دانلود مقالات ISI درباره شریان ریوی + ترجمه فارسی

شریان ریوی (انگلیسی: Pulmonary artery) شریان مهمی است که خون فاقد اکسیژن را از بطن راست قلب به ریه می‌برد تا در آنجا تبادل گاز انجام شود. این شریان در واقع تنها شریانی است که حاوی خون فاقداکسیژن است. این شریان از دریچه شریان ریوی آغاز و پس از چند سانتی‌متر (در زیر قوس آئورت) به دو شریان ریوی راست و چپ تقسم می‌شود. هر کدام از این دو شریان خون را به یکی از ریه‌ها منتقل می‌کند؛ پس از انجام تبادلات گازی در ریه خون دارای اکسیژن از طریق وریدهای ریوی به دهلیز چپ منتقل می‌شود. بیماری مزمن انسدادی ریه، نوعی بیماری انسدادی ریوی است که با محدود بودن علامت مسیر هوایی به صورت مزمن شناسایی می‌شود. این بیماری به مرور زمان بدتر می‌شود. اصلی‌ترین نشانه‌های این بیماری شامل مواردی همچون تنگی نفس، سرفه و ایجاد خلط سینه است. بیشتر افرادی که ""برونشیت مزمن"" دارند، به COPD مبتلا می‌شوند. معمول‌ترین عامل ایجاد COPD استعمال دخانیات است، البته عوامل دیگری همچون آلودگی هوا و وراثت نیز نقش کمتری در ایجاد آن دارند. در کشورهای در حال توسعه، یکی از منابع اصلی آلودگی هوا، آتش‌های خوراک‌پزی و بخاری‌هایی است که تهویهٔ مناسبی ندارند. در صورتی که افراد به صورت مداوم در معرض این عوامل تحریک‌کننده باشند، ریه‌های آن‌ها دچار التهاب و واکنش همراه با آماس می‌شود که ناشی از تنگ شدن مسیرهای هوایی کوچک و بافت ریوی موسوم به آمفیزم است. تشخیص این بیماری بر اساس تنگی نفس صورت می‌گیرد که میزان آن با آزمایش‌های عملکرد ریه اندازه‌گیری می‌شود. بر خلاف بیماری آسم، تنگی نفس در این بیماری با استفاده از دارو کاهش نمی‌یابد. هایپرتنسیون ریوی یا پُرفشاری شش در پزشکی به افزایش فشار خون در سرخرگ ریوی یا سیاهرگ ریوی و بطورکل افزایش فشار خون در عروق شش‌ها شناخته شده‌است و منجر به تنگی نفس، سرگیجه، غش کردن، تورم پا و علائم دیگر می‌شود. فشار خون ریوی می‌تواند یک بیماری شدید با کاهش در تحمل فعالیت بدنی و نارسایی قلبی درنظر گرفته شود. علائم این بیماری بسیار پله‌پله و آرام ظاهر می‌شوند بطوریکه ممکن است بیمار پس از سالها به پزشک مراجعه کند. این علایم بطور معمول تنگی نفس، خستگی، سرفه بدون خلط، آنژین صدری، غش یا سنکوپ، ادم محیطی (تورم اطراف مچ پا و پاها) و نیز به ندرت هموپتیزی (سرفه خونی) هستند