دانلود مقالات ISI درباره نپال + ترجمه فارسی

نِپال(Nepal) کشوری در آسیا واقع در شمال هندوستان و پایتخت آن کاتماندو است. جمعیت نپال حدود ۲۹میلیون نفر و زبان رسمی آن نپالی است. واحد پول این کشور روپیه نپال است و تنها با چین و هند همسایه است. بیشتر محدودهٔ نپال بر روی رشته‌کوه‌های هیمالیا قرار گرفته و شمال این کشور هشت قله از ۱۴ قله بلند جهان را در خود جای داده که یکی از آن‌ها بلندترین کوه جهان یعنی قله اورست است. جنوب کشور مرطوب و حاصلخیز است و جمعیت زیادی را در خود جای داده‌است. ۸۱ درصد مردم نپال پیرو آیین هندو هستند و با این احتساب، نپال در میان کشورهای جهان بالاترین درصد پیروان هندوئیسم را نسبت به جمعیت خود دارد. این کشور به خاطر موقعیت جغرافیایی خود هم از هند و هم از تبت نفوذ پذیرفته‌است. بودایی و اسلام و کیراتی (تلفیقی از آنیمیسم، شیواپرستی و بودیسم تبتی) دو دین مهم دیگر این کشور هستند و بخش بزرگی از جمعیت خود را هم هندو و هم بودایی معرفی می‌کنند که این به دلیل تلفیق این دو مذهب در این منطقه است. نپال تنها کشور در جهان است که پرچم آن به شکل مستطیل نیست، و از دو مثلث بر روی هم تشکیل شده‌است. کشور نپال ۵ فصل را تجربه می‌کند: تابستان، موسمی، پاییز، زمستان و بهار. در فصل زمستان کوه‌های هیمالیا جلوی بادهای سردی که از آسیای مرکزی می‌وزند را می‌گیرند و باعث ایجاد بادهای موسمی می‌شوند. آب و هوا در این کشور از استوایی تا بسیار سرد متغیر است. دوره پیش از بادهای موسمی که از ماه مه شروع می‌شود، و دوره بعد از بادهای موسمی، یعنی بعد از ماه اکتبر هوا خوب است، البته گاهی برف می‌بارد. بهترین وقت برای سفر پاییز است. اقتصاد نپال از راه کشاورزی و صنعت می‌چرخد. محصولات کشاورزی عبارتند از چای، برنج، ذرت، نی‌شکر، سبزیجات ریشه‌ای، و محصولات دامداری شامل شیر و گوشت گاومیش است. صنعت نیز به فرآوری محصولات کشاورزی از جمله چتایی (یا جوت یا کنف هندی که نوعی گیاه بلند است که از آن به شکل نخی بسیار محکم استفاده می‌کنند)، نی‌شکر، تنباکو و غلات می‌پردازد. اقتصاد نپال تحت تاثیر منفی بلاتکلیفی‌های سیاسی است. با این وجود جمعیت کشور رو به رشد بوده و از سال ۲۰۰۳ تعداد افراد فقیر رو به کاهش است. از سال ۲۰۰۳/۲۰۰۴ جمعیت فقیر ۵۳ درصدی در سال ۲۰۱۰/۲۰۱۱ به ۲۴ درصد کاهش یافته است. همچنین گردشگری دومین درآمد خارجی کلان نپال به شمار می‌رود. نپال از راه‌های ترابری اصلی جهان چه زمینی، چه هوایی و چه دریایی دور مانده است. با این حال حمل و نقل داخلی شامل ۴۷ فرودگاه و از اوضاع بهتری برخوردار است. مناطق بلند و کوهستانی که دو سوم شمال را دربرگرفته‌اند ساخت جاده را مشکل و هزینه‌بر کرده‌اند. تقریبا ۶۰ درصد راه‌ها و جاده‌ها به خصوص مسیرهای روستایی در فصل‌های بارانی مسدود و غیر قابل استفاده هستند. تنها بندر ساحلی قابل استفاده واردات کالا بندر کلکته است. با این اوصاف گسترش و پیشرفت ضعیف جاده‌ها و مسیرهای داخلی، دسترسی به فروشگاه‌ها، مدرسه‌ها و بیمارستان را با دشواری مواجه کرده است. زبان زبان مردم نپال ریشه در ۳ گروه زبانی هندوآریایی، تبتی-برمه‌ای و بسیاری زبان‌های بومی دارد. براساس آمار سال ۲۰۱۱ زبان‌های اصلی مردم نپال شامل زبان نپالی (۴۴/۶٪)، میتهیلی (۱۱/۷٪)، بوچپوری (۶/۰٪)، تارو (۵/۸٪)، تامانگ (۵/۱٪)، بهاسایی (۳/۲٪)، باجیکا (۳٪)، ماگار (۳/۰٪)، دوتلی (۳/۰٪)، اردو (۲/۶٪)، و سانوار است. نپالی زبان رسمی کشور است. بیشتر نپالی‌ها طرفدار هندو هستند. معبد پاشوپاتینات (Pashupatinath) معبد معروف شیوا، الهه زمین و آسمان، در این کشور قرار دارد و همه ساله هنودوها از سراسر جهان برای زیارت به این معبد می‌آیند. معبد لومبینی که از مقصدهای زیارتی بوداها است جزو میراث جهانی یونسکو به شمار می‌رود.