دانلود مقالات ISI درباره انسداد شریان (سرخرگ) مغزی میانی + ترجمه فارسی

انسداد شریان (سرخرگ) مغزی میانی (middle cerebral artery occlusion): سرخرگ کاروتید درونی از مهمترین سرخرگ‌های سر و گردن است که از سرخرگ کاروتید مشترک منشعب می‌گردد. دو سرخرگ کاروتید درونی وجود دارد که از سرخرگ کاروتید مشترک همان طرف جدا می‌گردند. شاخه‌های سرخرگ کاروتید درونی در خونرسانی به نواحی پیشین مغز نقش دارند. تغذیه خونی بخش پشتی (خلفی) مغز از طریق سرخرگ مهره‌ای (ورتبرال) و سرخرگ قاعده‌ای (بازیلار) صورت می‌گیرد. دو شاخه انتهایی سرخرگ کاروتید درونی، سرخرگ مغزی میانی و سرخرگ مغزی پیشین نامیده می‌شوند. سرخرگ‌های کاروتید درونی و مغزی پیشین در حلقه ویلیس شرکت می‌کنند. شریان مغزی میانی (MCA)، همانند شریان مغزی قدامی (ACA) شاخه ای از شریان کاروتید داخلی (ICA) است. مهمترین علت سکته مغزی(Stroke)، انسداد شریان مغزی میانی است. به شاخه عمقی این شریان، Lenticulostriate می گویند. اگر جریان خون به واسطه حلقه ویلیس کافی باشد، انسداد شریان کاروتید داخلی در ابتدای سرخرگ بدون علامت است. شدت سکته‌های این شریان به واسطه گردش خون جانبی که به منظور جبران انسداد به صورت تدریجی و به‌طور پیشرونده ایجاد می‌شود، به میزان زیادی متغیر است. انسداد سمپتوماتیک سرخرگ کاروتید درونی منجر به سندرمی مشابه سکته سرخرگ مغزی میانی می‌گردد که علایم آن عبارتند از: • فلج نیمه بدن (همی‌پلژی) در سمت مقابل • اختلال یا نقص حسی نیمه بدن (همی‌سنسوری) در طرف مقابل • نیمه‌نبینی همنام (همی آنوپی همونیموس) سمت مقابل • اختلال تکلم (آفازی) در صورت درگیر شدن نیمکره غالب انسداد یک شریان مغزی باعث کاهش خونرسانی (ایسکمی) نواحی مغزی مربوط به آن شریان می‌گردد. اختلال در خونرسانی به نواحی مغز به علت ایسکمی یا خونریزی از یک رگ مغزی عامل بروز سکته مغزی است. سکته‌های سرخرگ مغزی میانی معمولا نادر است. انسداد شریان مغزی میانی ممکن است در نواحی ذیل رخ دهد: - شاخه فوقانی - شاخه تحتانی - محل دو شاخه شدن - تنه شریان به هنگام انسداد در شاخه های شریان مغزی میانی، علایم کمتری ایجاد می گردد که متفاوت هستند. مثلا درگیری شاخه فوقانی شریان در نیمکره غالب منجربه آفازی بروکا (آفازی حرکتی یا بیانی) می گردد و درصورت انسداد در شاخه تحتانی، آفازی حسی (ورنیکه) به وجود می آید (در نیمکره غالب). در آفازی بروکا (حرکتی)، بیمار در بیان کلمات مشکل دارد ولی در آفازی ورنیکه (حسی) ازنظر درکی دچار اختلال است. انسداد در شاخه فوقانی شریان مغزی میانی همراه با بروز علایم در صورت و اندام فوقانی سمت مقابل است بدون اینکه اندام تحتانی طرف مقابل را درگیر کند، ولی در ضایعه شاخه تحتانی، اختلالات حسی قشری، مشکلات تفکر فضایی و آپراکسی (Apraxia) ایجاد می گردد (مثلا آپراکسی لباس پوشیدن) که آپراکسی نوعی اختلال در مهارت حرکات آموخته شده قبلی است. برخی از اختلالات حسی قشری (کورتیکال) به هنگام آسیب شاخه تحتانی شریان مغزی میانی شامل موارد زیر است: ـ نقص در گرافستزی. تست گرافستزی (Graphesthesia)، عبارت است از توانایی در تشخیص ارقامی که با یک شئی دارای نوک کند بر کف دست یا پا نوشته می شود. ـ نقص در استریوگنوز. استریوگنوز(Stereognosis)، عبارت است از توانایی فرد در تعیین هویت اجسام ازطریق لمس(مثلا بستن چشم های فرد و قرار دادن اشیایی مانند کلید و سکه در دست جهت تعیین هویت و ویژگی آنها) ـ اختلال در تفکر فضایی ـ انکار اندام های طرف مقابل انسداد در محل دو شاخه شدن شریان مغزی میانی، باعث بروز مجموعه علایم شاخه های فوقانی و تحتانی می گردد که از ویژگی های آن همی پارزی و همی سنسوری سمت مقابل است که صورت و اندام فوقانی را بیشتر از پا درگیر می کند. همچنین آفازی بروکا و ورنیکه تواما ایجاد می شود که به آن آفازی کامل یا فراگیر می گویند (به هنگام درگیری نیمکره غالب). از علایم دیگر، همی آنوپی همونیموس (نیمه نبینی همنام) است. همی آنوپی (Hemianopia) یا نیمه نبینی به معنای کوری در نیمه میدان دید در یک یا هر دو چشم است. شدیدترین نوع استروک درارتباط با شریان مغزی میانی، انسداد در تنه شریان است. انسداد در تنه شریان مغزی میانی عامل نکروز قسمت زیادی از یک نیمکره مغزی است. در این موارد، ادم مغزی ناشی از نکروز بافتی باعث کوما می گردد که ممکن است غیر قابل برگشت باشد. علایم انسداد در تنه شریان مغزی میانی عبارتند از: ـ همی پلژی (فلج نیمه بدن) در طرف مقابل ضایعه ـ ازبین رفتن حس در سمت مخالف ضایعه (همی آنستزی) ـ همی آنوپی همونیموس (نیمه نبینی همنام) در طرف مقابل ضایعه ـ آفازی (Aphasia) یا ناگویایی از نوع کامل (آفازی بیانی و درکی توام یا آفازی بروکا و ورنیکه با هم) به هنگام درگیری نیمکره غالب ـ اختلال در توجه ـ اختلال حسی کورتیکال (قشری)