دانلود مقالات ISI درباره ایسکمی + ترجمه فارسی

ایسکمی(به انگلیسی: Ischemia) به معنی کاهش جریان خون یک اندام است. خون به توسط شریان ها به اعضاء مختلف بدن میرسد. به هر علتی که شریان دچار مشکل شده و نتواند به اندازه کافی خونب ه اندام برساند موجب بروز ایسکمی یا کم خونی موضعی در آن اندام میشود. ایسکمی اندام میتواند موجب اختلال در حس و حرکت اندام شود. اندام دچار ایسکمی سرد و رنگ پریده میشود و در صورت ادامه یافتن ایسکمی در یک اندام آن قسمت ممکن است سیاه شده و دچار نکروز شده و بمیرد. ایسکمی میوکارد زمانی رخ می دهد که جریان خون قلب کاهش می یابد و در نتیجه مانع از اکسیژن رسانی کافی می شود. کاهش جریان خون قلب به طور معمول ناشی از انسداد کامل یا نسبی شریان های قلب (شریان های کرونر) است. از عوامل پدیدآورنده ایسکمی می‌توان موارد زیر را نام برد: آترواسکلروز (تصلب شرایین) لخته‌شدن خون انقباض عروق اختلالات مادرزادی قلبی آمبولیسم تروما به سر فشار پایین خون Hypotension بیماری سلول داسی‌شکل خفگی تاکی‌کاردی(ضربان زیاد) کمبود گلوکز خون ایسکمی میوکارد، که ایسکمی قلبی نیز نامیده می شود، می تواند به عضله ی قلب آسیب برساند و در نتیجه کارآیی پمپاژ قلب را کاهش دهد. انسداد شدید و ناگهانی عروق کرونر می تواند منجر به سکته قلبی شود. همچنین ایسکمی میوکارد می تواند موجب ریتم قلبی نامنظم نیز بگردد. درمان ایسکمی میوکارد شامل بهبود خونرسانی به عضله ی قلب است. ممکن است درمان شامل دارو درمانی، باز کردن انسداد عروق و یا جراحی بای پس باشد. چربی خون بالا، سیگار، بارداری، بی تحرکی اندام، زنتیک، مشکلات عروقی و قلبی ایسکِمی در اصطلاح پزشکی به کم‌رسیدن خون، به اندام یا ناحیه‌ای از بدن گفته‌می‌شود. ایسکمی باعث کمبود اکسیژن و مواد مغذی به بخش‌هایی از بدن می‌شود و این امر باعث آسیب به بافت‌ها یا سوءکارکرد اندام می‌گردد اصلی‌ترین عامل در حمله ایسکمی وجود یک آمبولی و انسداد یکی از رگ‌های مغزی توسط آن است. منشأ و مبدأ این آمبولی می‌تواند پلاک درون‌رگی حاصل از یک اترواسکلروز و یا ترومبوز باقی‌مانده از یک فیبریلاسیون در قلب باشد. این گرفتگی در یک دوره‌زمانی بسیار کوتاه رخ می‌دهد و بنابراین آسیب‌های دائمی ایجاد نمی‌کنند. حمله ایسکمی گذرا یا TIA با گروهی از بیماری های دیگر از جمله فشارخون‌بالا٬دیابت٬ میگرن٬ استعمال سیگار و کلسترول بالا مرتبط است. حمله ایسکمی گذرا TIA دارای نشانه‌هایی تقریباً شبیه به سکته مغزی است و همچنین در افراد مختلف بسیار متفاوت است و البته به محل وقوع بندایش(انسداد) در مغز بستگی دارد و بیشتر شامل تاری دید و یا دوبینی در چشم٬ آفازی و مشکل در سخن‌گفتن٬ همی‌پارزی یا ضعف و کرختی در یک طرف بدن و سرگیجه شده که تمامی این نشانه‌ها پس از ظاهر شدن ظرف یک‌ساعت از بین می‌روند. سکته‌های مغزی ایسکمیک زمانی ایجاد می‌شوند که تشکیل لخته جریان خون را در یک شریان به مغز بطور کامل مسدود کند. این شرایط در اغلب موارد سکته مغزی ایجاد شده و در 85 تا 90 درصد موارد قابل مشاهده است. سکته‌های مغزی ایسکمیک می‌توانند ترومبوتیک یا آمبولیک باشند. ■سکته‌های مغزی ترومبوتیک زمانی ایجاد می‌شوند که یک لخته خونی (ترومبوس) شریانی را که به خاطر تجمع بافت چربی (پلاک) در طول یک فرآیند به نام تصلب شرایین یا آترواسکلروزیس تنگ شده، مسدود کند. ■سکته‌های مغزی آمبولیک زمانی ایجاد می‌شوند که لخته‌های خونی در خارج از مغز تشکیل شده و از طریق جریان خون به مغز برسند. در اصطلاح تخصصی به این شرایط آمبولی گفته می‌شود.