دانلود مقالات ISI درباره جراحی کنارگذر سرخرگ تاجی + ترجمه فارسی

درمان کاهش خونرسانی سرخرگ‌های قلب هم‌کنون به دو روش صورت می‌پذیرد: «روش مداخله‌ای ماورای پوستی کرونری» (PCI) که توسط پزشکان قلب صورت پذیرفته و در جامعه به عنوان «بالون زدن و فنر» شناخته شده است و روش عمل جراحی باز خونرسانی که به عمل بای پس (دور زننده) مشهور است. "عمل جراحی بای‌پس سرخ‌رگ کرونر" (coronary artery bypass grafting) که می‌توان به " جراحی پیوند دور زننده عروق تاج مانند قلب " نام برد (سرخرگ‌های کرنر راست و چپ به مانند یک تاج بر رو سطح قلب نشسته‌اند). کلمه بای پس در انگلیسی معنای عمل را به وضوح بیان می‌نماید: ایجاد یک مسیر دور-زننده که تنگی عروق کرنر را دور می‌زند. این بدین معنا است که با ایجاد یک انشعاب توسط یک پیوند عروقی ناحیه گرفتگی و تنگی سرخرگ کرنر دور زده می‌شود یا اینکه میانبری توسط پیوند عروقی برای خونرسانی ایجاد خواهد شد. دلیل اجرای این جراحی گرفتگی و تنگی (حداکثر تا حد انسداد کامل) عروق کرنر می‌باشد که در شرایط گوناگون تشخیص داده شده است و قابلیت درمان با فنر و بالون را ندارند. تشخیص نهایی گرفتگی و انسداد عروق کرونر توسط آنژیوگرافی انجام می‌پذیرد و تصمیم‌گیری برای انجام عمل بای پس با در نظر گرفتن نتایج داده‌های بالینی و براوردهای پاراکلینیکی و تشخیصی مکمل می‌باشد. پیوندهای عروقی که در این جراحی بکار می‌روند از نوع سیاهرگی و سرخرگی می‌باشند. پیوندهای سیاهرگی از ساق و ران اندام تحتانی برداشت می‌شود. سه روش برای برداشت ورید وجود دارد: روش باز با بخیه پیوسته؛ روش باز با بخیه‌های شکسته؛ و روش بسته که توسط جراحی ویدیویی صورت می‌پذیرد. روش بخیه‌های شکسته، که در این روش در مسیر برداشت ورید پل‌های پوستی در بین بخیه‌ها دست نخورده می‌ماند را می‌توان بعنوان معقول‌ترین روش در تظر گرفت چراکه احتمال بروز مشکلات ترمیم زخم با این روش بسیار کمتر از روش بخیه پیوسته خصوصاً در خصوص بیماران دیابتی می‌باشد. پیوندهای سرخرگی متعددی را می‌توان برای جراحی بای پس استفاده نمود. سرخرگ توراسیک داخلی چپ که از جداره داخلی قفسه سینه سمت چپ برداشت می‌شود معمولاً در تمامی بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سرخرگ بهترین نتایج عمل بای پس را در دراز مدت از خود نشان داده است. معمولاً این سرخ رگ برای شریان کرنر ال-ای-دی که به سرخرگ اصلی قلب مشهور است مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج برتر این سرخرگ نسبت به وریدها، بسیاری از جراحان را بر ان داشته که تا حداکثر ممکن پیوندهای سرخرگی را جایگزین پیوندهای وریدی نمایند. از اینرو سبک‌های نوین جراحی بای پس متولد می‌شوند که در رسته جراحی‌های حداکثر سرخرگی یا تمام سرخرگی قرار می‌گیرند. برای توانمند ساختن جراحی‌ها به سمت استفاده بیشتر از پیوندهای سرخرگی، پیوندهای سرخرگی دیگری نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند، که مرسوم‌ترین آنها سرخرگ توراسیک داخلی راست و یکی ازدو سرخرگ ساعد به نام سرخرگ رادیال می‌باشند. روش برداشت این سرخرگ‌ها عمدتاً به دو سبک "لقمه " ای که سرخرگ مورد نظر به همراه دو ورید مجاور و بافت ماهیچه‌ای ویا همبند برداشت می‌شود و سبک "لخت" شده یا اسکلتتونیزه (سرخرگ به مانند اسکلت عاری از اجزاء و بافت مجاور) برداشت می‌شود. برداشت به سبک اسکلتنیزه دارای مزایای ویژه می‌باشد که درمابین آنها می‌توان از کاهش دردهای مزمن جداره قفسه سینه، کاهش عفونت قفسه سینه و افزایش بازده جریان خون عبوری از پیوند سرخرگی می‌توان نام برد.