دانلود مقالات ISI درباره سیتالوپرام + ترجمه فارسی

سیتالوپرام Citalopram یکی از داروهای مقابله با افسردگی می‌باشد که با بالا بردن میزان ترشح سروتونین (ماده‌ای که به مغز برای حفظ تعادل کمک می‌دهد)، معمولا به عنوان دارویی برای بهبود مشکلات و بیماری‌‌های روحی و روانی مانند افسردگی تجویز می‌شود. این دارو احتمال بهبودی شرایط روحی و زندگی شخص را بالا می‌برد. اثرگذاری این دارو بر مشکلاتی نظیر استرس و اضطراب، فوبیا و ترس از اجتماع و وسواس نیز هست. برای مصرف این دارو می‌بایست به این مسئله که روش قطع کردن و کنار گذاشتن آن چگونه خواهد بود توجه کرد چون‌که این دارو بر ریتم و نوع ترشحات شیمیایی توسط مغز تاثیر گذاشته و آن را تغییر می‌دهد لذا قطع غیر اصولی آن خطرات بسیار جدی را به دنبال دارد. تاریخچه: سیتالوپرام در سال ۱۹۸۹ توسط شرکت دانمارکی لوندبک ساخته شد و با پایان مدت حق انحصاری تولید آن در سال ۲۰۰۳ کمپانی‌های دیگر داروسازی نیز ساخت آن را آغاز کرده‌اند. عوارض جانبی: حالت فراموشی، اختلالات جنسی، خواب‌آلودگی، خشکی دهان، تهوع و منگی و در برخی موارد تاری دید، اختلال ادراک، اختلالات خواب، اشکال در تنفس، تب، اختلالات قاعدگی، افزایش حجم و دفعات ادرار، بثورات جلدی، خارش، درد شکمی و ناراحتی معده، اسهال، بی‌اشتهایی، اضطراب، درد مفاصل، بی‌حالی، نفخ شکم، کاهش فشار خون یا کاهش فشار خون وضعیتی، افزایش بزاق، تعریق زیاد، میگرن، آبریزش بینی، سینوزیت، اختلالات مانیک و لرزش از عوارض جانبی این دارو هستند. تداخلات دارویی سیتالوپرام: هیچکدام از داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین از جمله سیتالوپرام را نباید با داروهای اکسیداز تک آمین از قبیل ایزوکاربوکسازید، فنلزین، ترانیل سیپرومین، سیلیجیلین و پروکاربازین استفاده نمود. ترکیب این داروها با یکدیگر باعث گیجی، فشارخون بالا، لرزش و بیش فعالی می شود. اگر لازم به تغییر درمان از سیتالوپرام به این داروها و یا برعکس می باشد، باید بین قطع مصرف و شروع مصرف داروی دیگر ۱۴ روز فاصله باشد. تریپوتوفان، یک مکمل غذایی معمول، زمانیکه با سیتالوپرام مصرف می شود باعث سردرد، تهوع، تعریق و سرگیجه می شود. لاینزوئیلید و متیلین آبی تزریقی نیز نوعی اکسیداز تک آمین بوده و نباید به همراه سیتالوپرام مصرف شود. مصرف داروهای مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) با آسپیرین، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا داروهای رقیق و یا غلیظ کننده خون باعث افزایش خطر خونریزی بخش فوقانی دستگاه گوارش می شود.