دانلود مقالات ISI درباره ترومبوآمبولی + ترجمه فارسی

ترومبوآمبولی (به انگلیسی: Thromboembolism) به معنای تشکیل لخته در درون رگ خونی و سپس حرکت آن از طریق رگ به محل دیگر و مسدود کردن رگ در محل جدید است. در پدیده ترمبوآمبولی انسداد رگ در بافت هدف موجب بروز اختلال در عملکرد آن میشود. شایعترین محل ایجاد لخته در رگ های خونی ساق است و شایعترین محل انسداد رگ در عروق ریوی است. ترمبوآمبولی میتواند موجب انسداد عروق مغز، دستگاه گوارش و کلیه هم بشود. منشا لخته خون ممکن است در ورید یا شریان باشد. درمان ترمبوآمبولی معمولا استفاده از داروهای ضد لخته است. در بیماران مبتلا به ترومبوآمبولیسم حاد 18 ساله یا بزرگتر، عدم قطعیت قابل‌ملاحظه‌‌ای درباره استفاده از دوز اولیه 10 میلی‌گرم یا 5 میلی‌گرم برای شروع وارفارین برای دستیابی به میزان نرمال شده بین‌‌المللی 2. 0 تا 3. 0 در روز پنجم درمان وجود دارد. ناسازگاری میان مطالعات تجزیه و تحلیل شده که عمدتا ناشی از تفاوت در نوع شرکت‌‌کنندگان مطالعه و طول دوره زمانی پیگیری است، قطعیت نوموگرام‌‌های بهینه دوز اولیه وارفارین را محدود می‌‌کند. سلین آنست و همکارانش به بررسی علت مرگ گیرندگان کبد در 24 ساعت اول پس از عمل پرداختند. موارد بررسی شده شامل موارد مرگ و میر حین عمل، آمارگیری دهنده و گیرنده، دلیل مرگ دهنده، زمان ایسکمیک بافت پیوندشده، علت بیماری کبدی گیرنده، ویژگی عملکردی و نتایج آزمایشگاهی آن است. ایسکمی باعث کمبود اکسیژن و مواد مغذی به بخش‌هایی از بدن می‌شود و این امر باعث آسیب به بافت‌ها یا سوءکارکرد اندام می‌گردد. طبق نتایج این مطالعه، ترومبوآمبولیسم می‌تواند منجر به مرگ گیرندگان پیوند کبد پس از 24 ساعت شود. بنابراین بزرگترین ریسک فاکتور آن می‌تواند به عنوان یک اندکس با دقت بالا به منظور پیش‌بینی خطر مرگ و میر پس از پیوند کبد به کار رود. مطالعات بیشتر از فاکتورهای زمان عمل با اثر بر روی ترومبوآمبولیسم و مرگ ومیر مرتبط نیاز است. طول دوره درمان- درمان ترومبوآمبولی با داروهای ضد انعقاد برای حداقل 3 ماه ادامه می یابد. در بیماران با یک عامل خطر شناخته شده و قابل حذف مثل بی تحرکی. طول دوره درمان حداقل 3 ماه یا تا زمانیکه عامل خطر حذف شود، ادامه می یابد. در بیماران با اولین لخته بدون عامل خطر شناخته شده بعد از حداقل 3 ماه درمان در مورد ادامه درمان برحسب خطر عود لخته و خطر عوارض درمان یعنی خونریزی تصمیم گیری می شود. در بیماران بدون افزایش خطر خونریزی و امکان پایش آزمایشگاهی آی ان آر ممکن است طول دوره درمان تمدید شود.