آشنایی با موضوع
ترومبوز (Thrombosis) به تشکیل لختهٔ خون خون در عروق میگویند. ترومبوز میتواند از نوع مغزی (cerebral)، قلبی (coronary) یا از نوع وریدیِ عمیق (deep venous) باشد. ترومبوز گاه میتواند با مرگ سلولها موجب تهدید حیات شود، مانند سکتهٔ مغزی. اگر لختهٔ خونِ ترومبوزه از محل خود جدا شود و در رگ به حرکت درآید آن را آمبولی مینامند.
ترومبوز ایـجاد لختۀ خون در سیستم عروقی (سیستم گردش خون) است. این لخته به محل ایجاد خود میچسبد و جریان خون را دچار مشکل میکند. در چنین مواقعی گفته میشود که فرد دچار ترومبوز شده است. احتمال بروز ترومبوز در افراد فاقد حرکت و کسانی که از نظر ژنتیکی مستعد لخته شدن خون هستند، بیشتر است. ترومبوز در عین حال ممکن است هنگامی که شریان، ورید یا بافت پیرامون آنها صدمه میبینند، ایجاد شود.
لخته شدن خون معمولاً پاسخ جسمانی سالمی به بروز جراحت است. این روند باعث تشکیل پلاکی میشود که میتواند میزان خونریزی را کاهش داده یا حتی از آن پیشگیری کند. تکهای از لختۀ خون که از محل ترومبوز جدا شده و در جریان خون به گردش درمیآید آمبولی نامیده میشود. آمبولی از طریق سیستم عروقی به حرکت خود ادامه میدهد تا اینکه در نهایت متوقف میشود. آمبولی یک عارضۀ خطرناک و بالقوه کشندۀ ترومبوز است، به ویژه اگر آمبولی به قلب، ریهها یا مغز برسد. وقتی چنین اتفاقی بیفتد، گفته میشود که فرد دچار آمبولی شده است. آمبولی مشکل بزرگی محسوب میشود زیرا عملکرد رگ خونی را مختل و متوقف میکند.
لخته شدن خون بر اثر واکنــــش مواد شیمیایی میان گلبولهای خون (پلاکتها) و پروتئینها (عوامل لخته شدن) رخ میدهد. بدن سالم فرآیند لخته شدن را تنظیم میکند زیرا بدن به آن نیاز دارد.
اثرات ترومبوز بر بدن به محل ایجاد آن بستگی دارد. وقتی ترومبوز در شریان، برای مثال در قلب یا مغز، شکل بگیرد، ترومبوز شریانی نامیده میشود. وقتی ترومبوز در ورید ایجاد شود به آن ترومبوز وریدی گفته میشود. اگر این اتفاق در وریدهای عمقی ناحیۀ پایین زانوها رخ دهد ترومبوز ورید عمقی (DVT) نامیده میشود.
طبق برخی مطالعات داروی های ضد انعقاد خون با تجویز پزشک می تواند درمان مفیدی باشد، هر چند بیم خون ریزی بیشتر در مغز بود که با انجام برخی تحقیقات این نگرانی بی اساس خوانده شد. عمل رهنمود های بالینی با 'هپارین' یا 'هپارین با وزن مولکولی کم' در درمان اولیه و به دنبال آن 'وارفارین' توصیه می شود. طول مدت درمان با وارفارین به شرایط و علل زمینه ای از بیماری دارد، اگر ترومبوز در شرایطی به طور موقت (همانند حاملگی) تشکیل شده باشد، سه ماه کافی است اما در شرایطی که هیچ علت واضح و یا 'ملایم' به صورت ترومبوفیلی باشد، ۶ تا ۱۲ ماه توصیه می شود. (همه این موارد با تجویز پزشک متخصص باید انجام شود)
در صورت تشدید و تهدید بینایی، ممکن است نیاز به سوراخ کردن کمر و برداشتن بیش از حد 'مایعات مغزی نخاعی' جهت درمان منجر شود و یا استفاده از داروی استازولامید و استفاده از دارو های ضد تشنج در شرایطی که تشنج رخ می دهد.
در این صفحه تعداد 2602 مقاله تخصصی درباره ترومبوز که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید.
در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.
در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.