دانلود مقالات ISI درباره تشنج + ترجمه فارسی

تشنج (به انگلیسی: seizure) نشانه بروز یک فعالیت نورونی همزمان، غیرطبیعی و زیاده در مغز است که می‌تواند به صورت تغییر در وضعیت روانی، حرکات تونیک و کلونیک بروز می‌یابد. تشنج عبارت است از اختلال موقتی در مغز، این اختلال دو عملکرد و خصوصیت دارد. در حالی که یک علت شایع تشنج، بیماری صرع می باشد، اما اگر فردی که تشنج می کند، نشان نمی دهد که حتما صرع دارد. تشنج غیرصرعی، تشنجی است که توسط صرع ایجاد نشده است، اما همانند تشنج صرعی می باشد. تشنج غیرصرعی ممکن است در اثر تغییرات در فعالیت الکتریکی مغز رخ دهد، اما این اختلال الکتریکی از نوع تشنج صرعی نمی باشد. معمولاً بیمار قبل از حالت تشنج علائمی را احساس می‌کند که قبل از تشنج متوجه می‌شود. در مواردی بدن بیمار منقبض می‌شود. در صورتی که فرد دچار حمله شد بیمار را به پهلو خوابانیده تا راه تنفس او باز شود و دچار خفگی نشود. بر خلاف تصور رایج نیازی به بیرون آوردن زبان از دهان نیست! چرا که فردی که دچار تشنج شده است زبانش را نخواهد خورد !و فقط در صورتیکه دهان فرد دچار تشنج باز است بهتر است جهت جلوگیری از گاز زدن زبان یک تکه دستمال بین دندانها قرار دهید. در صورتی که بیمار در حالت بیهوشی قرار دارد به اجبار به او دارو ندهید، معمولاً حالت بیهوشی فرد بین ۲ تا ۳ دقیقه طول می‌کشد. در مواقعی رنگ پریدگی، کبودی و… امکان دارد. در بروز تشنج میان افراد عوامل گوناگونی ممکن است دخیل باشد و به همین دلیل نمی‌توان به محض آن که کسی، چه کودک و چه بزرگسال، نقش بر زمین شد و شروع به تشنج کرد به‌طور قطع گفت که دلیل آن چیست. تنها می‌توان با انجام مراقبت‌هایی برای پیشگیری از صدمات و آسیب‌های ناشی از آن به فرد مذکور کمک کرد.