دانلود مقالات ISI درباره فشار نبض + ترجمه فارسی

فشار نبض Pulse pressure فشاری که لازم است ایجاد گردد تا پالس ( نبض ) لمس گردد. با هر ضربان قلب یک ریزش جدید خون، شریان ها را پر می‌کند. اگر به خاطر قابلیت اتساع سیستم شریانی نبود، جریان خون در بافتها فقط در جریان سیستول (انقباض بطن) قلبی انجام می‌شد و هیچگونه جریان خونی در جریان دیاستول وجود نداشت. مجموعا قابلیت اتساع شریان ها و مقاومت آنها در برابر جریان خون، نبض های فشاری را در هنگامی که خون به مویرگ ها می‌رسد تقریبا به صفر می رساند. بنابراین جریان خون بافتی به جای اینکه به صورت نبض هایی انجام شود معمولا مداوم است. نمونه یک منحنی نبض های فشاری در ریشه آئورت در شکل زیر نشان داده شده است. در شخص جوان بالغ، فشار در قله هر نبض یعنی فشار سیستولی حدود 120 میلیمتر جیوه و در پایین ترین نقطه آن یعنی فشار دیاستولی حدود 80 میلیمتر جیوه است. اختلاف بین این دو فشار که حدود 40 میلیمتر جیوه است فشار نبض نامیده می شود. بالا بودن فشار نبض، پیشگویی کننده قوی مشکلات قلب به ویژه در افراد سالمند است. به طور معمول، فشار نبض بالاتر از 40 میلی متر جیوه را غیر طبیعی می دانند. ممکن است پایین تر بودن فشار نبض به این معنا باشد که عملکرد قلب ضعیف است حال آنکه بالاتر بودن فشار نبض به این معنا است که دریچه های قلب نشت می کنند. مهم ترین علت افزایش فشار نبض، سفت شدن آئورت، بزرگ ترین سرخ رگ بدن است. این سفتی ممکن است ناشی از فشار خون بالا یا رسوب چربی در دیواره سرخ رگ ها باشد (تصلب شرائین یا آتروسکلروز). هر چه فشار نبض بیشتر باشد، تصور می رود رگ ها سفت تر و آزرده تر باشد. سایر شرایط از جمله در کم خونی شدید فقر آهن (کم خونی) و تیروئید پرکار (پرکاری تیروئید) ممکن است فشار نبض نیز بالا رود.