دانلود مقالات ISI درباره هیستامین + ترجمه فارسی

هیستامین (Histamine) ترکیبی آلرژی‌زا است که تحت تاثیر یک آنتی ژن (آلرژن) از بعضی گلبولهای‌سفید مانند ماستوسیتها و بازوفیلها ترشح می‌شود و موجب یک‌سری از واکنشهای آلرژیک در بدن می‌شود. آنتی ‌هیستامینها (ضد هیستامین ها) ترکیبات دارویی هستند که برای کنترل حساسیتها بر‌ علیه هیستامین تجویز می‌شوند. واکنش‌های آلرژیک بدن به دلیل آزاد شدن چندین ماده از جمله هیستامین است که با علائمی مانند خارش، عطسه، آبریزش بینی، اشک‌ریزی و غیره همراه است. این ترکیب شیمیایی یعنی هیستامین به‌طور طبیعی در برخی مواد غذایی وجود دارد و در برخی دیگری کمتر است. هیستامین یک آمین زیستی است که در واکنشهای ایمنی موضعی، تنظیم عملکرد فیزیولوژیک روده و به عنوان یک انتقال دهنده عصبی در سیستم عصبی موثر است. فرایند آزاد شدن هیستامین به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی فرد به پاتوژن‌های خارجی است که توسط بازوفیل‌ها تولید شده و توسط سلولهای ماست سل موجود در بافت همبند اطراف محل التهاب آزاد می‌شود. هیستامین با افزایش نفوذپذیری مویرگ‌ها به گویچه‌های سفید خون و پروتئین‌های دیگر، به آنها اجازه می‌دهد برای دفاع در برابر مهاجمان خارجی در بافت آسیب دیده عملکرد مناسبی نشان دهند. هیستامین از دکربوکسیلاسیون اسید آمینه هیستیدین تشکیل می‌شود. آنزیم هیستیدین ‌دکربوکسیلاز این واکنش را در حضور کو ‌آنزیم فسفات پیریدوکسال انجام می‌دهد. هیستیدین از اسیدهای آمینه لازم و ضروری برای بدن است. منظور از ضروری بودن این است که این اسید آمینه در بدن تولید نمی‌شود و باید از طریق مواد غذایی وارد بدن شود. هیستامین بوسیله آنزیم هیستامیناز تجزیه شده و به ایمیدازول استالدئید تبدیل می‌شود و سپس بوسیله آنزیم آلدئید اکسیداز به اسید ایمیدازول استیک تبدیل شده و از طریق ادرار دفع می‌شود. به‌طور طبیعی بدن ما حاوی آنزیمی است که هیستامین موجود در مواد غذایی را تجزیه کند اما بدن برخی افراد فاقد این آنزیم است و به همین دلیل خوردن مواد غذایی حاوی ترکیبات شیمیایی صنعتی باعث بروز علائم آلرژیک می‌شود. هر گاه هیستامین به گیرنده‌های اختصاصی سلولهای مختلف متصل شود التهاب موضعی ایجاد می‌کند. پاسخ التهابی که بافت ریه به هیستامین می‌دهد ممکن است بسیار شدید باشد. گذشته از اینکه هیستامین رگهای‌خونی بافتهای سطحی درون مجاری تنفسی را متسع می‌کند ترشح مایع مخاطی را در این مجاری تحریک می‌کند. هیستامین سبب انقباض ماهیچه‌های تغییر دهنده قطر نایژه‌ها و دیگر راههای عبور هوا نیز می‌شود. در نتیجه اشخاص مبتلا به تب یونجه اغلب از آبریزی بینی و مشکل نفس کشیدن و. . . شکایت دارند. از اثرات دیگر هیستامین افزایش ترشح معده، اتساع رگهای خونی اندامها،‌ وارد شدن آسیب به بافتها بوسیله پروتئازها و. . . می‌باشد. آنزیم‌های میکروبی موجود در مواد غذایی، اسیدآمینه‌ی هیستیدین را به هیستامین تبدیل می‌کند. این آنزیم‌ها به میزان زیادی در روند تخمیر شدن تولید می‌شوند. در نتیجه مواد غذایی تخمیر شده منبع هیستامین هستند. برای کاهش تأثیر مواد غذایی و نوشیدنی‌های سرشار از هیستامین باید از مصرف مواد غذایی که حاوی نگه‌دارنده‌ها و رنگ خوراکی هستند و باعث می‌شوند بدن هیستامین بیشتری تولید کند بپرهیزید. نگه‌دارنده‌هایی مانند سولفیت‌ها، بنزوات‌ها، BHT و BHA مانند رنگ خوراکی‌ها می‌توانند باعث تحریک ترشح هیستامین شوند. مواد غذایی و نوشیدنی‌های حاوی الکل، موز، شکلات، تخم‌مرغ، ماهی، شیر، پاپایا، آناناس، توت‌فرنگی و غیره نیز باعث تولید سریع هیستامین می‌شوند.