دانلود مقالات ISI درباره الکتروشوک (قلبی) + ترجمه فارسی

دستگاهی الکتریکی که با شوک‌های الکتریکی خفیف، تارلرزۀ بطنی یا دهلیزی را بی اثر می‌کند دفیبریلاتور یا تارلرزه‌بَر نام دارد. تارلرزه‌بَر (دستگاه شوک غیر هماهنگ) که بیشتر به نام الکتروشوک شناخته می‌شود، دستگاهی است که تارلرزه بطنی را از بین می‌برد. فیبریلاسیون (تارلرزه) بطنی زمانی رخ می‌دهد که فیبرهای عضلهٔ قلب به صورت نامنظم منقبض می‌شود. در حالت طبیعی، فیبرهای عضلات قلبی منظم منقبض می‌شوند و قانون «همه یا هیچ» بر آنها حاکم است (یعنی ابتدا سلولهای عضلانی دهلیزها و سپس سلولهای عضلانی بطنها منقبض می‌شوند). در صورتی که بخش دهلیز قلب، دچار تارلرزه شود به آن تارلرزه دهلیزی و در صورتی که در بطن‌ها اتفاق بیفتد تارلرزه بطنی نامیده می‌شود. در تارلرزه دهلیزی، قلب، هنوز قادر به پمپاژ مقداری خون هست و انقباض بطن‌ها، فشار دستگاه خون‌رسانی را نگه می‌دارد. اما تارلرزه بطنی بسیار خطرناک است و در اثر آن در عرض چند دقیقه، مرگ حادث می‌شود. تارلرزه‌بر یا الکتروشوک جهت اصلاح این وضعیت به کار می‌رود. شوک اعمال شده به عضله قلب، همه فیبرها را به طور هم زمان منقبض می‌کند و در نتیجه همه فیبرها به حالت بازیابی می‌روند و امید است که بعد از آن به ریتم طبیعی خود بازگردند. سلول‌های درون ماهیچه قلبی جریان الکتروشیمیایی را به جهت ایجاد تحریکات الکتریکی برای ایجاد انقباض و انبساط مناسب برقرار می‌سازند. سلول‌های ضربان ساز در قلب مرتبا توسط ساز و کاری که در خودشان وجود دارد شارژ( باردار) شده و با تخلیه این بار به روی دیگر سلول‌ها باعث باردار شدن منظم آن‌ها و در نتیجه ایجاد جریان الکتریکی در مسیر ویژه‌ای درون ماهیچه قلب می‌شود. این الگوی الکتریکی منظم، باعث ایجاد ضربان‌های منظم قلبی و در نتیجه پمپاژ خون و ایجاد فشار مناسب خون در تمامی رگ‌های بدن می‌شود. وقتی که این الگوی الکتریکی به هم می‌خورد و یا زمانی که قلب از کار می‌ایستد، برای شروع مجدد ضربان قلبی لازم است تا به نحوی ضربان مصنوعی برای قلب ایجاد کنیم. دفیبریلاتور با استفاده از یک خازن با ظرفیت بالا جهت ایجاد یک جریان قوی با توان 5 تا 400 ژول استفاده می‌کند. این انرژی توسط دو قطعه فلزی به نام پرلس و یا همان الکترودها که در دو طرف سینه بیمار قرار می‌گیرد بر روی عضله قلب تخلیه می‌شود. دفیبریلاتور از یک منبع تغذیه و یا یک باطری داخلی بزرگ برای شارژ نمودن یک خازن حجیم بین مقادیر 5 تا 400 ژول استفاده می‌کند. دو قطعه فلزی( پرلس) یا همان الکترودها به دفیبریلاتور متصل است و بر روی هر دو طرف سینه بیمار قرار می‌گیرد. انرژی ذخیره شدن در درون خازن از یک الکترود به الکترود دیگر از میان سینه بیمار( توسط سینه بیمار) آزاد یا دشارژ می‌گردد که در نتیجه این شوک به قلب منتقل شده و ضربان ریتمیک( منظم) مجددا به قلب باز می‌گردد. همچنین دفیبریلاتورها یک مانیتور مربوط به ECG و ثبت کننده الکتروکاردیوگرام دارند که دایما شکل موج ECGرا نمایش می‌دهد و واحد اندازه‌گیری آن ژول است.