دانلود مقالات ISI درباره پراش نوترون + ترجمه فارسی

پراش نوترون(به انگلیسی: Neutron diffraction) پَراش یا تفرق پدیده ای ست هنگام برخورد موج با یک مانع یا شکاف که به صورت خمش موج (الکترومغناطیسی) دور گوشه های مانع یا شکاف (روزنه) و انتشار آن به درون ناحیه سایه مانع تعریف می شود. این پدیده موجب می شود تا موج خودش را ترمیم و امکان دریافت سیگنال هنگامی که مانعی میان ارسال کننده و آنتن است را فراهم می کند، هرچند که سیگنال هیچگاه همانند وضعیت اولیه اش نیست. اولین مطالعه تفضیلی منتشر شده درباره انحراف نور از مسیر مستقیم توسط فرانچسکو گریمالدی در قرن هفدهم انجام گرفت و آن را پراشه نامید. در توصیف پدیده‌های نوری رویکردهایی متعددی وجود داشته‌است. در اولین رویکرد نور به عنوان یک پرتو با جهت انتشار مشخص و با انتشار خطی در نظر گرفته می‌شد. این رویکرد به نور، با نام نورشناخت هندسی شناخته می‌شود. هنگام مطالعه پدیده‌های متعددی که در طبیعت اتفاق می‌افتد، پدیده‌ هایی مشاهده شدند که دیگر با این رویکرد قابل تفسیر نبودند. پدیده پراش یکی از این پدیده هاست. برای مطالعه این پدیده‌ها پس از کشف ماهیت الکترومغناطیسی و موجی نور، نورشناخت موجی بنیان نهاده شد. مشاهدات نشان می‌داد که انحراف از مدل هندسی نور در کناره مرزهای سایه‌ها و در جاهایی که تعداد زیادی از پرتوها به هم می‌رسند بیشتر خود را نشان می‌دهد. این انحراف که به صورت نواحی تاریک و روشن خود را نشان می‌داد. تئوری پراش عمدتاً به بررسی این انحراف‌ها می‌پردازد. پراش پودری نوترون یکی از قدرتمندترین و پرکاربردترین روش‌های پراش‌سنجی است که برای تعیین ساختار داخلی هسته ها، تشخیص هسته‌ های سبک و مجاور و ایزوتوپ‌ های مختلف یک عنصر، و نیز تعیین ساختار مغناطیسی هسته‌ هایی که دارای ممان مغناطیسی هستند به‌کار می‌رود. از آن‌جایی‌که انجام عملیات پراش نوترون معمولاً در مجاورت یک راکتور هسته ‌ای امکان‌پذیر است در این اینجا از طیف پیوسته‌ی نوترون‌ ها و فوتون‌ های خروجی از مجرای پراش نوترون راکتور تحقیقاتی تهران به عنوان چشمه بهره گرفته شد. فعالیت بخش پراش نوترون این راکتور از سال 1372 متوقف شد و برای بازراه‌اندازی آن با سوخت جدید، شبیه ‌سازی جدید و به‌دست آوردن نتیجه‌ی قابل اطمینان و دقیق امری ضروری است. شبیه‌سازی سیستم موجود با افزودن بخش‌های غایب نظیر کندکننده و فیلتر کادمیوم و کربید بور، همچنین آزمایش کارکرد صحیح سایر بخش‌های موجود با استفاده از کد MCNPX انجام شد. به منظور افزایش شار نوترون‌های حرارتی در محل نمونه، کندکننده های مختلفی با ضخامت ‌های متفاوت آزمایش شدند که از میان آن‌ها گرافیت با ضخامت cm60 بهترین نتیجه را نسبت به بقیه ارائه داد. در مرحله‌ی بعد حفاظ بیولوژیکی با افزودن چند لایه پلی‌اتیلن و سرب به حفاظ فعلی، جهت کاهش دوز نوترون و فوتون به کمتر از دوز مجاز بهینه‌سازی شد. سرانجام شار neutron/(cm^2. sec) 105˟351/6 برای نوترون‌های حرارتی با انرژی eV 0/058 جهت انجام عمل پراش روی محل نمونه به دست آمد. تحلیل فعال سازی نوترونی(naa)، روش تحلیلی قدرتمندی برای تشخیص بسیاری از عناصر موجود در نمونه های ناشناخته می باشد. در این روش نمونه در مقابل تابش نوترون های کند قرار می گیرد و رادیواکتیو می شود. با اندازه گیری گاماهای واپاشی شده و نیمه عمر نمونه ی رادیو اکتیو، ترکیبات عناصر موجود در نمونه و میزان آنها مشخص می شود.