دانلود مقالات ISI درباره پپتید ناتریورتیک دهلیزی + ترجمه فارسی

پپتید ناتریورتیک دهلیزی (ANP) نوعی هورمون پپتیدی با 28 اسید آمینه می باشد که در زمان کشش دهلیزها به داخل خون آزاد می شود. از عضلات دهلیزی قلب دو نوع هورمون به نامهای کاردیوناترین و پپتید ناتریورتیک دهلیزی (کاردیودیلانتین) کشف شده است. کاردیوناترین خاصیت زیاد کردن ادرار (دیورتیک) و دفع سدیم (ناتریورتیک) دارد و بطور کلی فشار اسمزی مایعات و الکترولیتهای بدن را تنظیم می کند. کاردیودیلانتین با انبساط عضلات جدار رگها، باعث کم کردن فشار خون می شود. از نظر ساختمانی تفاوت های ناچیزی بین ماهیچه های دهلیزی و بطن های قلب وجود دارد. نخستی بار فعالیت این هورمون توسط برخی محققین با سرپرستی آدولفود و بولد در سال 1981 در کانادا صورت گرفت و مشخص کردند که این هورمون اثرات مهمی روی کلیه ها و رگها و روی عملکرد خود قلب دارد که برای سلامتی قلب و عروق و تنظیم مایعات بدن و الکترولیتهای بدن حیاتی است. BNPهم تولید می شود که از سلولهای عضله قلب در پاسخ به کشش بیشتر ترشح می شود و اعمال فیزیولوژیکی این پپتید بسیار شبیه ANP می باشد. تولیدANP: از سلولهای میوسیت عضلات دهلیز قلب تولید، ذخیره و تراوش می گردد و در زمانی که فشار خون بالا باشد و کشش دهلیزی و انواع سیگنال های دیگر القا شده توسط فشار خون و افزایش حجم خون و افزایش فشار بطنی ناشی از تنگی بطن ها ایجاد شود و همچنین مایعات بدن بالا رود، این هورمون به مقدار زیاد ترشح شده تا از تنش ایجاد شده جلوگیری کند. این پپتید کنترل آب بدن، سدیم، پتاسیم و چربی بدن را بوسیله تأثیر بر هورمون های دخیل در این مورد برعهده دارد. از سلول های عضلانی محفضه بالایی قلب در موقعی که فشار خون بالا باشد به مقدار زیاد ترشح می شود و همچنین از نارسایی ها و اختلالات سیستم قلب و عروقی و کلیوی جلوگیری می کند.