود عارضه بسیار کهن‌تر بوده و تاریخ پیدایش آن سراسر دوران فانروزوئیک و شاید جلوتر از آن را شامل می‌گردد. از جمله اساسی‌ترین تفاوتهای بین اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس، احاطه شدن آن بوسیله فرولغزهای فعال است. محل فرولغزشهای این اقیانوس نقش موثری در تاریخ زمین شناسی آن بر عهده داشته و بین فرآیند پوسته زایی و گسترش آن را از یک طرف و عمل انهدام و ویرانگری پوسته قدیمی را از طرف دیگر تعادل برقرار می سازد. رشته کوههای زیردریایی این پهناب عظیم برخلاف دیگر اقیانوسها بطور قرینه جایگزین نشده و در فاصله بسیار کمتری از حاشیه خاوری در مقایسه با حاشیه غربی قرار گرفته‌اند. این رشته از نقطه‌ای واقع میان انتهای جنوبی نیوزلند و کرانه‌های قاره جنوبگان آغاز گردیده و رو به سوی شمال تا طول جغرافیایی 120 درجه غربی پیش می‌رود و سپس در راستای تقریبی شمال به جنوب تحت عنوان برجستگی‌های آرام شرقی قرار می‌گیرد. رشته کوههای مزبور از جمله بخشهای معدودی است که به کمک دستگاههای اقیانوس نگاری و کاربرد وسایل نوین ژئوفیزیکی و استفاده از ناوک غواصی که به دوربین‌های تلویزیونی و عکاسی بسیار قوی مجهز است، موشکافانه از نزدیک مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. مهاجرت های اولیه: در حدود سه هزار سال پیش از میلاد مسیح مردمی از تبار اقوام استرانزی ساکن تایوان به مهارت‌های ویژه‌ای دست یافته و موفق شدند به سفرهای دریایی دوردست با قایق روی بیاورند. این مردم از جزیره تایوان حرکت کرده و رفته‌رفته بیشتر جزیره‌های اقیانوس آرام را کشف و در آن‌ها سکونت گزیدند. این مردم از تایوان به سوی جنوب رفته و جمعیت و زبان خود را به فیلیپین، اندونزی و دریاهای جنوب شرق آسیا گسترش دادند. آن‌ها سفرهای اکتشافی خود را به سوی جنوب شرق ادامه داده و به گینه نو، ملانزی و میکرونزی رسیده و به سوی شرق تا پلی‌نزی رفتند. اقوام استرانزی به سوی غرب نیز تمامی عرض اقیانوس هند را هم پیموده و به ماداگاسکار رسیدند بررسی‌های مورفولوژیکی: زمین شناسان براین باورند که پوسته اقیانوسی جدید به وسیله فعالیت همین مراکز گسترش کوچک که تعدادشان بسیار زیاد است، زاییده می‌گردند. در سال 1981 برای شناخت هرچه بیشتر ساختمان زیر پوسته، در فروزمین کاستاریکا واقع در بستر اقیانوس آرام چاه عمیقی حفر گردید، این چاه که در بخشی از برجستگی‌های آرام شرقی بین آمریکای جنوبی و جزایر فعال گالاپاگوس قرار داشت، تحت شماره 504B شماره گذاری شد و بستر اقیانوس را تا ژرفای 1076 متر شناسایی نمود و معلوم شد که پوسته این قسمت بایستی حدود 6 میلیون سال عمر داشته باشد.