دانلود مقالات ISI درباره آسیای شرقی + ترجمه فارسی

آسیای شرقی یا شرق آسیا منطقه‌ای از آسیا است که بر پایه جغرافیا یا فرهنگ تعریف می‌شود. از دید جغرافیایی این منطقه شامل کشورهای چین، مغولستان، کره (شمالی و جنوبی)، تایوان، ژاپن و مناطق خودمختار هنگ کنگ و ماکائو ۱۲ میلیون کیلومترمربع یا ۲۶٫۵٪ از خاک قاره آسیا را شامل می‌شود که تقریباً ۱۴ درصد بزرگ‌تر از مساحت کل قاره اروپا می‌باشد. بیش از ۱/۵ میلیارد نفر در این منطقه از جهان زندگی می‌کنند که حدود ۳۸٪ جمعیت آسیا و ۲۲٪ یا بیش از یک‌پنجم جمعیت جهان است. این منطقه با تراکم جمعیتی ۱۳۳ نفر در هر کیلومتر مربع در قیاس با میانگین جهانی ۴۵ نفر در هر کیلومتر مربع (سه برابر) یکی از پرجمعیت‌ترین مناطق جهان به‌شمار می‌رود. در این بین، مغولستان کمترین تراکم جمعیتی را دارد. البته بیشتر این جمعیت در مناطق ساحلی متمرکز است کما این که مغولستان و نواحی غربی از تراکم جمعیت بسیار پایینی برخوردار هستند به گونه‌ای که مغولستان کم‌تراکم‌ترین کشور مستقل جهان به حساب می‌آید. از منظر تاریخی بسیاری از جوامع آسیای شرقی بخشی از دایره فرهنگ چینی بوده‌اند و واژگان و خط آسیای شرقی بیش‌تر مربوط به زبان چینی باستان و خط چینی هستند. ادیان عمده شامل بودیسم، کنفسیانیسم یا نوکنفسیانیسم، تائوگرایی، ادیان قومی چین، شینتو در ژاپن، شمنیسم کره می‌باشد. این ترکیب از زبان، فلسفه سیاسی و دین (همراه با هنر، معماری، مراسم‌ها و غیره)، با ساختار جغرافیایی آسیای شرقی در بیش‌تر نقاط مشترک می‌باشد. آسیای شرقی عبارت نوین برای نام سنتی «شرق دور» است که جایگاه جغرافیایی منطقه را نسبت به اروپا تا به خود آسیا می‌سنجد. سلسله‌های حکومتی چینی مدت طویلی بر امور فرهنگی، تجارتی و نظامی منطقه سیطره داشته‌اند به گونه‌ای که شواهد به دست آمده نشان می‌دهد حکام ژاپن و کره نیز به آن‌ها خراج پرداخت می‌کرده‌اند. نشان‌هایی نیز از تبادلات فرهنگی بین چینی‌ها و قدرت‌های منطقه‌ای و همسایه‌ها وجود دارد. از زمانی که ارتباطات با دنیای غرب قوت پیدا کرد، قدرت چینی‌ها شروع به اضمحلال نمود. در همین زمان ژاپن که از زیر یوغ چینی‌ها خارج شده بود جایگاه خود را به عنوان کشوری مستقل تثبیت کرد. در جریان جنگ جهانی دوم کره، تایوان، بیشتر شرق چین، هنک کنگ و ویتنام به کنترل ژاپنی‌ها درآمد. با شکست ژاپن در این جنگ کره مستقل شد و پس از شکست جمهوری خواهان از کمونیست‌ها در چین، تایوان به عنوان جمهوری چین تشکیل گردید. تحقیقات جدید مجمع جهانی اقتصاد نشان می دهد که کشورهایی که در شرق آسیا هستند رشد و پیشرفت زیادی را در توسعه زیر ساخت های توریسم داشته اند. در بین ۱۳۶ کشور جهان، کشور ژاپن در شاخص رقابت پذیری در گردشگری حتی بالاتر از بریتانیا و آمریکا به جایگاه چهارم رسیده است. ژاپن هر سال بیشتر از ۱۹/۷ میلیون گردشگر بین المللی دارد که حدود ۲۵ میلیارد دلار برای این کشور درآمد می آورند. ژاپن در منطقه آسیا و استرالیا رتبه اول را از این نظر به دست آورده است. بعد از ژاپن، دومین کشور آسیایی، هنگ کنگ است که هر سال با ۲۶/۸ میلیون گردشگر خارجی، ۳۶ میلیار دلار درآمد دارد. کشور سنگاپور بعد از ژاپن و هنگ کنگ سومین کشور آسیا در شاخص جهانی رقابت پذیری گردشگری است، این کشور در جهان جایگاه سیزدهم را دارد و هر سال با ۱۲ میلیون گردشگر ۱۶/۷ میلیار دلار درآمد کسب می کند. دیگر کشور بالای این لیست، چین است؛ این کشور هر سال ۵۶/۸ میلیون گردشگر خارجی دارد و از این راه ۱۱۴ میلیار دلار درآمد بدست می آورد. جالب است بدانید چین از نظر منابع فرهنگی رتبه باورنکردنی ۱ و از نظر منابع طبیعی رتبه ۵ را دارد. مطمئنا این کشور با ظرفیت هایی که دارد می تواند در سال های آینده شاخص رقابت پذیری گردشگری خود را افزایش دهد. کشور آسیایی دیگر که آن هم در شرق آسیا است کره جنوبی می باشد که نسبت به ۲ سال قبل ۱۰ پله بالاتر آمده و رتبه نوزدهم جهانی را در شاخص رقابت پذیری گردشگری به دست آورده است. کره جنوبی هر سال ۱۳٫۲ میلیون گردشگر بین المللی دارد و از این راه ۱۵ میلیارد دلار در سال درآمد دارد.